Χωρίς προτάσεις και πρόταξη του «πολακισμού»

Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Τι είδαμε, τι ακούσαμε χθες στη Βουλή στη συζήτηση που προκάλεσε ο Μητσοτάκης για τον τρόπο που ασκείται ο δημόσιος διάλογος και για τις πρωτοβουλίες του αναφορικά με την προστασία των θυμάτων κακοποίησης; Είδαμε κι ακούσαμε αυτό που γνωρίζουμε από το 2016, κατανοήσαμε και πάλι για ποιον λόγο ο πρωθυπουργός είναι ο αδιαφιλονίκητος πρωταγωνιστής του πολιτικού σκηνικού.

Από τη μια ο Μητσοτάκης με τον ήπιο, πειστικό κι ενωτικό λόγο αλλά και

τις προτάσεις κι από την άλλη ο Αλέξης Τσίπρας της πόλωσης, του διχαστικού λόγου, της κάθε είδους έντασης και των μηδενικών προτάσεων ουσίας. Βρεθήκαμε και πάλι μπροστά στο φαινόμενο που έχουμε συνηθίσει. Κατηγορίες, κατηγορίες, κατηγορίες από τον ΣΥΡΙΖΑ, βασισμένες κυρίως σε διαστρέβλωση της πραγματικότητας και μια ιδιότυπη Αριστερή λογική που δεν έχει καμιά σχέση με ότι συμβαίνει.  Κι όχι μόνο αυτό.

Ο Αλέξης Τσίπρας προσπάθησε να μας πείσει ότι υπάρχει σκάνδαλο «Μενδώνη –Λιγνάδη» (έτσι το ονόμασε ο ίδιος) κι ότι η υπουργός Πολιτισμού (άρα κι ο Μητσοτάκης) επιχείρησαν να συγκαλύψουν έναν άνθρωπο που κατηγορείται για ειδεχθή εγκλήματα. Χωρίς καν να προσκομίσει τα πειστήρια αυτής της επιχείρησης συγκάλυψης. Χωρίς, δηλαδή, να μας πει από ποιο σημείο και μετά η υπουργός αντιλαμβάνεται τι εστί Λιγνάδης και αρχίζει …. την προσπάθεια συγκάλυψης.

Μα αυτό επιδίωκε. Να μείνουν όλα θολά προκειμένου να συνεχιστεί  η δουλειά των τρολ στο διαδίκτυο και την ασυδοσία του.

Προσέξτε: Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης έλαβε φραστικές αποστάσεις από τα τρολ και τους εμετικούς χαρακτηρισμούς  ανθρώπων του περιβάλλοντός του. Αυτό έλειπε, να μη το έκανε.  Αλλά, δεν απομακρύνθηκε ρούπι από τον Πολάκη, την Ελευθεριάδου και τους άλλους θαμώνες του περιβάλλοντός του. Είναι ολοφάνερο, ότι ο Τσίπρας είναι ο άνθρωπος που δίνει προσφέρει σκιά/κάλυψη στις ύβρεις και τις χυδαιότητες  των τρολ των εξήντα λεπτών, ενώ έχει ντύσει Βεληγκέκα τον Πολάκη.

Ξέρετε κάτι; Η χθεσινή συζήτηση ήταν μια μεγάλη ευκαιρία για τον Τσίπρα να περάσει στη μεριά της υπευθυνότητας. Ν’ απεμπολήσει τα βαρίδια του λαϊκισμού και της συμπόρευσης με τον εκχυδαϊσμό. Ο Μητσοτάκης του έδωσε την ευκαιρία να περάσει το  γεφύρι από την εξωπραγματικότητα στην αληθινή ζωή, μα δεν τόλμησε να το διαβεί.

Προσέξτε: Ο Αλέξης Τσίπρας είχε δυο ξεκάθαρες επιλογές, ειδικά μόλις τελείωσε την πρώτη τοποθέτησή του ο Μητσοτάκης.

Η πρώτη ήταν  να καταγγείλει την κυβέρνηση με επιχειρήματα και μετριοπάθεια, να πει ότι αφουγκράζεται την κοινωνία που φρίττει με όσα μαθαίνει κι ακούει και ταυτοχρόνως να αποδοκιμάσει τον «Πολακισμό», να διαγράψει τη βουλευτή του Ελευθεριάδου για όσες αθλιότητες έγραψε και τελικά να διαβεί τον Ρουβίκωνα. Αυτό δεν το έκανε.

Η δεύτερη επιλογή του, που έκανε,  ήταν να πορευτεί στα κλασικά του δρομάκια. Της απόλυτης ανευθυνότητας, των φραστικών πυροτεχνημάτων και της κάλυψης στη χυδαία φρασεολογία δικών του ανθρώπων και των κομματικών … επαναστατών!

Ας μην αναρτηθεί κάποιος γιατί επέλεξε αυτό που επέλεξε. Η αλήθεια είναι ότι το έκανε επειδή δεν μπορεί να κάνει το άλλο. Επειδή υπευθυνότητα κι Αριστερά δεν είχαν ούτε θα έχουν αγαστές σχέσεις. Επειδή έχει ανάγκη τον «πολακισμό» για να διαιρεί την κοινωνία και να επιβιώνει στο δικό του μαγαζάκι.  Γνωρίζει ότι το 3% δεν μπορεί να του κάνει το παραμικρό, είναι ριζωμένο μεν στην Κουμουνδούρου αλλά κι αδύναμο, όλο λόγια κι οράματα.  Άλλωστε σ’ αυτό το 3% δεν υπάρχει Παπαγιαννάκης που δεν θ’ ανεχόταν επ’ ουδενί την γραφική αρλουμπολογία , το λουμπεναριό και τον πολακισμό… 

Άρα, η Αριστερά θα κατεβάζει όλο και χαμηλότερα τον πήχη της δημόσιας συζήτησης, τα troll θα συνεχίσουν να παίζουν μπάλα, ο «πολακισμός» θα κορυφώνεται… Θέλουν νέο κύμα … αγανακτισμένων και στοχεύουν παντοιοτρόπως στη δημιουργία (κυρίως με ψέματα) οργισμένων πολιτών.

Το βλέπουμε εσχάτως στα Πανεπιστήμια που στηρίζονται καταλήψεις (με εξωπανεπιστημιακά τραμπουκοειδή), με την παρομοίωση πρυτάνεων με  …χουντικούς (Φίλης) επειδή επιδιώκουν την ασφάλεια των χώρων των ΑΕΙ, με την επένδυση στον… Κουφοντίνα, τον εκφοβισμό ακόμη και των θεσμών όπως η Προεδρία της Δημοκρατίας ή και την κορονοκαπηλεία.

Να εξάγουμε κι ένα άλλο συμπέρασμα: Η φραστική στροφή του Αλέξη Τσίπρα στη… σοσιαλδημοκρατία κατέρρευσε. Όπως αναμενόταν…