Η ηθική και το ξέπλυμα…

Γράφει

ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Να ξεκαθαρίσουμε κάτι.

Κάθε πολίτης έχει δικαίωμα να τοποθετήσει τα νομίμως αποκτηθέντα χρήματά του όπου νομίζει.

Σε μπαούλο, σε στρώμα, σε τράπεζα, στο εξωτερικό ή όπου φορολογούνται λιγότερο.

Κάθε πολίτης.

Κι οι πολιτικοί;

Φυσικά και δεν έχουν αυτό το δικαίωμα.

Όχι για νομικούς αλλά

για ηθικούς λόγους.

Οι πολιτικοί ασκούν εξουσία, υπερασπίζουν τα συμφέροντα της κοινωνίας κι όχι τα δικά τους.

Οι πολιτικοί δεν μπορούν να φάσκουν και ν’ αντιφάσκουν.

Δηλαδή από τη μια να προασπίζονται τα συμφέροντα της κοινωνίας και από την άλλη αυτά του εαυτού τους.

Γι αυτό άλλωστε υπήρχε ο νόμος που τους απαγόρευε να διαθέτουν off shore εταιρείες σε φορολογικούς παραδείσους.

Γι αυτό διαπομπεύθηκαν και βρέθηκαν αντιμέτωποι με τη Δικαιοσύνη κάποιοι εξ αυτών.

Βλέπετε, οι προηγούμενες κυβερνήσεις, οι …παλιές, οι …ανάξιες, οι …διεφθαρμένες …που μας έφτασαν μέχρι εδώ, είχαν νομοθετήσει περί τούτου.

Όσα αποκαλύφθηκαν ότι κρυφίως πέρασαν στο πολυνομοσχέδιο των 7,5 χιλιάδων σελίδων οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, αποτελεί την κορωνίδα της υποκρισίας.

Μέχρι κι ότι ήταν μνημονιακή υποχρέωση βγήκαν κι έλεγαν διάφοροι υπουργοί και βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ ταΐζοντας κουτόχορτο τους αδαείς ψηφοφόρους τους.

Και δικαίως, όταν οι δημοσιογράφοι ανέδειξαν το ζήτημα, έγινε ο κακός χαμός.

Αδίκως, κατά την ταπεινή μου γνώμη.

Αδίκως για ένα και μόνο λόγο.

Ότι έχουμε να κάνουμε με ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και με μια ανερμάτιστη αντιπολίτευση.

Ένα εθνικολαϊκιστικό συνονθύλευμα και μια ανεπαρκή ή έστω αδιάβαστη αντιπολίτευση.

Τι διαφορετικό περιμέναμε;

Τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι πολλά.

Μα το κυριότερο είναι για ποιον λόγο πέρασε αυτός ο νόμος;

Ποιον ή ποιους ήθελε να ξεπλύνει η κυβέρνηση;

Ποιον ή ποιους ήθελε να προστατέψει;

Η άρον άρον αλλαγή του νόμου που μόλις προχθές ψηφίστηκε, μετά τις αντιδράσεις που δημιουργήθηκαν ακόμη κι εντός του κυβερνητικού στρατοπέδου, αποτελεί απόδειξη θλιβερής ανεπάρκειας.

Και μέγιστο παραμύθι.

Η ζημιά έγινε.

Κι ας ισχυρίζεται χωρίς πολιτική κι επιστημονική αιδώ ο υπουργός Δικαιοσύνης ότι ο νόμος δεν θα έχει αναδρομική ισχύ.

Σε ποιους τα λέει αυτά;

Δεν γνωρίζει άραγε τη θεμελιώδη αρχή του ποινικού Δικαίου που στο άρθρο 2 του Ποινικού Κώδικα αναφέρει για την εφαρμογή του ευμενέστερου νόμου;

Δηλαδή, ότι ο κατηγορούμενος αντιμετωπίζεται –δικάζεται με βάση τον ευνοϊκότερο γι αυτόν νόμο που ίσχυσε μέχρι την έκδοση τελεσίδικης απόφασης.

Άρα, ο οιοσδήποτε για χάρη του οποίου πέρασε αυτός ο νόμος, θα αντιμετωπιστεί –σχεδόν υποχρεωτικά- ως αθώος.

Πρώτη φορά Αριστερά…