Γράφει
η Μαργαρίτα Οικονομοπούλου
Μια μόλις ημέρα πριν κλείσει η αυλαία της προεκλογικής περιόδου, ουδείς Έλληνας πολίτης μπορεί να ισχυριστεί ότι εξέρχεται απ’ αυτήν σοφότερος.
Ευρωεκλογές έχουμε κι ελάχιστα ακούσαμε για την Ευρώπη.
Πιο πολύ ήταν το ενδιαφέρον αναφορικά με το ποιοι θα είναι υποψήφιοι στις λίστες των κομμάτων, παρά τα ευρωπαϊκά ζητήματα.
Ακόμη και νεότευκτα κόμματα, όπως το Ποτάμι, δεν έκαναν τίποτα περισσότερο από διαπιστώσεις. Ότι, δηλαδή, πρέπει ν’ αλλάξει το άλφα ή το δείνα.
Όλοι έλεγαν «έχουμε πρόγραμμα, στην τάδε ιστοσελίδα θα το δείτε»…
Σύγχυση άνευ προηγουμένου.
Διλήμματα.
Πόλωση.
Κατηγορίες ένθεν κακείθεν.
Και μια κοινωνία ζαλισμένη σαν κυνηγημένο κοτόπουλο.
Το βέβαιο είναι ότι οδεύοντας προς τις ευρωεκλογές, η Ελλάδα βρίσκεται σε πολύ καλύτερη κατάσταση απ’ ότι ήταν πριν από δυο χρόνια και δη την ίδια εποχή.
Έχει αποκαταστήσει σε μεγάλο βαθμό την χαμένη της αξιοπιστία, έχει εδραιώσει τη θέση της στην Ευρωζώνη, έχει ελέγξει τα ελλείμματα, επιχειρεί δειλά δειλά να αναδιαρθρώσει τις δομές της οικονομίας της, να μεταβάλλει τις συνθήκες άσκησης της οικονομικής δραστηριότητας, ενώ σημειώνει άλματα στους τομείς του τουρισμού.
Ταυτοχρόνως, μετά από τέσσερα χρόνια «βγήκε» στις αγορές και ανακεφαλαιοποίησε άνετα και χωρίς κλυδωνισμούς τις τράπεζες, ενώ τεράστιοι επενδυτικοί όμιλοι και ασφαλιστικά ταμεία κορυφαίων χωρών (π.χ. Καναδάς) έχουν επενδύσει σημαντικά κεφάλαια στο τραπεζικό μας σύστημα.
Φυσικά, αυτά και πολλά άλλα, έγιναν και γίνονται με την «συναίνεση» της ελληνικής κοινωνίας, με το «αίμα» της.
Η αστική τάξη έχει φτάσει στα όριά της.
Ουδείς μπορεί να διανοείται πισωγυρίσματα και πειράματα.
Η αλήθεια είναι ότι τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου των αυτοδιοικητικών εκλογών κατέδειξαν ότι μεγάλο μέρος των πολιτών δεν επιθυμεί πισωγυρίσματα.
Συνεπώς σμικρύνεται ο φόβος του πολιτικού κινδύνου.
Αν τ’ αποτελέσματα των ευρωεκλογών της Κυριακής επιβεβαιώσουν τα προηγούμενα των αυτοδιοικητικών κι είναι ισορροπημένα, η πορεία της χώρας δεν θα κλονιστεί από σοβαρή πολιτική κρίση.
Θα εξακολουθήσει να κινείται σε αδιαμφισβήτητη ευρωπαϊκή πορεία κι η οικονομία θα μπορεί να επιταχύνει τη διαδικασία μετασχηματισμού της.
Υπάρχουν ακόμη τεράστια ζητήματα που πρέπει ν’ ανοίξουν και να προωθηθούν.
Να επιταχυνθούν οι μεταρρυθμίσεις, να «αγκαλιαστούν» περισσότερο ευπαθείς κοινωνικές ομάδες που η κρίση έπληξε περισσότερο, να μειωθεί η υπέρογκη φορολογία, να μπει το μαχαίρι στο σάπιο κόκαλο της γραφειοκρατίας, να ανασυσταθούν οι υπηρεσίες που προσφέρει το δημόσιο.
Κοντολογίς, να γίνουμε κανονικό ευρωπαϊκό κράτος.
Για να γίνουν αυτά και πολλά περισσότερα, για να εκλείψει παντελώς ο πολιτικός κίνδυνος, οι πολίτες πρέπει μέσω ενός αδιόρατου συντονισμού, ν’ αναδείξουν το κοινό συμφέρον.
Να σεβαστούν τις θυσίες τους και να υπερνικήσουν τις πολιτικές εντάσεις που προκαλεί ο λαϊκισμός κι οι ανερμάτιστες φωνές.
Απλά, να μη στηρίξουν εκείνους που υπόσχονται επιστροφή σε…κεκτημένα κι ευαγγελίζονται επαναστάσεις που… δήθεν θ’ αλλάξουν την Ευρώπη.
Να μη στηρίξουν εκείνους που επιπόλαια και δημαγωγικά υπόσχονται και πάλι «λεφτά υπάρχουν»…
Κι αν η οργή πρυτανεύσει της λογικής και του αισθήματος αυτοσυντήρησης της κοινωνίας, ε ας περάσει τουλάχιστον από ασφαλείς Γέφυρες…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου