Πάλι στηρίχτηκαν σε αυταπάτες

Η αμηχανία που κυριαρχεί στον ΣΥΡΙΖΑ από τα αποτελέσματα των γερμανικών εκλογών είναι έκδηλη.

Δεν αποτυπώνεται μόνο στα φληναφήματα των ανακοινώσεων των πολιτικών οργάνων. Ούτε στις δηλώσεις των στελεχών του.

Αν είχαν μια στοιχειώδη σχέση με την πραγματικότητα, φράσεις όπως αυτή που αναφέρεται στην ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ, δεν θα είχαν περιληφθεί.

Τι λέει, μεταξύ άλλων, η ανακοίνωση;

«…δεν είναι εύκολο να ισχυριστεί κανείς ότι την ίδια αποδοχή (Σ.Σ. με τη Μέρκελ) είχε και η πολιτική της».

Το γεγονός ότι η Μέρκελ έφτασε μια ανάσα από την αυτοδυναμία, ούσα ήδη δυο φορές καγκελάριος, αλλά και η αισθητή μείωση των ποσοστών των συνοδοιπόρων του ΣΥΡΙΖΑ Αριστερών και Πρασίνων, μπορεί να ερμηνεύεται μ’ αυτόν τον τρόπο από την Κουμουνδούρου;

Προφανώς, για μια ακόμη φορά έκαναν λάθος εκτιμήσεις και οι αυταπάτες τους κυριάρχησαν του πολιτικού ρεαλισμού.

Πίστευαν ότι οι Γερμανοί θα πάνε στις κάλπες αγκαλιά με τα βιβλία του Μαρξ, αλλά αυτοί –όπως σχολιάσαμε και το άρθρο με τίτλο «Της Μέρκελ το κάγκελο ή άλλως καγκελαρία (όρα Δευτέρα 23 Σεπτεμβρίου)- πέταξαν και τον Μαρξ και τον Άνταμ Σμιθ (με τον καταποντισμό του Ρέσλερ) και πήγαν να ψηφίσουν με γνώμονα τα συμφέροντα της χώρας τους και την κυριαρχία της στην Ευρώπη.

Το έχουμε ξαναπεί. Στην Κουμουνδούρου βρίσκονται μπροστά σ’ ένα κρίσιμο σταυροδρόμι.

Τα μνημόνια φτάνουν στον τέλος τους κι εκείνοι που είχαν βασίσει όλη την πολιτική τους στην απόλυτη αντίθεσή τους σ’ αυτά, βρίσκονται πολιτικά μετέωροι.

Ακόμη κι αν χρειαστεί κι άλλο πρόγραμμα –που μάλλον θα χρειαστεί- αυτό επ’ ουδενί θα είναι τόσο επώδυνο όσο τα προηγούμενα. Κι επιπλέον θα είναι μικρότερου χρόνου.

Τι θα κάνουν τότε; Με ποια πολιτική θα πορευτούν; Θα αρκούν ένα «αντί» κι οι θεωρίες στασιμότητας και του «όχι» σε όλα;

Να πούμε και κάτι ακόμη.

Ο ΣΥΡΙΖΑ συμφωνεί με τα πρωτογενή πλεονάσματα στη βάση ενός ευρώ χωρίς εργαλεία νομισματικής πολιτικής.

Μα αυτό, από μόνο του, δείχνει την μεγάλη αντίφαση του ΣΥΡΙΖΑ, για τον απλούστατο λόγο ότι συντάσσεται με την πολιτική των Μνημονίων και της Μέρκελ.

Τι λένε οι Γερμανοί κι η τρόικα; Κάντε πρωτογενή πλεονάσματα. Με οποιονδήποτε τρόπο. Δεν μας λένε πώς να τα κάνουμε, μας λένε να τα κάνουμε.

Κι εμείς αποφασίσαμε αντί να σταματήσουμε την καρκινοειδή μετάσταση του δημοσίου, να «φλομώσουμε» με φόρους τους πάντες.

Από τη στιγμή, λοιπόν, που ο ΣΥΡΙΖΑ αποδέχεται την αναγκαιότητα των πρωτογενών πλεονασμάτων, δεν μπορεί παρά να κινηθεί στα πλαίσια όσων ήδη γίνονται. Δηλαδή, στην υπέρμετρη και καταστροφική φορολόγηση της κοινωνίας.

Εκτός αν ανακαλύψουν κάτι άλλο, που θα αντικαταστήσει την φορολόγηση, τη στιγμή που υπόσχoνται λαγούσ με πετραχ'ηλια.  Ότι θα αποκαταστήσουν μισθούς και συντάξεις, ότι θα προσλάβουν και πάλι στο δημόσιο κι ότι θα διατηρήσουν το ήδη τεράστιο κι άρρωστο Κράτος.
Ποιο θα είναι αυτό το άλλο; Τα δανεικά; Και μάλιστα με επιτόκια υπερπολλαπλάσια αυτών των Μνημονίων;

Οι αυταπάτες κι οι ουτοπίες της ελληνικής Αριστεράς και δη του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν τέλος.

Είναι βέβαιο όμως, ότι αν δεν το αντιληφθούν, αν δεν κατανοήσουν σε ποιο περιβάλλον είναι τοποθετημένη η χώρα, αν δεν αντιληφθούν ότι οι παλαιάς κοπής ιδεολογικές παρθενιές δεν έχουν θέση στην σύγχρονη κοινωνία, αν εξακολουθούν να παραμένουν απροετοίμαστοι και θλιβερά ανεπαρκείς, τόσο το χειρότερο για εκείνους.

Ελπίζουμε όχι και για τον τόπο…