Φτάνει με την «εντολή Μητσοτάκη»

 Γράφει ο Μιχάλης Δεμερτζής

 Την προηγούμενη εβδομάδα, με κάποιο τρόπο και για κάποιο λόγο που μόνο ο υφυπουργός Αθλητισμού ξέρει, ελήφθη η απόφαση να επιστρέψουν οι φίλαθλοι στα ποδοσφαιρικά γήπεδα, ενώ η μετάδοση του κορωνοϊού στη χώρα μας ανεβάζει ταχύτητα. Τελικά αρχές αυτής της εβδομάδας, η απόφαση ανακλήθηκε «με εντολή Μητσοτάκη» και εδώ ακριβώς υπάρχει ένα πρόβλημα για την κυβέρνηση, που φαίνεται να χρονίζει.

Το πρόβλημα αυτό δεν είναι τα πολλά «μπρος-πίσω» των αποφάσεων. Έχουμε ξαναπεί πως

είναι καλό η κυβέρνηση να ακούει την κοινωνία και όπου διαπιστώνει λάθος να μη φοβάται να το διορθώσει, ακόμα και κατόπιν εορτής. Αυτή η συμπεριφορά δείχνει ένα πολιτικό σθένος που στη χώρα μας δεν είναι καθόλου αυτονόητο.

Το πρόβλημα, λοιπόν, είναι η «εντολή Μητσοτάκη», που έχει γίνει καραμέλα στα στόματα του πρωθυπουργικού περιβάλλοντος. Προφανώς, όλοι όσοι την επικαλούνται νομίζουν ότι κάνουν καλό στον πρωθυπουργό. Κάνουν λάθος όμως γιατί, όταν μιλάμε για κοινοβουλευτική δημοκρατία, σε μεγάλο βαθμό ένας αρχηγός κράτους είναι τόσο καλός, όσο είναι και η κυβέρνησή του. Το να ασχολείται προσωπικά με τα πάντα δεν είναι κολακευτικό ούτε για τον ίδιο ούτε για την κυβέρνηση που ο ίδιος στελέχωσε. Για να μην πούμε ότι είναι και ζημιογόνο για τη λειτουργία του κοινοβουλευτικού συστήματος...

Φυσικά και είναι αναμενόμενο από έναν πολιτικό ηγέτη να επεμβαίνει προσωπικά όταν βλέπει σφάλματα, αλλά η «εντολή πρωθυπουργού» είναι ένα χαρτί που πρέπει να φυλάσσεται για σημαντικά ζητήματα... Όχι για το πόσοι θα πάνε στο γήπεδο ή ποιοι θα γίνουν διευθυντές στα νοσοκομεία και αλλά παρόμοια.

Είναι αλήθεια, βέβαια, πως το ελληνικό κράτος είναι άκρως συγκεντρωτικό και το σύστημα διακυβέρνησής του πρωθυπουργοκεντρικό. Αν προσθέσουμε και τα αμέτρητα και σκόρπια σε όλες τις βαθμίδες του μικροπροβλήματα, είναι πολύ δύσκολο να μην ασχολείται ο πρωθυπουργός και με «χαμηλού επιπέδου» ζητήματα.

Ωστόσο, το «επιτελικό κράτος» που προανήγγειλε η ΝΔ προεκλογικά είναι το αντίθετο μίας τέτοιας κατάστασης. Για την ακρίβεια, ούτε καν οι υπουργοί δεν θα έπρεπε να ασχολούνται με τα πάντα αυτοπροσώπως για να λειτουργούν ομαλά και παραγωγικά τα υπουργεία τους, αλλά αφού αυτό στην Ελλάδα είναι μάλλον αδύνατο, μία βασική προτεραιότητά τους οφείλει να είναι τουλάχιστον η αποφόρτιση του πρωθυπουργικού γραφείου, μήπως και γίνει κάποτε δυνατό...

Για μία τέτοια αποφόρτιση, πρέπει κατ' αρχάς τα υπουργεία να συνεννοούνται μεταξύ τους. Αν το υπουργείο Υγείας κλείνει τις (υπερπολύτιμες για την εγχώρια οικονομία) ταβέρνες από τις 12, είναι τουλάχιστον αστείο να έρχεται ένα άλλο υπουργείο να ανοίγει τα γήπεδα. Για αυτό και η επωδός «με εντολή Μητσοτάκη» δεν δίνει την εντύπωση ότι ο πρωθυπουργός είναι, λ.χ., ένας πανταχού παρών και τα πάντα πληρών ηγέτης, αλλά ότι τρέχει μονίμως από εδώ κι από εκεί να μαζέψει σπασμένα.

Εν κατακλείδι, το μυστικό μίας επιτυχημένης κυβέρνησης είναι να κυβερνά όσο το δυνατόν λιγότερο, όπως έχει πει πολύ σωστά ο τρίτος πρόεδρος των ΗΠΑ Τόμας Τζέφερσον. Επειδή, ωστόσο, εδώ δεν είναι οι αποκεντρωμένες ΗΠΑ, επιτυχία στην Ελλάδα θα είναι να κυβερνάει όσο το δυνατόν λιγότερο τουλάχιστον ο πρωθυπουργός μας. Ειδικά αυτή την εποχή, που «τρέχουν» πολύ σημαντικά υψηλού επιπέδου ζητήματα όπως η ερντογανική απειλή, κάνεις δεν θέλει τον αρχηγό τού κράτους να ασχολείται με απίθανες λεπτομέρειες.