Ο ωραίος …καλός, η ωραία… «πουτ…α»…

Γράφει η Βάσω Μακρυγιάννη

 Όσα ακούμε και μαθαίνουμε το τελευταίο διάστημα με τις συνεχείς καταγγελίες επώνυμων γυναικών του αθλητισμού και κυρίως του θεάτρου για βία και σεξουαλικές παρενοχλήσεις, ασφαλώς δεν μας κάνουν σοφότερους. Όσοι κινούνται στα πέριξ δεν μπορούν να λένε ότι δεν ήξεραν…  Απλά τώρα μπαίνει έντονο και το στοιχείο της κλειδαρότρυπας αφού οι εφημερίδες του… εσπρέσο, του… φρέντο ή του… καπουτσίνο βρήκαν αφορμή για πρωτοσέλιδα με σάρκα και σπέρμα!

Από την άλλη πλευρά έχουμε τους παράτονους

εκείνων που βγαίνουν και υπερασπίζονται τους θύτες! Οι παρατονίες –παραφωνίες δεν αφορούν αυτό το ίδιο το γεγονός της υπεράσπισης κάποιων προς τους θύτες. Αυτό είναι δικαίωμά τους. Μα αφορούν το γελοίο στερεότυπο της κοινωνίας ότι ο ωραίος κι ισχυρός άνδρας είναι καλός αλλά η ωραία γυναίκα είναι πουτ..α κι ένοχη!

Δεν μπορώ να μην αναφέρω την επίθεση που δέχθηκε ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος σε μεγάλη σελίδα –ομάδα του διαδικτύου με ευρωπαϊκές αναφορές (τρομάρα τους) για το άρθρο του «Ακριβή μου Σοφία», όταν αποκαλύφθηκε το μεγάλο βουνό που έκρυβε στην ψυχή της.  Δεν μπορώ να αγνοήσω τις  αντιδράσεις κάποιων που συμπαθούσα κι αγαπούσα στην υπόθεση με τις καταγγελίες εναντίον του Κιμούλη και του Σπυρόπουλου. Νόμιζα, αν μη τι άλλο, ότι θα τάσσονταν αλληλέγγυοι απέναντι στην πολλαπλώς καταγγελλόμενη βία και δεν θα συντάσσονταν με τις προκαταλήψεις.

Μηδίασα ειρωνικά και ταυτοχρόνως απομυθοποίησα πλήρως τον Σταρόβα που βγήκε κι είπε ότι « Ο Κώστας (Σ.Σ. μιλά για τον Σπυρόπουλο) είναι ένας άντρας ωραίος, υπάρχουν πολλές περιπτώσεις που κορίτσια ήθελαν να είναι μαζί του, είναι φαντασίωση του μισού ελληνικού πληθυσμού και παλαιότερα και συνεχίζει και τώρα. Ας το έχουμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας αυτό, ότι αυτού του είδους οι καταγγελίες, με όλο τον σεβασμό στα κορίτσια που τους έχουν δημιουργήσει οι άνθρωποι πρόβλημα, παίρνουν και κάτι μεταφυσικές προεκτάσεις»!!!!!

Τι λέτε κύριε; Καταλαβαίνετε τι λέει ο στόμας σας; Δηλαδή αν κάποιος είναι φαντασίωση γυναικών μπορεί να παρενοχλεί σεξουαλικά, να μειώνει, να προσβάλλει και τελικά να πληγώνει μια γυναίκα; Όπως τον κατηγόρησαν οι Λάμπρη και Μπότση;  Τι λέτε κύριε; Δηλαδή όποιος είναι άνδρας φαντασίωση αποκλείεται να είναι ένοχος;

Φυσικά, ο Σταρόβας μόλις έγινε χαμός μ’ αυτά που είπε, έκανε κολοτούμπα λέγοντας… «άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου»…. και «δεν ήμουν μπροστά» και τέτοια…

Παρόμοιες απόψεις εκφράστηκαν και από άλλους. Λες και τις πράξεις των ανθρώπων τις κρίνουμε από τις φαντασιώσεις που προκαλούν!

Μα δυστυχώς έτσι είναι. Γι αυτό οι γυναίκες δυσκολεύονται ν’ ανοίξουν τις ψυχές τους. Τα στερεότυπα κάνουν τους Σταρόβες να μοιράζουν τεκμήρια αθωότητας σε φίλους τους και ωραίους και ταυτοχρόνως εκδίδουν αποφάσεις ενοχής για τις όμορφες γυναίκες. Και δεν τα καταρρίπτει κανένας… 

Μια άλλη κυρία, η Διαβάτη, βρήκε να πει ότι «δεν την ξέρω την κυρία», όταν η Ζέτα Δούκα αποκάλυψε όσα αποκάλυψε για τον Γιώργο Κιμούλη. Τα διάνθισε μάλιστα με δηλώσεις του τύπου   «αυτά τα θέματα τα λύνεις εκείνη τη στιγμή», ή και το πιο τραγικό … « τώρα ασχολούμαστε με τα διάφορα, να μην πω τι… Δεν είναι αυτό που λένε και το αυτό χτενίζεται;»….  Τι λέτε κυρία μου; Το …αυτό χτενίζεται επειδή μια γυναίκα, ένας άνθρωπος,  δημοσιοποιεί τον πόνο της;

Τα ίδια κι ο Μπέζος. Δεν αμφισβήτησε τα όσα ανέφερε  η Ζέτα Δούκα, που κατονόμασε τον Κιμούλη  καταγγέλλοντας τη συμπεριφορά του, αλλά είπε πως «δεν έχει παρατηρήσει καμία ανάρμοστη συμπεριφορά από τον συνάδελφό του»… Και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ…

Αμ ο Κραουνάκης; Αναρωτιέμαι πώς αυτός ο υπέροχος μελωδός κάνει τόσες γκέλες. Δεν θα σταθώ στις πολιτικές του θέσεις κι εκδηλώσεις, είναι δικαίωμά του; Μα όταν μέσα σ’ ένα ορυμαγδό αποκαλύψεων αναφέρει ότι «50 χρόνια φίλοι και δεν θυμάμαι περιστατικά βίας» για τον Κιμούλη, μάλλον υπερβαίνει τα όρια του φίλου που θέλει να στηρίξει τον φίλο. Ευτυχώς τουλάχιστον εκείνος δεν ακολούθησε τα κλασσικά στερεότυπα.

Πόσο αλήθεια πληγώνομαι; Όχι μόνο επειδή ακούμε όσα ακούμε για διάφορους, όχι μόνο επειδή τα στερεότυπα της ανοησίας είναι βαθιά φωλιασμένα μέσα μας. Αλλά κι επειδή όλοι αυτοί που επιχειρούν να μας πείσουν ότι οι θύτες είναι θύματα, έχουν υπάρξει άνθρωποι που μας προσέφεραν στιγμές ψυχικής ανάτασης ή έστω χαλάρωσης…

Είμαι κοντά στη Σοφία, στη Ζέτα, στην Κατερίνα, στην Ευδοκία, στη Τζένη, στη Μαρία, στην Πηνελόπη, στη Λένα, σε κάθε γυναίκα που η ψυχή της σκοτείνιασε επειδή δίπλα της πέρασε ο …άντρακλας και τη λιμπίστηκε! Είμαι δίπλα σε κάθε γυναίκα ή και αγόρι που βίωσε στο κορμί και την ψυχή του τον «εξουσιαστή» του! Είμαι δίπλα σε όλα τα κορίτσια που αντέσρεψαν το τραύμα της ψυχής τους και το έκαναν κινητήρια δύναμη για να μιλήσουν. Μεγαλοσύνη το λέω αυτό… Τώρα πια δεν φοβάμαι τίποτα!