Δημοψηφίσματα: Δημοκρατία ή απόδειξη πολιτικής ατολμίας;

Από τη Θεσσαλονίκη
γράφει
η Αλεξάνδρα Γρηγορίου

Πόσο έτοιμοι είμαστε τελικά ως σύγχρονοι πολίτες, με τόσο μπέρδεμα συμφερόντων και τόσες πολιτικές αποφάσεις που δε μαθαίνουμε όταν πρέπει, να επιλέγουμε το μέλλον μας μέσω δημοψηφισμάτων που χρησιμοποιούνται κατά το δοκούν και καταλήγουν σε λανθασμένα ή διαστρεβλωμένα συμπεράσματα…;

Παγκόσμιο σοκ η απόφαση των βρετανών να έξοδο απ’ την Ε.Ε., έστω κι αν δεν ήταν ποτέ πλήρως ενταγμένοι. 

Τόση ανάλυση, όση παρακολουθούμε αυτές τις μέρες, δύσκολα θα μπορέσουμε να ξαναβρούμε για παρόμοιο πολιτικό γεγονός τα τελευταία χρόνια.

Κοινή άποψη ότι ένα

εσωκομματικό θέμα, μετατράπηκε σε εθνικό ζήτημα, με προεκτάσεις πλέον μέσω του δημοψηφίσματος, στην ευρωπαϊκή οικογένεια και τελικά στην παγκόσμια οικονομία.

Αδέξιοι χειρισμοί; Βιαστικές αποφάσεις, λανθασμένη θεώρηση της δημοκρατικής έκφρασης δια δημοψηφίσματος ενώ ήταν εκ των πραγμάτων αδύνατον να υπάρξει πλήρης ενημέρωση των ψηφοφόρων, για όλες τις συνέπειες ενός αρνητικού αποτελέσματος;

Όπως και να ‘χει, ζούμε την πραγματικότητα όπως διαμορφώθηκε μετά τη δημοκρατική έκφραση των Άγγλων και κινούμαστε όλοι στη δίνη των αχαρτογράφητων υδάτων που μας έθεσαν κάποιες πολιτικές αποφάσεις.

Το ερώτημα που ευθέως τίθεται, είναι τελικά κατά πόσο είναι έτοιμοι οι σύγχρονοι πολίτες, παρά το πλήθος των πληροφοριών που δέχονται και καλούνται να διαχειριστούν καθημερινά, να φιλτράρουν όσα ακούνε και να έχουν τη δυνατότητα να κρίνουν σωστά σε περιπτώσεις όπως αυτή του δημοψηφίσματος του Ηνωμένου Βασιλείου.

Η αδυναμία καταγραφής της πραγματικής βούλησης των Ελλήνων που πριν ένα χρόνο εκφραστήκαμε πλειοψηφικά διαφορετικά απ’ ό,τι τελικά ερμήνευσε η κυβέρνηση, αποδεικνύει ότι εκτός απ’ την προσπάθεια χειραγώγησης κι ενδεχομένως στρεβλής ή ελλιπούς ενημέρωσης πριν τη διενέργεια ενός δημοψηφίσματος, υπάρχουν κι οι τρόποι διαφοροποίησης μετά την εξαγωγή του απευκταίου αποτελέσματος.

Βέβαια, μένει να δούμε κατά πόσο αυτό μπορεί να ισχύσει και σε πιο σοβαρούς λαούς με σαφώς πιο σοβαρούς πολιτικούς απ’ ό,τι καταντήσαμε εμείς…. 

Γιατί, άλλο είναι να γίνει μια λανθασμένη πολιτική εκτίμηση και να οδηγηθεί στα άκρα μια κατάσταση κι άλλο είναι να υπάρχει εξ αρχής η διάθεση ανατροπής του αρνητικού αποτελέσματος που προσπαθεί να επιβάλλει μια αλλοπρόσαλλή κυβέρνηση όπως συνέβη στην Ελλάδα… 

Ζούμε την παράνοια έτσι κι αλλιώς οπότε το ξεπεράσαμε κι αυτό…

Το θέμα είναι όμως, ότι με τέτοια πρακτική και τακτική, εκείνο που πληγώνεται τελικά, είναι η δημοκρατική έκφραση της πλειοψηφίας μιας κοινωνίας. 

Όλο και συχνότερα ακούγονται δημοψηφίσματα ενώ αποτελεί αυτού του είδους η έκφραση του λαού, το τελευταίο εργαλείο για κάποιους αποφασιστικούς πολιτικούς.

Μήπως τελικά κι η τόσο συχνή προσφυγή σε δημοκοπικές κάλπες, δεν αποτελεί μια απόδειξη ατολμίας κι έλλειψης δυναμικότητας των σύγχρονων πολιτικών; 

Μήπως αυτή η ατολμία δεν είναι ένας εκ των κυριότερων αιτίων που φτάνουν σε αδιέξοδο, όλο και συχνότερα οι κυβερνήσεις κρατών;

Το θέμα βέβαια είναι, όταν ένας λαός, φτάσει στο σημείο να εκλέγει άτολμους και «λίγους» πολιτικούς να διαχειριστούν τα κοινά του συμφέροντα, κατά πόσο είναι ώριμος να επιλέξει το σωστό, τελικά για το μέλλον του;  

Κι αν σ’ αυτό προστεθεί κι η έλλειψη της πλήρους ενημέρωσης που κρίνεται απαραίτητη φυσικά για την απόφαση ενός "ναι" ή"‘όχι" από έναν ψηφοφόρο, εύκολα δίνεται η εξήγηση για τα αλλοπρόσαλλα αποτελέσματα δημοψηφισμάτων αλλά και την εμφανή διαστρέβλωση ή προσπάθεια χειραγώγησης που παρατηρείται στη συνέχεια.

Η αίσθηση ότι έχουν φτάσει τα πάντα στα όριά τους, σε παγκόσμιο επίπεδο κι ότι πλέον οι πολιτικοί κι η πολιτική, έχουν τόσο πολύ περάσει σε επαγγελματικό επίπεδο που απομακρύνθηκαν τελείως απ’ τη βούληση των λαών κι εξυπηρετούν άλλου είδους συμφέροντα, οδηγεί φυσικά το θυμικό του κάθε λαού σε εν θερμώ αποφάσεις κι αντιδράσεις που εκφράζονται με διάφορους τρόπους.

Η διενέργεια δημοψηφισμάτων ως εργαλείο εκτόνωσης αυτής της συναισθηματικής φόρτισης των λαών, μόνο κινδύνους ελλοχεύει για την παγκόσμια ισορροπία, έτσι όπως έχει διαμορφωθεί, καλώς ή κακώς, η λειτουργία των κρατών – κλειδιά, του πλανήτη.

Κάθε προσφυγή στις κάλπες, κανονικά ή έκτακτα, μπορεί να οδηγήσει σε λύσεις προβλημάτων ή σε ολέθρια λάθη που δύσκολα επανορθώνονται, όπως περίτρανα αποδείξαμε εμείς τα τελευταία χρόνια με τις επανειλημμένα λανθασμένες επιλογές μας ως εκλογικό σώμα.

Τα λεπτά κι ιδιαίτερα εργαλεία της δημοκρατίας, χρειάζονται στιβαρά χέρια και μυαλά, για να μπορέσουν πλέον ν’ αποδώσουν τ’ αναμενόμενα. 

Με φοβιτσιάρηδες κι αναποφάσιστους πονηρούς πολιτικούς που απλώς προσπαθούν να εκβιάσουν ή να πετάξουν το μπαλάκι σε ανενημέρωτους πολίτες, μόνο στρεβλά αποτελέσματα πρέπει να περιμένουμε και φυσικά τις συνέπειες που φυσικά δεν θα είναι ποτέ ευχάριστες….