Νίκη, πάρτο αλλιώς…

Γράφει
ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

«Η Αριστερά έχει δώσει σημαντικούς αγώνες στον τόπο», έγραψε στο διαδίκτυο η βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Νίκη Κεραμέως!

Κι αμέσως πέρασαν ως κινηματογραφική πορεία από τη σκέψη μου οι σημαντικοί –κατά τη Νίκη- αγώνες της Αριστεράς.

1. Η Αριστερά δεν ήταν εκείνη, που την ώρα που ο ελληνικός στρατός πολεμούσε στο Αλβανικό μέτωπο, δήλωνε δια του τότε γραμματέα της Νίκου Ζαχαριάδη ότι ο πόλεμος του ΄40 ήταν … κατακτητικός και ιμπεριαλιστικός (επιστολές του Νοεμβρίου 1940 και Ιναουαρίου 1941);
2. Η Αριστερά δεν ήταν εκείνη που εξόντωσε ή επιχείρησε να εξοντώσει όσες αντιστασιακές οργανώσεις της περιόδου εκείνης δεν συμφωνούσαν με τις επιδιώξεις του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ;
3. Η Αριστερά των βουνών δεν δολοφόνησε τον Ψαρρό; Δεν επιχείρησε πολλές φορές να κάνει το ίδιο με τον Ναπολέοντα Ζέρβα;
4. Η Αριστερά δεν επιχείρησε να καταλάβει δια της βίας την εξουσία στην Ελλάδα, μόλις αποχώρησαν τα στρατεύματα κατοχής; Οδηγώντας τη χώρα σε ένα αιματηρό εμφύλιο πόλεμο που ακόμη και σήμερα έχει αφήσει τα σημάδια του;
5. Η Αριστερά δεν ήταν εκείνη που δεν επέτρεψε ουσιαστικά την ανόρθωση της χώρας την περίοδο που όλες οι χώρες της Ευρώπης εργάζονταν γι αυτό  κι εμείς πολεμούσαμε ακόμη μεταξύ μας επειδή εκείνη το επέλεξε;
6. Η Αριστερά δεν ήταν εκείνη που είχε όραμα την βίαιη ένταξη της Ελλάδας στον ολοκληρωτικό πυρήνα του καθεστώτος  του συντρόφου Στάλιν;
7. Η Αριστερά, εδώ και στην Κύπρο δεν ήταν εκείνη που συντάχθηκε επανειλημμένως με τον Μακάριο σε κάθε προσπάθεια «Ένωσης» με την Ελλάδα;
8. Η Αριστερά δεν δημιούργησε τον μύθο που μπήκε στο dna των Ελλήνων περί …δημοκρατίας και …προοδευτικότητας, ενώ στην ουσία και στην πράξη αποτελούσε κι αποτελεί την πιο βαθιά συντήρηση;
9. Η Αριστερά δεν ήταν, ουσιαστικά πάντα, απέναντι στους νόμους της Πολιτείας; Στους δρόμους, στους χώρους εργασίας, στα Πανεπιστήμια, στα Σχολεία; Δεν επέβαλλε συστηματικά τη «δικτατορία» των μειοψηφιών;
10. Η Αριστερά δεν ήταν – και είναι- ο χώρος στον οποίο εκτράφηκαν τρομοκράτες; Από το σώμα και το πνεύμα της δεν ξεπήδησαν οι λογής λογής μπαχαλάκηδες;
11. Η Αριστερά δεν ήταν – κι είναι- ο πολιτικός χώρος που στάθηκε αρωγός σε κάθε δικτάτορα, όπως ο Κάστρο, ο Γιαρουζέλσκι, ο Χόνεκερ, ο Τσάβες κι ο Μαδούρο σήμερα;
12. Η Αριστερά, άραγε, είναι ανεύθυνη για τη σημερινή κατάσταση της χώρας; Που από τον εμφύλιο κι ύστερα ήταν καθημερινά στα πεζοδρόμια και έκανε καθεστώς την ανομία;
13. Η Αριστερά δεν ήταν εκείνη που ουσιαστικά υπέθαλψε το κάψιμο της Αθήνας το 2008;
14. Η Αριστερά δεν υπέθαλπε –κι ακόμη το κάνει- τις αναρχικές ομάδες που έχουν καταστήσει άβατο μια ολόκληρη γειτονιά της Αθήνας, σπάνε και ρημάζουν τα πάντα στο περασμά τους;
15. Η Αριστερά δεν είναι εκείνη που εδώ και δεκαετίες υποθάλπει καταλήψεις σε δημόσια κι ιδιωτικά κτίρια;

Για ποιους αγώνες μιλά, λοιπόν, η Νίκη Κεραμέως;

Για εκείνους απέναντι στην κανονικότητα και ηρεμία της χώρας;

Για εκείνους απέναντι στην ιδεολογία που ασπάζεται κι η ίδια;

Για τους αγώνες απέναντι στις ιδέες της;

Για την προσήλωσή της Αριστεράς στον επάρατο, αντιαναπτυξιακό κι αντιπαραγωγικό κρατισμό;

Άκου Νίκη:

Στη χώρα που οποιοσδήποτε θελήσει να δημιουργήσει οτιδήποτε, απαιτείται προοδευτικόμετρο, κατανοώ ότι τόσο εσύ όσο κι άλλοι συνάδελφοί σου χρειάζεται να δίνετε  εξετάσεις μετριοπάθειας ή και υποταγής στην Αριστερά, σκεπτόμενοι το αύριο.

Μα στη χώρα όπως πορεύεται εδώ και δεκαετίες ή και σήμερα, είναι τουλάχιστον άστοχο να μιλάς για αγώνες της Αριστεράς, όταν είναι ξεκάθαρο ότι όλες οι μεγάλες επιλογές για τον τόπο έγιναν από τον φιλελεύθερο χώρο.

Από πού θέλεις να τις πιάσουμε και πού να τελειώσουμε;

Από τις επιλογές του Βενιζέλου που υπερδιπλασίασαν την Ελλάδα;

Από τον πόλεμο του ’40 στο πλευρό των συμμάχων;

Από την σωτηρία του τόπου από την μη ένταξή του στο σοβιετικό στρατόπεδο επιρροής; Από την μεγάλη αναπτυξιακή πρώτη οκταετία Καραμανλή (1955 1963);

Από την αντίσταση στη χούντα (στην οποία όντως κι η Αριστερά είχε μεγάλο ρόλο);

Από την δημιουργία της καλύτερης δημοκρατίας που γνώρισε ποτέ ο τόπος με την μεταπολίτευση και την ηγεσία Καραμανλή;

Από τη μεγάλης στρατηγικής σημασίας ένταξη στην, τότε, ΕΟΚ;

Από την ένταξη στον πυρήνα των πιο ισχυρών ευρωπαϊκών κρατών που πολεμούσε με λύσσα η Αριστερά;

Άκου Νίκη:

Τα παραμύθια πρέπει να τελειώνουν.

Σήμερα η διαπάλη δεν είναι μεταξύ Δεξιάς κι Αριστεράς.

Σήμερα η διαπάλη είναι ανάμεσα στη φιλελεύθερη δημοκρατία και τον Μαδουρισμό.

Είμαστε δυο διαφορετικοί κόσμοι κι αυτό απεδείχθη και στη συζήτηση στη Βουλή για το θλιβερό νόμο που έφερε η Αριστερά για την Παιδεία.

Σήμερα έχει φτάσει η ώρα να μπουν στο χρονοντούλαπο οι παρωχημένες ιδεολογίες του προπερασμένου αιώνα και ν’ αντιμετωπιστεί το μέλλον του τόπου με την κανονικότητα που αρμόζει σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος που επιθυμούν οι πολλοί.

Θέσεις σαν αυτές που εξέφρασες, ασφαλώς δεν συνεισφέρουν σ’ αυτό.

Νίκη, πάρτο αλλιώς…