Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος
Στον Μίκη Θεοδωράκη δεν μπορεί κάποιος παρά ν’ ανάβει κερί για το πνευματικό του έργο και την παρακαταθήκη που αφήνει στην Ελλάδα, μα δεν μπορεί να κάνει το ίδιο για τη συνολική πολιτική διαδρομή του. Λίγο έτσι, λίγο αλλιώς, μέχρι και «Σπίθας» κατέληξε…
Αναφέρομαι στον Μίκη Θεοδωράκη επειδή, ανεξαρτήτως άλλων, έχει αφήσει στην πολιτική μας ιστορία φράσεις που σηματοδότησαν εποχές. Όπως το
Τα έχετε μάθει φαντάζομαι. Απεργία-αποχή των εκπαιδευτικών επειδή δεν θέλουν την εφαρμογή του νόμου που προβλέπει αξιολόγηση σχολικών μονάδων!!
Κατανοείτε τι συμβαίνει με την οπισθοδρομική κομπανία που κρατά δέσμια την Παιδεία του τόπου; Κατανοείτε ότι σε μια χώρα που κατατάσσεται στις τελευταίες θέσεις στην κατανόηση κειμένου από τους πολίτες (φαντάζομαι δεν φταίει γι αυτό η … Μενδώνη ή η Κεραμέως) οι εκπαιδευτικοί αρνούνται αυτό που θα έπρεπε μόνοι τους να επιζητούν; Τις εξετάσεις τους, την αξιολόγησή τους, την δυνατότητά τους να
Όλα αυτά τα θλιβερά που συμβαίνουν τελευταία με την πολιτική εκμετάλλευση πολύ σοβαρών καταγγελιών για βιασμούς και σεξουαλική κακοποίηση ανηλίκων, εκτός από το επίπεδο του δημόσιου διαλόγου της χώρας, δείχνουν και το ποιοι θέλουν να δικαιωθούν τα θύματα και ποιοι όχι. Γιατί, πολλά πράγματα μπορεί να είναι πολύπλοκα σε αυτή τη ζωή, αλλά το έγκλημα και η τιμωρία του δεν είναι ένα από αυτά. Υπάρχει μία καταγγελία για ένα έγκλημα, μετά διερευνάται η καταγγελία στη βάση των νόμων του κράτους και, αν όντως υπάρχει κάπου έγκλημα, η υπόθεση πηγαίνει στη δικαιοσύνη για να τιμωρηθούν οι ένοχοι. Ένα κι ένα κάνουν δύο. Το να πασπαλίζουμε το «ένα κι ένα» με ιδεολογίες και χρώματα, το μόνο που
Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος
Τι είδαμε, τι ακούσαμε χθες στη Βουλή στη συζήτηση που προκάλεσε ο Μητσοτάκης για τον τρόπο που ασκείται ο δημόσιος διάλογος και για τις πρωτοβουλίες του αναφορικά με την προστασία των θυμάτων κακοποίησης; Είδαμε κι ακούσαμε αυτό που γνωρίζουμε από το 2016, κατανοήσαμε και πάλι για ποιον λόγο ο πρωθυπουργός είναι ο αδιαφιλονίκητος πρωταγωνιστής του πολιτικού σκηνικού.
Από τη μια ο Μητσοτάκης με τον ήπιο, πειστικό κι ενωτικό λόγο αλλά και
Προσέξτε: Όταν ανέλαβε υπουργός Προστασίας του Πολίτη ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης και με τη στήριξη όλης της κυβέρνησης άρχισε να «καθαρίζει» τα Εξάρχεια και να παραδίδει στους ιδιοκτήτες τους κτίρια που τελούσαν υπό κατάληψη για πολλά χρόνια, ξέσπασε μια οργανωμένη αντίδραση εναντίον του. Με φωνές για αστυνομική βία και αστυνομοκρατία και άλλα τέτοια χαριτωμένα.
Προσέξτε: Όταν ανέλαβε υπουργός Πολιτισμού η Λίνα Μενδώνη, κάποιοι φρύαξαν. Βλέπετε γνώριζε πώς να χειριστεί και να εξουδετερώσει τα αρματολίκια της Αριστεράς στον πολύπαθο χώρο της αρχαιολογίας, που κωλυσιεργούσαν τα μεγάλα έργα. Εξ ου κι άρχισαν
Είναι δυνατόν ο Αλέξης Τσίπρας να επιδίδεται σε συνεχείς οργισμένες επιθέσεις μίσους εναντίον των πάντων; Είναι δυνατόν να
Το έχουμε ξαναπεί. Η Σοφία Μπεκατώρου έδειξε τον δρόμο κι όσα ακολούθησαν κι ακολουθήσουν θα κάνουν τη λέξη κι έννοια «τσουνάμι» ν’ αποδεικνύεται ανεπαρκής. Τα στόματα ανοίγουν, μηνύσεις βγαίνουν από παλιά συρτάρια ή κατατίθενται νέες και πρόσωπα –ειδικά από τον χώρο του Πολιτισμού- που συντρόφευαν τηλεοπτικά ή θεατρικά ή με οιονδήποτε άλλο τρόπο τους νεοέλληνες, αποδεικνύονται τέρατα!
Η αλήθεια είναι τα θύματα βρήκαν καταφύγιο στα ΜΜΕ και
Γράφει ο Νίκος
Γ. Σακελλαρόπουλος
Ήταν βέβαιο ότι από τη στιγμή που η Σοφία Μπεκατώρου έσυρε το χορό των αποκαλύψεων για όσα της συνέβησαν από –υποτίθεται- έμπιστο άνθρωπο του χώρου της, θα άνοιγαν στόματα και θα βρομούσε το σύμπαν. Σε πολλούς και διαφορετικούς χώρους. Κι αυτές τις αποκαλύψεις τις ενθάρρυνε η ελληνική Πολιτεία, τόσο με την πρόεδρο της Δημοκρατίας, όσο και με τον πρωθυπουργό, μέσω και της ημερίδας με θέμα «Σπάσε τη Σιωπή – Μίλησε, Μην Ανέχεσαι».
Κι υπό αυτή την έννοια αλλά και με το πρίσμα της λογικής, είναι χυδαία η προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα να
Δεν προκάλεσε έκπληξη σε κανένα νοήμονα η επίσημη θέση του ΣΥΡΙΖΑ που τάχθηκε ουσιαστικά υπέρ του δολοφόνου Κουφοντίνα. Ίσα ίσα εξηγεί με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο τα συγκοινωνούντα δοχεία με αλητάμπουρες –δήθεν οπαδούς του αναρχισμού- των Εξαρχείων, που επί χρόνια απολαμβάνουν της στοργής και του Προδέρμ της Αριστεράς… Ταυτοχρόνως δε επιχειρεί να προκαταλάβει τις πιθανές εξελίξεις.
Όλη αυτή η
ιστορία που
στήνεται εδώ και καιρό, έχει τρία χαρακτηριστικά:
Το πρώτο είναι ότι
Ότι η αξιωματική αντιπολίτευση θα αντιδράσει στο πρόσφατο νομοσχέδιο των υπουργείων Παιδείας και Προστασίας του Πολίτη το περιμέναμε όλοι. Το νομοσχέδιο καταργεί τους «αιώνιους φοιτητές», εισάγει την κατώτατη βάση για τους εισακτέους στα ΑΕΙ και αναθέτει τη φύλαξη των πανεπιστημιακών χώρων σε ειδικό σώμα της ΕΛ.ΑΣ. Το να κάνει ο καθένας ό,τι του καπνίσει στους πανεπιστημιακούς χώρους και το να θεωρείται η εισαγωγή στα ΑΕΙ δικαίωμα αντί
Τώρα πλακώνονται
αρμόδιοι
κι αναρμόδιοι για το ποιος είναι υπεύθυνος που έμειναν μεγάλα κομμάτια δήμων
του λεκανοπεδίου χωρίς ρεύμα, επειδή έπεσαν χιόνια σε κλαδιά, βάρυναν τα
δέντρα, έπεφταν και προσγειώνονταν επάνω στα καλώδια του ΔΕΔΔΗΕ.
Ποιος φταίει; Η περιφέρεια
Αττικής λέει ότι φταίει ο ΔΕΔΔΗΕ, αφού ως όφειλε δεν έκοψε τα κλαδιά που βρίσκονται πλησίον ηλεκτρικών καλωδίων.
Κι εδώ αρχίζει το μπάχαλο. Το γελοίο! Το πανάκριβο κράτος
Πολύς λόγος έγινε τις προηγούμενες
εβδομάδες για το πρόσφατο νομοσχέδιο των υπουργείων Παιδείας και Προστασίας
του Πολίτη («Εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, προστασία της ακαδημαϊκής
ελευθερίας, αναβάθμιση του ακαδημαϊκού περιβάλλοντος και άλλες διατάξεις») και
η αιτία ήταν οι διατάξεις του για την κατάργηση των «αιώνιων φοιτητών», την
κατώτατη βάση για τους εισακτέους στα ΑΕΙ και τη φύλαξη των πανεπιστημιακών
χώρων από ειδικό σώμα της ΕΛ.ΑΣ.
Η αμφισβήτησή του μάλιστα δεν
προήλθε μόνο από
Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος
Έχουμε πει επανειλημμένως ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν διαθέτει και δεν μπορεί να εκφράσει πολιτικό λόγο της εποχής, ούτε προτάσεις για το μέλλον, αφού είναι προσκολλημένος σ’ ένα παρελθόν που δεν αφορά πια κανέναν. Κι όταν μαστίζεται από τέτοια πολιτική πενία δεν μπορεί ν’ αποτελεί φωτοδότη αλλαγών που απαιτεί η κοινωνία κι οι αναγκαιότητες της χώρας. Πορεύονται με βάση το τι συνέβη πριν 80 κι 70 χρόνια και μοιραία το μεγάλο μέρος της κοινωνίας τους αντιμετωπίζει –μαζί με το ΚΚΕ- ως μουσειακά είδη.
Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορούν να πολιτευθούν διαφορετικά παρά μόνο αναφερόμενοι σε περιόδους διχασμού της κοινωνίας, σε περιόδους πόλωσης, βιαιοτήτων και αίματος. Εξ ου και χάνουν παντού. Κι όσο ο Μητσοτάκης
Έχουμε αναφερθεί τόσες και τόσες φορές στην πολιτική –στρωματσάδα που ασκεί η Αριστερά κι ο ΣΥΡΙΖΑ. Μια πολιτική χωρίς αρχή και τέλος, χωρίς καν να ελέγχουν όσα λένε με υστερικές κραυγές. Τα δε ….καταγγελλόμενα καταρρίπτονται, σβήνουν όπως συμβαίνει με τα πυροτεχνήματα.
Προχθές στη Βουλή, είχαμε τον Αλέξη Τσίπρα να καταγγέλλει …βιασμούς στο Εθνικό θέατρο. «Πάγωσαν» προς στιγμή οι πάντες. Μέχρι που όλοι καταλάβαμε ότι δεν υπάρχει καταγγελία για
Ήταν λοιπόν τυχερή η κοινωνία αφού μπόρεσε σχεδόν ταυτοχρόνως να κατανοήσει το σημαίνει «παλαιολιθικός» πολιτικός λόγος και τι σημαίνει σύγχρονος. Η σύγκριση ήταν καταλυτική εις βάρος του Αλέξη Τσίπρα κι αποδείχθηκε πάλι
Ας τα πάρουμε από την αρχή: Μιλώντας λοιπόν ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ανάμεσα
Έχουμε αναφερθεί ξανά στη στενή σχέση που έχουμε οι Έλληνες με τις πορείες και τις διαδηλώσεις και στο ποσό λάθος είναι να την εκδηλώνουμε εν μέσω πανδημίας. Η αξιωματική αντιπολίτευση της χώρας όμως, αυτή την ίδια στιγμή της πανδημίας, δεν παύει να εκμεταλλεύεται αυτή τη σχέση και να διοργανώνει τέτοιου είδους συγκεντρώσεις, καταργώντας έτσι την όποια ευθύνη φέρει ο θεσμικός της ρόλος.
Ο αρχηγός της Α. Τσίπρας μάλιστα, σε συνέντευξή του την
Αναρωτιέμαι, πώς είναι δυνατόν αυτός ο άνθρωπος να
Ο άνθρωπος αυτός, σπουδαγμένος σ’ ελληνικό πανεπιστήμιο, με μεταπτυχιακό σε μεγάλο
Μα δεν είναι
έτσι.
Αυτή η ιστορία αποτελεί μια θαυμάσια ευκαιρία να θυμηθούμε και πάλι τους τρόπους που ο νεοκομμουνισμός επιχείρησε να
Επιπλέον, όλο και περισσότεροι πια, ισχυρίζονται ότι
Άλλος λέει να κλείσουν τα σχολεία, άλλος λέει να μη κλείσουν. Άλλος να κλείσει το λιανεμπόριο, άλλος να μείνει ως έχει… Ένας λέει να
Γράφει η Βάσω Μακρυγιάννη
Όσα ακούμε και μαθαίνουμε το τελευταίο διάστημα με τις συνεχείς καταγγελίες επώνυμων γυναικών του αθλητισμού και κυρίως του θεάτρου για βία και σεξουαλικές παρενοχλήσεις, ασφαλώς δεν μας κάνουν σοφότερους. Όσοι κινούνται στα πέριξ δεν μπορούν να λένε ότι δεν ήξεραν… Απλά τώρα μπαίνει έντονο και το στοιχείο της κλειδαρότρυπας αφού οι εφημερίδες του… εσπρέσο, του… φρέντο ή του… καπουτσίνο βρήκαν αφορμή για πρωτοσέλιδα με σάρκα και σπέρμα!
Από την άλλη πλευρά έχουμε τους παράτονους
«Κάποιοι πιτσιρικάδες ή ημιπιτσιρικάδες σαν τον γιο μου, που είναι 35 χρονών – και όχι 40 που γράφουνε στα site από χθες, που μας πετροβολούνε οικογενειακά – ανεβήκανε σε μηχανάκια και περάσανε από το δρόμο, έξω από το πολιτικό γραφείο της κυρίας Νικολάου και πετάξανε τρικάκια στο δρόμο, όπου λέγανε ότι η ζωή των κρατουμένων είναι σημαντική…».
Αυτά είπε ο κ. Βρούτσης για τον γιο του, ο οποίος, εκφράζοντας τον θαυμασμό του για τον
Προχθές ο πρώην πρόεδρος της Βουλής πρέπει να έκανε τον καθηγητή Μπαμπινιώτη ευτυχισμένο αφού έγινε ο πρώτος νεοέλληνας που εφηύρε νέα λέξη. Τη λέξη «ημιπιτσιρικάς»!
Τη λέξη την
εισήγαγε στο νεοελληνικό λεξιλόγιο ο Νίκος Βούτσης στην προσπάθειά του να
δικαιολογήσει τις κατηγορίες εναντίον του 35χρονου γιού του που κατηγορείται
για ληστεία τραπέζης, ρίψη φεϊγβολάν στην πόρτα της γενικής γραμματέως Αντιεγκληματικής
Πολιτικής, ενώ στηρίζει αναφανδόν τον αρχιεκτελεστή της 17Ν!
Ο Βούτσης είναι αυτός που
Προχθές, ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Μπογδάνος κι η σύντροφός του υπέστησαν μια βρομερή τρομοκρατική επίθεση! Κάποιοι έβαλαν εμπρηστικούς μηχανισμούς στην είσοδο του σπιτιού τους, αλλά και στο αυτοκίνητό του βουλευτή. Οι τρομοκράτες προσπάθησαν ν’ ανατινάξουν και το αυτοκίνητο της συντρόφου του, μα δεν μπόρεσαν. Ο κίνδυνος να χάσει τη ζωή του ήταν μεγάλος, ειδικά αν ανυποψίαστος έμπαινε στο αυτοκίνητο πριν εκραγεί ο εμπρηστικός μηχανισμός!
Μετά, βγήκαν τα κόμματα και καταδίκασαν την ενέργεια! Κάποια
Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος
Μια περίεργη συγκυρία δημιουργεί ένα σπάνιο φαινόμενο στην πολιτική ζωή του τόπου. Οι πρόεδροι των τριών μεγαλύτερων κομμάτων αντιμετωπίζουν ισχυρή εσωκομματική αντιπολίτευση, ενώ όλο και περισσότερο γίνονται όνειρα αρχηγιών από κάποιους λόγω και της απλής αναλογικής με την οποία θα διεξαχθούν οι επόμενες εκλογές. Ας τα συζητήσουμε πιο αναλυτικά:
Στη Νέα Δημοκρατία γκρινιάζει η Δεξιά της πτέρυγα με
