Της Μέρκελ το κάγκελο ή άλλως η καγκελαρία

Η Μέρκελ αποθεώθηκε από τον γερμανικό λαό, στις χθεσινές εκλογές και καθίσταται πλέον «μητέρα –πατρίδα», όπως αναφέρει κι ο γαλλικός Μοντ.

Οι Γερμανοί την κατέστησαν ακόμη περισσότερο ισχυρή.

Όχι εντός της χώρας της.

Εκεί ήταν ούτως ή άλλως. Ακόμη κι όταν στις εκλογές των ομόσπονδων κρατών, κρινόταν αρνητικά η λιτότητα που έχει επιβάλλει.

Η ισχυροποίηση της Μέρκελ είναι σαφής και ξεκάθαρη με δεδομένο ότι σε όλη την προεκλογική περίοδο ελάχιστα πράγματα συζητήθηκαν για την εσωτερική κατάσταση της Γερμανίας.

Η κεντρική συζήτηση ήταν η Ευρώπη. Και δη η κυριαρχία της Γερμανίας στην Ευρώπη.

Κι εκείνη, απολύτως συνεπής, φρόντισε να καταστήσει σαφές μόλις ανακοινώθηκαν τα πρώτα αποτελέσματα που καταδείκνυαν την εκλογική της υπεροχή, ότι θα γίνει του εαυτού της το κάγκελο.

Ότι, δηλαδή, η πίεση δεν θα χαλαρώσει.

Κι επειδή ακούω διάφορα σχόλια ότι πλέον τώρα δεν θα «παίζει» μπάλα μόνη της αλλά θα έχει και τους σοσιαλδημοκράτες στον κυβερνητικό συνασπισμό, τολμώ να πω ότι αυτά εκστομίζονται στη βάση ανόητων γραφικοτήτων και κομματικών –πολιτικών αγκυλώσεων.

Η Μέρκελ, είναι σαφές ότι μπαίνει με ορμή –μαζί της κι όλη η Ευρώπη- σε μια νέα εποχή στην απαρχή της οποίας θα διαδραματιστούν εξελίξεις ιστορικού διαμετρήματος.

Η νέα θητεία της Μέρκελ στην γερμανική καγκελαρία –και μάλιστα παντοδύναμη- σηματοδοτεί τη νέα εποχή.

Η πολιτική της Ευρώπης, μόλις αρχίζει.

Κι αυτό εμάς δεν μας βρίσκει έτοιμους να τη συναντήσουμε.

Εγκλωβισμένοι ανάμεσα σε ψευδαισθήσεις και φρούδες ελπίδες.

Σε φληναφήματα και προτάσεις του «τίποτα».

Σε ευσεβείς πόθους για εσωτερική κατανάλωση (επιστροφή κατοχικών δανείων κλπ ή θα μας σώσει ο …νέος Ολάντ…) και εξωπραγματικά –ανεδαφικά επιχειρήματα του τύπου των μονομερών ενεργειών και κατάργησης των Μνημονίων.

Ανάμεσα σε ανακοινώσεις αποδοκιμασίας και δηλώσεις γραφικότητας.

Εμείς χανόμαστε ανάμεσα στα διλήμματα αν ο ΣΥΡΙΖΑ είναι εντός ή εκτός Συνταγματικού τόξου, με ποιον τρόπο θα περιορίσουμε το ναζιστικό μόρφωμα, αν έπρεπε να πει ή όχι ο Καμμένος τα περί λιντσαρίσματος του Πάχτα, αν ο Κουβέλης συνεργαστεί με τον Λοβέρδο και τη Διαμαντοπούλου, αν οι…σχολικοί φύλακες (που ξεκίνησαν ως εθελοντές κι έγιναν δημόσιοι υπάλληλοι) είναι χρήσιμοι ή όχι, αν η κινητικότητα βλάπτει ή όχι σοβαρά την υγεία των δημοσίων υπαλλήλων, αν πρέπει ή όχι να κλείσουν οι «άρρωστες» δημόσιες επιχειρήσεις, αν διώξει ή όχι ο Τσίπρας όσους τολμήσουν να επενδύσουν στη χώρα μας και άλλα παρόμοια που αναγκάζουν την παγκόσμια κοινότητα να κρατά την ανάσα της από την αγωνία.

Για τα μικρά που απασχολούν τους κουτόφραγκους και τους κατακτητές, θα ασχοληθεί η Μέρκελ…