Η αναξιοπιστία πληρώνεται αλλά όλα τα ίδια μένουν…

Γράφει

ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Πέρασε και το Πάσχα.

Ο πρωθυπουργός έλεγε ότι μαζί με την Ανάσταση του Χριστού θα σημάνει κι η Ανάσταση της ελληνικής οικονομίας.

Ο κυβερνητικός του εταίρος το είχε πάει ακόμη πιο μακριά.

Έλεγε ότι το Πάσχα θα τελειώσουν τα μνημόνια!

Οι γνωστές ανοησίες.

Τα γνωστά φληναφήματα.

Την ώρα που εξακολουθητικά η ορατότης για τον τόπο και την Οικονομία παραμένει στο μηδέν.

Αυτή η κυβέρνηση συστηματικά και

χωρίς όριο αποτελεί την κορωνίδα της ανευθυνότητας.

Μήπως θυμόσαστε πού ήταν η Ελλάδα και τι προοπτικές σημείωνε στα τέλη του 2014;

Με όλες τις παραλείψεις της τότε κυβέρνησης;

Μήπως θυμάστε τι συνέβη μετά και μήπως συνειδητοποιείτε πού είμαστε σήμερα;

Μήπως θυμάστε που πήγαινε ο καταστροφικός Βαρουφάκης στις συνόδους του Eurogroup με τα πουκάμισα έξω και χωρίς καμιά σημείωση, χωρίς κανέναν αριθμό στην ατζέντα του;

Μήπως θυμάστε που το ίδιο έκανε κι ο πρωθυπουργός, με τη διαφορά ότι είχε τα πουκάμισα μέσα;

Μήπως θυμάστε που ο κυβερνητικός εταίρος απειλούσε την Ευρώπη ότι θα τη γεμίσει τζιχαντιστές;

Μήπως συνειδητοποιείτε πού τελικά καταλήξαμε;

Με κλειστά σύνορα και κλειστές τράπεζες.

Με χιλιάδες επιχειρήσεις να κλείνουν ή να μετακομίζουν στο εξωτερικό.

Όλα αυτά φαίνεται ότι δεν έγιναν μαθήματα.

Η εμμονική κι ιδεοληπτική παρέα που κυβερνά, κάνει εξακολουθητικά τα ίδια εγκλήματα εις βάρος του τόπου και όλων ημών.

Μέχρι και προϊόντα υποκλοπών χρησιμοποίησε για να πολεμήσει το … άντρο του καπιταλισμού, το ΔΝΤ, και τελικά αντί για μέτρα 5,4 δις ευρώ, «τρώμε» στο κεφάλι μέτρα 9 δις και μάλιστα …προληπτικά.

Ένεκα αναξιοπιστίας.

Όπως ακριβώς το λέμε.

Η κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου, μετά τις περυσινές κυβιστήσεις κατέστη πλέον και αναξιόπιστη.

Γιατί, τι περισσότερο από αναξιοπιστία δηλώνει η άρνηση του αιτήματος Τσίπρα για σύνοδο Κορυφής της Ευρωζώνης, που δεν έχει προηγούμενο στην ιστορία της Ε.Ε.;

Πολύ περισσότερο συνοδευόμενη με διαρροές του τύπου «αυτή τη φορά η Ευρώπη έχει ν’ ασχοληθεί με σοβαρότερα προβλήματα και δεν επιθυμεί να δώσει πάλι στον Τσίπρα σκηνή για να ξανακάνει σόου για εσωτερική κατανάλωση»;

Τι άλλο από έλλειψη αξιοπιστίας σημαίνει η δήλωση Ντράγκι ότι «το 2015 ήταν για την Ελλάδα οικονομικό πισωγύρισμα»;

Αυτή λοιπόν, η αναξιόπιστη κυβέρνηση που κυβερνά κι εξουσιάζει την Ελλάδα, την οδηγεί και πάλι στον γκρεμό.

Προτάσσοντας το «ταξικό της πρόσημο» καταφεύγει σε ασύστολη αύξηση της φορολογίας της μεσαίας τάξης, δίνοντάς της τη χαριστική βολή.

Αντί να επιχειρήσει να μειώσει τις δαπάνες, διαλύει τα πάντα.

Μόνο από τις δαπάνες του προϋπολογισμού στα ευγενή ταμεία της ΔΕΗ και του ΟΤΕ, θα μπορούσε να προκύψει όφελος που υπερβαίνει το ένα δις.

Μόνο από τη μείωση των δαπανών στην άμυνα, θα μπορούσαν να προκύψουν οφέλη περισσοτέρων δις.

Μόνο από το κλείσιμο αντιπαραγωγικών κρατικών επιχειρήσεων και οργανισμών θα μπορούσαν να προέλθουν οικονομίες κλίμακος πολλών δεκάδων εκατομμυρίων.

Μόνο από τη σύνδεση των ταμειακών μηχανών με τις εφορίες θα μπορούσε να αυξηθεί κατακόρυφα η εισπραξιμότητα του ΦΠΑ.

Μόνο η κατάργηση της αλληλογραφίας μεταξύ υπηρεσιών με την εισαγωγή των email στο δημόσιο, θα επέφερε οικονομίες σχεδόν μισού δις!

Ουδείς ασχολείται.

Ή είδατε εσείς κάτι από την δήθεν καταπολέμηση του λαθρεμπορίου που μετά μανίας εξήγγειλε προεκλογικά η κυβέρνηση και όντως από εκεί θα μπορούσαν να προκύψουν σημαντικά οφέλη;

Ή είδατε κάποια σημαντική αποκρατικοποίηση από όσες έχουν δρομολογηθεί;

Εδώ ακόμη και η ιστορία των αεροδρομίων παραμένει τελματωμένη από τις ιδεοληψίες του υπουργού Σπίρτζη, ενώ ακόμη και  το λιμάνι του Πειραιά προκαλεί κυβερνητικό εμφύλιο.

Το «ταξικό πρόσημο» βλέπετε, δεν επιτρέπει ν’ ακουμπήσει η κυβέρνηση τους πελάτες της.

Μοιραία η χώρα διαλύεται.

Ουδείς μπορεί ν’ αντιληφθεί ότι η απόδοση εσόδων από την φορολογία είναι υποθετική ενώ η περικοπή δαπανών άμεση.

Ουδείς μπορεί να κατανοήσει ότι η αύξηση της φορολογίας δημιουργεί ύφεση κι αντιαναπτυξιακά κίνητρα, άρα χρειάζονται κι άλλα συνεχή μέτρα.

Να πούμε και κάτι ακόμη;

Η επιμονή του ΔΝΤ στην προληπτική νομοθέτηση συγκεκριμένων μέτρων που θα ενεργοποιηθούν  στο σχεδόν σίγουρο ενδεχόμενο αποκλίσεων, δεν είναι τίποτα περισσότερο από εξευτελισμό της κυβέρνησης ένεκα της αναξιοπιστίας της.

Την οποία, όμως, η συγκεκριμένη κυβέρνηση την είχε αποδεχτεί αφού ως μηχανισμός περιγράφεται στο τρίτο μνημόνιο που η ίδια υπέγραψε.

Τώρα, παίζει πάλι με τη χρεοκοπία και δημιουργεί πρόσφορο έδαφος σε θεωρίες συνωμοσίας που η ίδια εξυφαίνει.

Ίσως με το βλέμμα σε νέα κάλπη και απόδραση από τις ευθύνες.

Για να ξαναβγεί στο γνώριμο της πεζοδρόμιο και να ισχυρίζεται ότι τάχα εκείνη διαπραγματευόταν…

Κι όμως.

Έξι χρόνια μετά το ξέσπασμα της κρίσης, ουδείς έχει ακουμπήσει την αιτία που την προκάλεσε.

Ούτε το δημόσιο, ούτε το ασφαλιστικό σύστημα.

Κι είναι πλέον ηλίου φαεινότερο ότι δεν πάει άλλο.

Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα που μπήκε σε μνημόνια και δεν βγήκε όπως έκαναν όλες οι άλλες χώρες που βρέθηκαν σ’ αυτή τη δύνη.

Εξ ου και χρειάζεται ηγεσία που να είναι μελετημένη, ν’ αψηφήσει το πολιτικό κόστος και να προχωρήσει  στη σοβαρή ανασυγκρότηση του τόπου.

Να πει την αλήθεια.

Ότι με μαθητευόμενους μάγους που επιδίδονται στον ανέξοδο λαϊκισμό δεν υπάρχει προκοπή.

Ότι πρέπει κάποιος να πιάσει τον ταύρο από τα κέρατα.

Ότι δεν υπάρχει επιστροφή στο 2004 ή έστω στο 2009.

Διαφορετικά το βαρέλι χωρίς πάτο θα καταβροχθίσει τα πάντα.