Η υπόθεση Μαρινόπουλου, το κράτος κι η αγορά

Γράφει

ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Με αφορμή την υπόθεση της πτώχευσης του Μαρινόπουλου, να καταθέσουμε κάποιες σκέψεις –απορίες:

1.      Πού ήταν το κράτος και οι μηχανισμοί του, όταν ο Μαρινόπουλος δεν κατέθετε ισολογισμούς; Τι έκαναν όλοι αυτοί οι δημόσιοι λειτουργοί; Κι όχι μόνο στην περίοδο των προηγούμενων κυβερνήσεων αλλά και επί ΣΥΡΙΖΑ;

2.      Με τι κριτήρια και εγγυήσεις έδιναν οι τράπεζες τα δάνεια;

3.      Πώς εξασφαλιζόταν ο υγιής ανταγωνισμός όταν η εταιρεία ζητούσε

αποκλειστικότητα από μικρούς  προμηθευτές και δεν τους επιτρεπόταν να πράττουν το αυτονόητο, δηλαδή να ανοίγουν τους ορίζοντες των επιχειρήσεών τους;

Όμως, δεν είναι μόνο αυτά που καταδεικνύουν τις στρεβλώσεις της ελληνικής οικονομίας.

Κι άλλη απορία:

Πώς γίνεται τη στιγμή που στην Ελλάδα που έχει χαθεί το 30% του διαθέσιμου οικογενειακού εισοδήματος , άρα οι τζίροι στην αγορά είναι μικρότεροι,  τα σούπερ μάρκετ αλυσίδων να αυξάνονται συνεχώς;

Ακόμη και σε κωμοπόλεις των 2 -3 χιλιάδων κατοίκων να υπάρχουν 4 και 5 σούπερ μάρκετ;

Και μάλιστα σε σημείο τέτοιο που η χώρα μας να διαθέτει το πιο μεγάλο και πυκνό δίκτυο σούπερ μάρκετ σε όλη την Ευρώπη;

Η απάντηση είναι εύκολη:

Αφενός επειδή εκβίαζαν και εκβιάζουν προμηθευτές για να τους γεμίζουν τα ράφια με μακροχρόνια πίστωση κι αφετέρου στα συνεχή δάνεια των τραπεζών, που «βλέποντας» την ρευστότητα που δημιουργείται σ’ αυτά, τους έκαναν τεμενάδες. Ακόμη και με χρήματα από τις ανακεφαλαιοποιήσεις που πληρώσαμε όλοι μας.

Και, σε τελική ανάλυση,  γιατί δεν μπόρεσαν να πάρουν δάνεια όσοι επιχείρησαν να παράξουν και να εξαγάγουν προϊόντα;

Αγρότες, βιοτέχνες, άνθρωποι κι επιχειρήσεις που επένδυαν κι επενδύουν στην καινοτομία;

Κι άλλη απορία:

Γιατί το κράτος μας –αυτό που φτύσουμε αίμα να πληρώνουμε- δεν συμμορφώνεται με τον ευρωπαϊκό κανονισμό και δεν νομοθετεί για τον χρόνο πληρωμής των επιχειρήσεων από επιχειρήσεις;

Κι επιτρέπει σε επιχειρήσεις –όρα Μαρινόπουλος και άλλα σούπερ μάρκετ – να πληρώνουν τους προμηθευτές τους μετά από … ένα χρόνο, ίσως και περισσότερο;

Κι εδώ η απάντηση είναι σχετικά εύκολη:

Επειδή το ίδιο το ελληνικό κράτος είναι ληστής!

Επειδή το ίδιο το ελληνικό κράτος πληρώνει τους προμηθευτές του μετά από 1-2-3 χρόνια…

Κι άλλες απορίες:

Πώς γίνεται στην Ελλάδα να διαθέτουμε τα περισσότερα πρατήρια βενζίνης στην Ευρώπη;

Τα περισσότερα φαρμακεία;

Τα περισσότερα ψιλικατζίδικα;

Τα περισσότερα αρτοποιεία;

Τα περισσότερα ζαχαροπλαστεία;

Τα περισσότερα καφέ;

Τα περισσότερα εστιατόρια;

Και δη χωρίς εμπορική ταυτότητα που εξ ορισμού σημαίνει καλύτερη θέση στην αγορά;

Και τι θα γίνει τώρα που το ντόμινο των καταρρεύσεων μικρών και μεγάλων, είναι απολύτως ορατό;

Κι άλλη απορία:

Οι συνδικαλιστές του Μαρινόπουλου που πολέμησαν μέχρις εσχάτων τον «αρραβώνα» με τον Σκλαβενίτη (ασχέτως που δεν έγινε ο γάμος), τι θα λένε άραγε σήμερα στους 13 χιλιάδες εργαζόμενους της εταιρείας;

Απορία τελευταία:

Αν τα δανεικά χρήματα προς τον Μαρινόπουλο –δηλαδή σε μια μεταπρατική επιχείρηση- διοχετεύονταν σε κάποιες επιχειρήσεις –βιομηχανίες, πόσοι περισσότεροι από τους 13 χιλιάδες εργαζόμενους στο συγκεκριμένο σούπερ μάρκετ θα έβρισκαν απασχόληση;

Πόσο περισσότερο αυτές οι επιχειρήσεις –βιομηχανίες θα συνεισέφεραν στο ΑΕΠ της χώρας;