Μεταξύ μας με καφέ και με τσιγάρο (Νο 149)

Το εβδομαδιαίο χρονογράφημα του grpost

δια χειρός Πέμης Γκανά

Προς

Ρόζελιν Γουάιτ,

10, Γκρίνφιλντ ρόουντ

Γουισκόνσιν

U.S.A

Αγαπητή φίλη Ρόζελιν,

Χθες, λοιπόν, σε θυμήθηκα.

Είπα: Τι κάνει αυτό το κορίτσι, η Ρόζελιν η Γουάιτ;

Πέρασε ωραίο Χάλοουιν άραγες;

Και πότε να είναι, το Αμερκάνικο μπλάκ φράιντέι;

Γιατί εμείς, το είχαμε χθες το φράιντέι, και το γιορτάσαμε!!!

Τι γιορτάσαμε, το γιορτάζουμε ακόμη, τριήμερο, δηλαδής.

Μαζευτήκαμε, που λες, σχεδόν

όλες οι γυναίκες των Κατσομαλιαραίικων στην πλατεία του χωριού.

Είχαμε σενιαριστεί (φτου, να μην μας βασκάνουν οι οχτροί μας) έχοντας βάλει τα καλά μας, αλλά, μας είπε ο Μπίλλης ο Αμερκάνος, να βάλουμε σπορτέξ (αλήθεια έχετε σπορτέξ στο Γουισκόνσιν;) έτσι λέει κάνουν στο Αμέρικα, για να τρέχουν γρήγορα και να αρπάζουν τις ευκαιρίες.

Στηθήκαμε στην πλατεία και κατά τις 11 το πρωί, ήρθε το λεωφορείο που μίσθωσε ο πάρεδρος (καλό παιδί, από σπίτι και ελεύθερος, θα σου στείλω μια φωτογραφία γιατί νομίζω ταιριάζετε οι δυο σας, ή τέλος πάντων δεν ταιριάζει με την Τασούλα του Παρασκευά του κουτσού, δεν το λέω εγώ, κουσκουσιάρα δεν είμαι, όλο το χωριό το λέει) και μας φόρτωσε κι εμάς.

Και λέω, μας φόρτωσε κι εμάς, γιατί ερχόταν γιομάτο νοματαίους από την Κάτω Παναγιά και την Δώθε Παναγιά...
Όχι, από την Πέρα δεν περάσαμε, γιατί ο Ρούλης ο Καίσαρης (ο γιος του Ζαβολιά), ο οδηγός, είπε πως, αυτούς, θα τους πάρει το άλλο λεωφορείο, του Κορακοβουνίου...

Τέλος πάντων, φτάσαμε στην πόλη, ωραία ήταν, ένας χαμός, βουητό, και αυτά τα ρημάδια τα κλάξον, όλο μπιπ και μπιπ (αλήθεια έχετε κλάξον στο Γουινσκόνσιν; Α! Κιι εδώ έχουμε πολλά, δόξα τον Ύψιστο) παραλίγο να με πατήσει ένα μοτοσκό, από πού ήρθε, καμιά μας δεν είδε, τώρα θάμα ξεθάμα, την γλίτωσα, και όλοι μαζί τρέξαμε, γιούρια, στα μαγαζιά.

Τι κουζίνες, τι ψυγεία, και κουμπιούτερ πολλά κουμπιούτερ..

-Τι θα πάρεις θειά; με ρώτησε ένα παλικάρι (καλός κι αυτός, και σεβαστικός, Α! Όλα κι όλα, η Ηλεία, ο νομός μας δηλαδή, βγάζει τα καλύτερα παλικάρια, όλος ο ντουνιάς το ξέρει).

-Ξέρω κι εγώ;

-Έχουμε samsung t.v 60 ιντσών, προσφορά από 1999 ευρώ, μόνο 1899!!!

-Μμμμ, δεν το ξέρω αυτό που λες, τρανζίστορ έχετε;

-Όχι, αλλά έχουμε tablet lenovo!

-Του Λένου του κούτσαβλου;

-Αααα δεν ξέρω!

-Πάγαινε βρε, να φωνάξεις τον καταστηματάρχη γιατί αν αυτός ο τάμπλετ έχει σχέση με τον Λένο, τότενες θα μου κάνει καλύτερη τιμή, σόι είμαστε!

Τρέχει, που λες Ρόζελιν το παλικάρι, και φέρνει τον έμπορα!

-Τι θέλεις θειά;

-Είσαι συγγενής του Λένου;
-Μπα...

-Και τίνους είσ εσύ;

-Του Μάρκου του Μπιλιλή...

-Α! δεν τον εξέρω αυτόν...

-Να σου δώσω άι φον θειά; Μόνο 100 ευρώ.

-Τηλέφωνο είναι;

-Ναι, έχει και βάιμπερ!!!

-Τι λες βρε παιδί μου, τόσο μικρό πράγμα;

-Έλα θειά, πάρτο, ευκαιρία σου λέω, από 149,99 ευρώ μόνο 100, άντε για σένα 99, 99, έχεις θειά ίντερνετ;

-...Δεν το ξέρω αυτό γιέ μου, το πουλάει το εμπορικό;

-Ευκαιρία σου λέω θειά, πάρτο δεν θα το ξαναβρείς...

Ευκαιρία Ρόζαλιν, ωραίο κουτί έχει, άσπρο μαλακό, θα βάζω μέσα τις καρφίτσες και τις δακτυλήθρες μου.

Ήρθε, που λες, τ απόγευμα απ το σπίτι μου, και η Βάσω η Δημήτραινα, που πήρε το τάμπλετ του Λένου, δεν ήξερε η καψερή τι είναι, και ο έγγονάς της, που ξέρει απ αυτά τα μαραφέτια και ζει στην πρωτεύουσα, τον Πύργο (έχεις πάει; Ααα πολύ ωραία πόλη) θα έρθει τα Χριστούγεννα.

Τι να κάναμε Ρόζαλιν, τα βάλαμε στην πρίζα, τάμπλετ και τηλέφωνο, και περιμέναμε...

Τι περιμέναμε;

Που να ξέρουμε, μάλλον έναν Σίμ’ που λένε κι οι οδηγίες...

Έναν Σιμ’ και μια γραφίδα, τι να πω πάρτο αυγό και κούρευτο.

Μέχρι τα τώρα μουγκά είναι, και τα δυό στην πρίζα...

Ωραία, πάντως, περάσαμε το μπλάκ φράιντέι, κι εκδρομή πήγαμε (καλός ο δήμαρχος και ο πάρεδρος) κι αγοράσαμε πράγματα, τσάμπα σου λέω...

Όχι, που θα μας πιάναν κότσο οι έμποροι, και θα τα χρυσοπληρώναμε...

Για Αμερκανάκια μας πέρασαν;  (συγγνώμη Ρόζελιν) μεις είμαστε βρε της γερακίνας γιοί, πιανόμαστε κορόιδα;...

Κατά τα άλλα, όλα καλά, ο Τσίπρας ο πρωθυπουργός μας, πήρε ένα βραβείο από την Γαλλία, τώρα τι βραβείο είναι μην με ρωτήσεις, δεν ξέρω.

Αυτό που ξέρω είναι ότι ο λεβέντης μας, είναι 40 χρονών, έχει και δουλειά και οικογένεια, και η γυναίκα του, η Περιστέρα με τ’ όνομα, έχει και εκείνη τα μιστά της βρέξει χιονίσει, καθηγήτρια είναι σπουδαγμένη, όχι σαν τον αχαΐρευτο, τον γιό μου, που μόνο πρέφα ξέρει να παίζει, ο κοπρίτης, στο καφενείο και να τραβιέται με την Μαριγούλα του Τριτσιμπίδα...

Με φαντάζεσαι, βρε, συμπεθέρα του Τριτσιμπίδα; 

Σε φιλώ Ρόζελιν, ήρθε ο γιόκας μου και πάω να του βάλω φαΐ.

Γιομιστά, κατσικίσια φέτα, τρεις ελιές θρούμπες, και λίγα παξιμάδια.

Συνταγή από την Θεανώ (έχετε γιομιστά και Θεανώ στο Γουινσκόνσιν; όχι; Χάνετε, που να είχατε και Π.Π και κυρά Τασά)

ΥΓ1. Ήρθε στην Αμερική ο γιος του Πάνου του Παπαδόπουλου, δεν ξέρω που μένει, στο Τέξας, στην Βοστώνη, στην Αριζόνα, (θα σε γελάσω και δεν θέλω) κοντοχωριανοί είστε πια, βρες τον βρε, καλό παιδί είναι, να νοικοκυρευτείς και συ να μην μείνεις μόνη κορίτσι πράμα...

ΥΓ2. Ο Τραμπ έδωσε χάρη στο γαλόπουλο!!!

Είπα και εγώ του Τάσσου τ’ αντρός μου να δώσει χάρη στο γουρουνάκι, μιας και γαλόπουλα δεν έχουμε.

Δεν θα το σφάξουμε, λοιπόν τα Χριστούγεννα, αλλά θα θυσιαστεί το Πάσχα!!!

ΥΓ3. Πότε γιορτάζετε εσείς το θενκσγκίβινγκ, γιατί εμείς θα το γιορτάσουμε την Κυριακή ή την Δευτέρα, δεν έχουμε αποφασίσει ακόμη...