Ο Αριστερός παλιμπαιδισμός

Γράφει ο Μιχάλης Δεμερτζής

«Κάποιοι πιτσιρικάδες ή ημιπιτσιρικάδες σαν τον γιο μου, που είναι 35 χρονών – και όχι 40 που γράφουνε στα site από χθες, που μας πετροβολούνε οικογενειακά – ανεβήκανε σε μηχανάκια και περάσανε από το δρόμο, έξω από το πολιτικό γραφείο της κυρίας Νικολάου και πετάξανε τρικάκια στο δρόμο, όπου λέγανε ότι η ζωή των κρατουμένων είναι σημαντική…».

 Αυτά είπε ο κ. Βρούτσης για τον γιο του, ο οποίος, εκφράζοντας τον θαυμασμό του για τον

Κουφοντίνα, συνελήφθη εκείνη τη μέρα για επίθεση στο εν λόγω γραφείο και ενώ ένας γονέας δικαιολογείται να πει το οτιδήποτε για να ελαφρύνει τη θέση του παιδιού του, μάλλον θα τον συμπονούσαμε περισσότερο αν η απάντησή του δεν παρέπεμπε τόσο πολύ σε τυποποιημένη αριστερή προπαγάνδα. Θύμισε τον κ. Δραγασάκη, που όταν 20 αναρχικοί-αλληλέγγυοι τρομοκρατών διέκοψαν μία ομιλία του το 2017, εκείνος είπε «δικά μας παιδιά είναι και αυτά.» Ο πιο νέος από τα «παιδιά» εκείνη τη μέρα πρέπει να ήταν 30 χρονών τουλάχιστον…

Το έχει αυτό το θέμα με τις ηλικίες η Αριστερά, βλέπετε. Όταν πρόκειται να υπερασπιστεί κάποιον, αυτός ο κάποιος είναι ένα αθώο παιδί… Από τα μέλη του Ρουβίκωνα μέχρι τον Αλέξη Τσίπρα. Όπως θυμήθηκε το Twitter, «Μη χτυπάτε τον Τσίπρα, είναι μόνο 44 χρονών», είχε δηλώσει πριν δύο χρόνια ο τότε υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ, κ. Βερναρδάκης. Αν ο 35χρονος – προς Θεού, όχι 40 – υιός Βρούτση είναι ημιπιτσιρικάς, ο μικρός Αλέξης μάλλον τώρα περνάει την εφηβεία. Εν τω μεταξύ, για τον ΣΥΡΙΖΑ οι κανονικοί έφηβοι είναι αρκετά μεγάλοι για να κάνουν καταλήψεις και να ψηφίζουν, την ώρα που οι 30άρηδες «αιώνιοι φοιτητές» είναι πολύ μικροί για να αφήσουν το πανεπιστήμιο και να βγουν στην αγορά.

Έτσι κάνει η Αριστερά… Χαϊδεύει τα αυτιά των μικρότερων ηλικιών πουλώντας τους επανάσταση και όταν οι «επαναστάτες» μεγαλώσουν, τους πουλά πίσω τη νεότητα. Το αποτέλεσμα είναι νέοι άνθρωποι με γερασμένη άποψη για την πολιτική και γέροι άνθρωποι με νεανική άποψη για την πραγματικότητα. Όλοι πάντως είναι «παιδιά». Πώς αλλιώς θα τους πείσει να βγουν στο πεζοδρόμιο για πορείες και συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας και θα βρει έμψυχο δυναμικό για «παρεμβάσεις αλληλεγγύης» με μπογιές και τρικάκια…;

Από την άλλη βέβαια, για να είμαστε δίκαιοι, αυτό το κουσούρι να βλέπουμε τους μεγάλους ανθρώπους σαν ανώριμα παιδάκια, από την ελληνική κοινωνία ξεκίνησε. Απλά η Αριστερά κουβαλά τα πιο απολιθωμένα μυαλά στο πολιτικό μας σύστημα και δεν θέλει με τίποτα να το αλλάξουμε. Αυτό το κουσούρι ήταν που την έκανε κυβέρνηση άλλωστε… Τα 40χρονα «παιδιά» της ελληνικής κοινωνίας συνάντησαν τα 50χρονα «παιδιά» της ελληνικής πολιτικής και όταν τελικά ήρθαν οι ξένοι να μας πουν πώς είναι ο πραγματικός κόσμος, μεγαλώσαμε βίαια.

Κι όμως, ακόμα και τώρα υπάρχουν κάποιοι που αρνούνται να μεγαλώσουν... Είναι οι ίδιοι που όταν ο εθνικός μας έφηβος υποθήκευσε την περιουσία της χώρας για έναν ολόκληρο αιώνα, έλεγαν «τον πίεσαν πολύ οι Γερμανοί», «τι μπορούσε να κάνει δηλαδή;», «έβγαλε έρπη το παιδί». Αυτολεξεί όλα. Τώρα, αυτοί οι ίδιοι διοργανώνουν πορείες και συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας εν μέσω πανδημίας χωρίς φειδώ ούτε αιδώ, διακινδυνεύοντας ζωές και τη λειτουργικότητα του συστήματος υγείας μας, και αν κρίνουμε από τη στάση που κρατά απέναντί τους το «παιδί» πεντέμισι χρόνια μετά τον έρπη, από τότε πρέπει να έχει μεγαλώσει περίπου μείον δύο χρόνια…