Το δράμα της Ελλάδας

Γράφει

ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Τι συμβαίνει αυτή τη στιγμή στον τόπο;

Ας τα δούμε επιγραμματικά:

1. Το κράτος έχει ελάχιστα οικονομικά αποθέματα, τόσα όσα δεν αρκούν ούτε για τις στοιχειώδεις ανάγκες του.
2. Νοσοκομεία, ασφάλιση, στρατός, αστυνομία στερούνται ακόμη και των πλέον αναγκαίων εξ αιτίας της οικονομικής ασφυξίας.
3. Ο ιδιωτικός τομέας και η πραγματική οικονομία βρίσκονται στη διαδικασία του επιθανάτιου ρόγχου τους.
4. Η παραγωγική βάση δεν μπορεί επ’ ουδενί να καλύψει τις ανάγκες της χώρας.
5. Το τραπεζικό σύστημα βρίσκεται σε απολύτως οριακό σημείο.
6. Η χρηματοδότηση της χώρας είναι αποκομμένη από κάθε πηγή χρηματοδότησης.

Κι όμως, η ελληνική κυβέρνηση και οι κομμουνιστοεθνικιστές που την απαρτίζουν, ζουν στον δικό τους μικρόκοσμο.

Άλλος ζητά ρήξη με την Ευρώπη, άλλος πουλάει λαϊκισμό δεξιά κι αριστερά, άλλος είναι προσκολλημένος στις ιδεολογικές του αγκυλώσεις κι εμμονές κι όλοι ζητάνε δανεικά χωρίς να λαμβάνουν καμιά δέσμευση…

Ελαφρότητα!

Χάος!

Χάος παντού.

Κάποιοι παίζουν κορώνα γράμματα τη ζωή εκατομμυρίων Ελλήνων.

Τους καθιστούν πειραματόζωα στα χέρια κάποιων μαθητευόμενων μάγων με εμπειρία που προέρχονται από καφενεία και κομματικές γιάφκες.

Χάθηκαν τέσσερις μήνες με παλινωδίες, με κοροϊδίες, με ψεύτικες απειλές κι ασυναρτησίες.

Τέσσερις μήνες χωρίς σχέδιο, χωρίς αριθμούς και στατιστικές στις όποιες διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης.

Το κόστος το βιώνουμε όλοι.

Το ελληνικό δράμα είναι εδώ!

Παρόν!

Κι όμως, κυβέρνηση και σύμμαχοί της, εξακολουθούν να λένε ψέματα.

Δεν δείχνουν να νοιάζονται για την χώρα, αλλά μόνο για το εσωκομματικό τους πεδίο.

Με το δημοσιονομικό άνοιγμα να μεγεθύνεται ώρα με την ώρα κι την αβεβαιότητα να έχει ξεπεράσει κάθε «κόκκινη γραμμή».

Ο πρωθυπουργός, ας πει επιτέλους την αλήθεια.

Τόσο στο κόμμα του όσο και στην ελληνική κοινωνία.

Έχει φτάσει η ώρα του.

Οι ανεύθυνες προεκλογικές εξαγγελίες δεν μπορεί να γίνονται οδηγός για την κατεύθυνση στα βράχια.

Ήδη έχουμε πληρώσει με αίμα τις παλινωδίες και την έλλειψη αποφασιστικότητας όσων έχουν διαχειριστεί την κρίση.

Άλλος δρόμος από μια επώδυνη συμφωνία με τους δανειστές δεν υπάρχει.

Με γενναίες μεταρρυθμίσεις, αναμόρφωση του παραγωγικού ιστού της χώρας και με μαχαίρι στον άρρωστο, αντιπαραγωγικό και διαφθαρμένο δημόσιο τομέα, που ήταν η πηγή όλου του κακού.

Κι όσα ακούγονται για νέες εκλογές, δεν μπορεί παρά να αποτελούν φληναφήματα ανεύθυνων.

Τι θ’ αλλάξουν άραγε αυτές, όταν τα δεδομένα είναι σαφή και ξεκάθαρα;

Έφτασε λοιπόν η ώρα της ευθύνης.

Με το ερώτημα που πλανάται να είναι αν υπάρχουν υπεύθυνοι…