Χαλαρή ή … «επαναστατική» γυμναστική;

Από την Κατερίνη

γράφει

η Αθανασία Καούρη

Νους υγιής εν σώματι υγιεί έλεγαν οι Αρχαίοι Έλληνες και το έκαναν και πράξη.

Τα ιδεώδη του αθλητισμού εξυμνήθηκαν όσο πουθενά αλλού στον κόσμο.

Εξύψωσαν το μάθημα της γυμναστικής στο ίδιο επίπεδο με το πνεύμα κάνοντας το αναπόσπαστο κομμάτι της βασικής εκπαίδευσης  των μαθητών.

Στη σημερινή, όμως, ελληνική εκπαιδευτική πραγματικότητα ουδείς μπορεί να ισχυριστεί το ίδιο.

Η Γυμναστική αποτελεί, περίπου, ένα

αναγκαστικό, χαλαρό μάθημα, ουδόλως ισότιμο με τα άλλα.

Για πολλούς δασκάλους αποτελεί ένα δευτερεύον μάθημα ενώ για πολλά παιδιά απλώς η ώρα του παιγνιδιού τους.

Αν δούμε τα δεδομένα από τα πρώτα βήματα των μαθητών στο δημοτικό, θα συνειδητοποιήσουμε ότι το μάθημα της Φυσικής Αγωγής διδάσκεται στα κλασικά σχολεία δυο (2) ώρες την εβδομάδα σε όλες τις τάξεις ενώ στα Ενιαίου Αναμορφωμένου Εκπαιδευτικού Προγράμματος (ΕΑΕΠ) διδάσκεται τέσσερις (4) ώρες στις πρώτες τάξεις και από δυο (2) στις Ε΄ και ΣΤ΄.

Αν πάμε στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση θα δούμε ότι στο Γυμνάσιο η Φυσική Αγωγή διδάσκεται δυο (2) ώρες την εβδομάδα σε κάθε τάξη.

Αν πάμε στο Λύκειο θα δούμε ότι στην Α΄ διδάσκεται δυο (2) ώρες, στη Β΄ μια (1) και στην Γ΄ δυο (2).

Δηλαδή, στην πιο κρίσιμη ηλικία των παιδιών, καταμεσής της συναισθηματικής φόρτισης της εφηβείας για τον επαγγελματικό τους προσανατολισμό αλλά και τη διαμόρφωση της προσωπικότητά τους, εν μέσω διαφόρων κινδύνων να ελλοχεύουν, αντί τα παιδιά να εκτονώνονται θετικά και δημιουργικά με την Φυσική Αγωγή, αυτή περιορίζεται σχεδόν στο ελάχιστο.

Κι όχι μόνο αυτό.

Τα περισσότερα σχολεία στερούνται ακόμη και βασικών υποδομών ούτως ώστε η Γυμναστική να γίνεται θελκτική κι επιζητούμενη από αυτά.

Τα περισσότερα σχολεία δεν διαθέτουν καν αποδυτήρια και αίθουσα γυμναστικής.

Μάλιστα, το χειμώνα, λόγω καιρικών συνθηκών, η ώρα της γυμναστικής ουσιαστικά χάνεται.

Για να μη πούμε ότι οι υποδομές σε κατάλληλα όργανα είναι ανύπαρκτες.

Μοιραία, η γυμναστική γίνεται, όπως είπαμε, ένα παιγνίδι, μια χαμένη ώρα από άλλα, θεωρητικά, πιο ουσιαστικά μαθήματα.

Όμως δεν είναι μόνο η υποβάθμιση του μαθήματος.

Είναι κι όσα πραγματικά συμβαίνουν κι εμείς εξακολουθούμε να αγνοούμε.

Ότι, δηλαδή, η χώρα μας κατέχει μια από τις υψηλότερες θέσεις παγκοσμίως σε παχύσαρκα παιδιά!

Αν αυτή η διαπίστωση δεν είναι από τους πλέον σημαντικούς λόγους για την αύξηση των ωρών της Φυσικής Αγωγής στην εκπαίδευση, τότε τι άλλο μπορεί να είναι;

Αν, επιπλέον, η διαπίστωση αυτή δεν μας οδηγήσει στη συνειδητοποίηση ότι η δια βίου άσκηση είναι απολύτως αναγκαία, τόσο για τον υγιή νου, όσο και για το σώμα –υγεία, τι άλλο μπορούμε να περιμένουμε;

Χρειάζεται λοιπόν άμεση μεταρρύθμιση στο ζήτημα αυτό.

«Επαναστατική» μεταρρύθμιση.

Ουσιαστικές τομές!

Για … «επαναστατική», εποικοδομητική κι όχι χαλαρή Γυμναστική!

Όμως,  αν όσοι αποφασίζουν τα αναλυτικά προγράμματα σπουδών δεν αποκτήσουν σταθερή σχέση με την πραγματικότητα και δεν υποβαθμίζουν σταθερά την Φυσική Αγωγή και μάλιστα παρά την απόφαση του Ευρωπαϊκού κοινοβουλίου με την οποία καλούνται τα μέλη να καθιερώσουν τουλάχιστον τρία (3) μαθήματα εβδομαδιαίως, δεν μπορούμε να περιμένουμε πολλά πράγματα…

Δυστυχώς.