Παιδεία: Έσχατοι στην Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά… ανταγωνιστές της Ινδονησίας!

Για μια ακόμη φορά η Ελλάδα καθίσταται αρνητικός πρωταγωνιστής στα διεθνή δρώμενα αναφορικά με την κατάσταση της παιδείας της.

Στην έρευνα για την κατάσταση των εθνικών παιδειών σε παγκόσμιο επίπεδο που έκανε ο οίκος Pearson με βάση στοιχεία που συγκέντρωσε η συντακτική ομάδα του περιοδικού «The Economist», η Ελλάδα βρίσκεται στην τελευταία θέση των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και στην ίδια θέση με χώρες όπως η Ινδονησία, το Μεξικό κι η Βραζιλία.

Κατάντια!

Ενώ οι πάντες αναγνωρίζουν τυπικά τον ρόλο της εκπαίδευσης στην οικονομική και παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, κάνουν ότι μπορούν για να συντηρούν πεπαλαιωμένα θεσμικά πλαίσια που οδήγησαν την παιδεία στο απόλυτο τέλμα.

Με πρώτιστο πρόβλημα τον κομματικό παρεμβατισμό και τις συντεχνίες που κρατούν δέσμια σχολεία και πανεπιστήμια και κύριες υπεύθυνες τις δυνάμεις της Αριστεράς.

Οι οποίες μπορεί να ισχυρίζονται ότι δεν κυβέρνησαν ποτέ τον τόπο, αλλά αυτές ήταν που αρνήθηκαν κι εξακολουθούν ν’ αρνούνται κάθε μεταρρυθμιστική προσπάθεια που επιχειρήθηκε, με κορύφωση τον νόμο Διαμαντοπούλου, αλλά και την τελευταία του Αρβανιτόπουλου.

Κι είναι οξύμωρο από τη  μια να υπάρχουν επιστήμονες και φοιτητές που διαπρέπουν στο εξωτερικό, αλλά δεν μπορούν να αξιοποιήσουν τις γνώσεις και τα προσόντα τους στην χώρας μας.

Είναι απίστευτο, αλλά απολύτως αληθινό κι ελληνικό!

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι προσφάτως διαπρεπείς έλληνες καθηγητές του εξωτερικού, θέλησαν να συνδράμουν στην ανασυγκρότηση των ελληνικών πανεπιστημίων.

Και μάλιστα αφιλοκερδώς!

Κι όμως, δεν τους επετράπη από τις συντεχνίες και το συνδικαλιστικό τους κατεστημένο, που θεωρούν φέουδό τους την παιδεία.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι συντεχνίες και συνδικαλιστές, κρατούσαν επί μήνες κλειστά τα πανεπιστήμια, για να μην περιοριστεί ο αριθμός υπαλλήλων γραμματειακής στήριξης, οι περισσότεροι των οποίων είναι…συγγενείς τους κι έχουν προσληφθεί με αδιαφανείς διαδικασίες.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι μικρές ομάδες της Αριστεράς, κλείνουν κάθε λίγο και λιγάκι τα πανεπιστήμια, επειδή έτσι τους καπνίζει.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τα περισσότερα ελληνικά πανεπιστήμια, μοιάζουν με μπερντέ θιάσου σκιών. Βρόμα, δυσωδία, αφισορρύπανση, κουρελαρία.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ακόμη και στην βαθμολόγηση γραπτών, παίζουν ρόλο οι κομματικές νεολαίες.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι πρυτάνεις και μεγάλο μέρος του καθηγητικού κατεστημένου, παραβιάζουν ασυστόλως τους νόμους της πολιτείας, την ίδια στιγμή που υποτίθεται ότι διδάσκουν την εφαρμογή τους.

Ο κόμπος έχει φτάσει στο χτένι.

Είμαστε οι τελευταίοι στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Μας έχουν ξεπεράσει και μάλιστα κατά πολύ, ακόμη και χώρες που μετά την κομμουνιστική λαίλαπα που έζησαν, προχώρησαν με ταχύτατα βήματα κι αναδιοργάνωσαν εκ βάθρων την παιδεία τους, όπως η Πολωνία.

Η οποία ήδη, έχει αρχίσει να «εισάγει» φοιτητές στα πανεπιστήμιά της.

Δεν πρέπει να τρέφουμε πολλές ελπίδες, όσο η κομματοκρατία κι η Αριστερά (κυρίως) θεωρούν τα πανεπιστήμια ως ιδρύματα προσέλκυσης μελλοντικών ψηφοφόρων και στελεχών τους.

Όμως, πρέπει επιτέλους να γίνει κάτι.

Το οφείλουμε στη νέα γενιά.

Κάποιοι πρέπει ν’ αναλάβουν τις ευθύνες τους.

Εν ανάγκη, η ίδια η κοινωνία με τις επιλογές και τις ψήφους της.