Ο Σταύρος Ελληνιάδης του …σταυρού…

Γράφει
ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Με τον παλιό διεθνή μπασκετμπολίστα του γαύρου, τον Στέλιο Ελληνιάδη, γνωριζόμαστε σχεδόν σαράντα χρόνια.

Έχουμε μπολιαστεί με την αρμύρα της πειραιώτικης θάλασσας, έχουμε ανασάνει την δροσιά της Φρεαττύδας, της Καστέλλας και του Πασαλιμανιού, έχουμε ακούσει μαζί το τραγούδι των μηχανών των πλοίων.

Έχουμε αγκαλιαστεί σε γήπεδα, έχουμε κάνει χειρονομίες ο ένας στον άλλο σε παιγνίδια της Πανάθας με τον γαύρο, έχουμε περπατήσει στο πολύβουο λιμάνι, έχουμε αράξει στις «θείες» καρέκλες της «Φοντάνα» και του «Εν Πειραιεί».

Έχουμε δει μαζί λυπημένες γυναίκες ν’ αποχαιρετούν τους ναυτικούς άνδρες τους, έχουμε κρυφακούσει πόνους ανθρώπων, έχουμε ονειρευτεί στις αλάνες του Φαλήρου, της Πειραϊκής, στο παράπηγμα του Παπαστράτειου.

Με τον Σταύρο Ελληνιάδη, περάσαμε μαζί ακόμη και τα  πρώτα προεφηβικά μας χρόνια. Όταν τρέχαμε στα γήπεδα του Πειραιά, κλωτσούσαμε μια μπάλα στις αλάνες, ή μαθαίναμε να κάνουμε κοντρόλ στην πορτοκαλί μπάλα με τα…σπυριά.

Αυτή τη μπάλα με τα σπυριά, ο Ελληνιάδης την ερωτεύθηκε.

Κι εκείνη, δεν έμεινε απαθής. Του το ανταπέδωσε με μεγαλύτερη εμπιστοσύνη απ’ ότι συνήθιζε.

Ο Σταύρος, φόρεσε την μπλε φανέλα του Πειραϊκού κι είχε φορέσει κι εκείνη με το εθνόσημο, πριν φορέσει την ερυθρόλευκη του γαύρου.

Ο γράφων φόρεσε την μαυροκόκκινη του Πορφύρα, αλλά δεν ακούμπησε.

Θυμάμαι τις ομηρικές μάχες του Πορφύρα με τον Πειραϊκό, είτε στη τότε Β’ εθνική, είτε στα τοπικά πρωταθλήματα της ΕΣΚΑ.

Χαμός! Κόσμος και κοσμάκης. Ντέρμπι πειραιώτικα. Γοήτρου και βαθμών.

Για την πλάκα της επόμενης ημέρας….

Μας χώριζε πάντα μια οπαδική τάφρος, αλλά δεν της επιτρέψαμε ποτέ να μπει εμπόδιο στις σχέσεις που είχαμε οικοδομήσει.

Κάναμε παρέα, πηγαίναμε μαζί στα γήπεδα, με πρώτιστο και σημαντικότερο συνδετικό κρίκο την πειραιώτικη μπέσα, στην οποία γαλουχηθήκαμε από τις οικογένειές μας.

Αργότερα, όταν εκείνος έγινε μεγάλος και τρανός, ποτέ δεν ανέβηκε στο καλάμι της υπεροψίας. Έμεινε, απλός κι ειλικρινής όπως ήταν παιδί.

Ένας γαύρος χωρίς έπαρση κι αλαζονεία!

Σπάνιο γεγονός.

Το έγραψα επανειλημμένως σε εφημερίδες και περιοδικά.

Θυμάμαι όταν ασχολήθηκε με τα διοικητικά του γαύρου, στο μπάσκετ, ως μάνατζερ της ομάδας, παρά τις μεγάλες διενέξεις με τους Θανάση και τον Παύλο Γιαννακόπουλο, ποτέ ούτε η μια ούτε η άλλη πλευρά υπερέβησαν τα εσκαμμένα.

Κρατούσε άψογα τις ισορροπίες ανάμεσα στον Κόκκαλη και τους αδελφούς της Πανάθας.

Κι ας μην ήξερε ότι το «αφεντικό» του και τα αδέλφια, μπορεί να «σφαζόντουσαν», αλλά έπαιζαν μαζί μπιρίμπα τα βράδια.

Θυμάμαι και κάτι ακόμη.

Την πρώτη του απόπειρα να βοηθήσει τον Πειραιά κι εκτός αθλητισμού, από τον χώρο της πολιτικής.

Ήταν στα 1998, όταν κατέβηκε για πρώτη φορά υποψήφιος νομαρχιακός σύμβουλος, με το ψηφοδέλτιο του Θεόδωρου Κατριβάνου και …νομαρχέσσες τις Μαρία Τσανάκη (Πειραιά) κι Ελένη Μπεσμπέα (Αθήνα).

Μάζεψε χιλιάδες σταυρούς με την ευκολία που έβαζε παλιότερα τρίποντα.

Ο Σταύρος Ελληνιάδης, είναι αδελφός.

Μας συνδέουν τόσα και τόσα.

Είχαμε να μιλήσουμε καιρό, μπερδεμένοι με την καθημερινότητα και τις αποστάσεις που χωρίζουν πια τις ζωές μας.

Εγώ δεν άντεχα πια αυτόν τον Πειραιά κι έφυγα γι άλλες πολιτείες.

Εκείνος, εκεί, κοντά στα παλιά πειραιώτικα στέκια.

Κι όταν προχθές κτύπησε το τηλέφωνό μου, ένιωσα μια περίεργη χαρά.

-         Έλα ρε βάζελε…

-         Καλώς τον αδελφό κωλόγαυρο…

-         Θα με ψηφίσεις;

-         Αν φωνάξεις ζήτω η Πανάθα, μπορεί…

-         Τα κέρατά σου τα τράγια…

Του είπα κι άλλα, μου είπε κι εκείνος.

Κανονίσαμε να τα πούμε από κοντά….

Αν ψηφίζετε Πειραιά, αν ψηφίζετε τον Μώραλη, μη ξεχάσετε να βάλετε σταυρουδάκι στον Σταύρο Ελληνιάδη.

Όχι επειδή είναι ένας ακόμη εκ των επωνύμων - μαϊντανών που βρίσκουν θέση στα ψηφοδέλτια ως κράχτες.

Ούτε επειδή είναι γαύρος.

Αλλά, επειδή όντως είναι ένας άνθρωπος που έχει ξεκάθαρες και κατασταλαγμένες απόψεις για πολλά ζητήματα της πολιτικής και της ζωής μας.

Κι επειδή δεν είναι εξ εκείνων που «κλέβουν» ψήφους κι εξαφανίζονται, ούτε επίδοξος κατακτητής διαφόρων θώκων…

Υστρ.

Ναι ρε σεις.

Εγώ ο Πανάθας, σας προτείνω να ψηφίσετε έναν γαύρο.

Μήπως, άλλωστε, έχει Πανάθες στο ψηφοδέλτιο του ο Μώραλης για να σας προτείνω;