Μεταξύ μας με καφέ και με τσιγάρο (Νο 78)

Το εβδομαδιαίο χρονογράφημα του grpost

δια χειρός Πέμυς Γκανά

Παραιτηθήκατε;

Λεωφόρος Πεντέλης και Ολύμπου γωνία, Τετάρτη 15 Ιουνίου, το βράδυ.

Και κατεβαίνει αργά που λέτε από το αυτοκίνητο της - αφού με είχε στήσει ήδη 25 λεπτά.

Με μαύρη πένσιλ φούστα μέχρι το γόνατο, ωραιότατο λευκό σακάκι, μεσάτο, και μάλλον λίγο κοντό, τσάντα του απιστεύτου -  πανακρίβου και φυσικά ψηλοτάκουνες γόβες...

Ντουβρουτζάς μου ήρθε.

-Που πήγες παιδί μου έτσι ντυμένη; αναφώνησα.

-Από την δουλειά κατ ευθείαν, απολογήθηκε η φίλη Αθηνά.

-Με την γόβα πήγες στην συγκέντρωση; Πας καλά;

-Τι να κάνω; Από

meeting το έσκασα.

-Μήπως ζήτησες και άπερολ από το catering της βουλής; την ειρωνεύτηκα.
-Κρυάδες, μια χαρά ήταν.

-Βρε ξέχασες τις πορείες για το πολυτεχνείο και το κυνήγι που μας ρίχνανε του έθνους τα λαγωνικά; Ξέχασες τα δακρυγόνα; Ωραίες στιγμές, αναπόλησα.

-Κατά λάθος είχαμε βρεθεί τότε αν θυμάσαι καλά, έχουν περάσει και τόσα χρόνια.

-Όχι μια χαρά ξέραμε τι κάναμε, πείσμωσα.

Σιγά μην την άφηνα να μου αμαυρώσει τα χρόνια του Ρήγα.

-Και ξέραμε και φωνάζαμε, και διαμαρτυρόμασταν…

-Φωνασκούσες, εσύ φωνασκούσες, μου αντιγύρισε.

-Και εσύ δεν πήγαινες πίσω!

-Στην πραγματικότητα ερχόμουν μαζί σου για να σε προσέχω!

...Ακολούθησε καυγάς όπως καταλαβαίνετε, με δυο κρυφά φάσκελα κάτω από το τραπέζι σαν επιστέγασμα της διενέξεως, καθότι ήδη είχαμε καθίσει στο αγαπημένο μας καφέ.

-Πως ήταν λοιπόν; την ρώτησα.

-Καλά, γεμίσαμε το κέντρο!

-Όλο;

-Εξαρτάται τι εννοείς «όλο»...

-Εξαρτάται τι εννοείς «κέντρο».

-Θα ήμασταν και ....10.000...

-Έεεελα, για λιγότερους σας έκοψα από την τηλεόραση.

-Κοίτα, κόσμος ερχόταν και έφευγε.

Την κοίταξα έκπληκτη.

-Γιατί;

Κούνησε αδιάφορα τους ώμους, πίνοντας την πρώτη γουλιά του μακιάτο ντεκαφεινέ με στέβια, και γάλα με λίγα λιπαρά δίχως λακτόζη, πασπαλισμένο με τρεισήμισι νιφάδες σοκολάτας.

-Και τι να κάναμε; Πήγαμε, απαιτήσαμε να παραιτηθούν και φύγαμε, τι να κάναμε; Μήπως να μπαστακωνόμασταν εκεί; Είχε και ζέστη εξ άλλου(!).

-Πήγατε και για ψώνια; Την κορόιδεψα.

-Ότι θέλαμε κάναμε, θύμωσε.

-Ότι θα κατέβαινες σε πορεία στα 40+ (προς αποφυγή παρεξηγήσεων και προσθαφαιρέσεων για να βρείτε την ηλικία μου, σας πληροφορώ πως είμαι κατά πολύυυυυυυυυ μικρότερη από την φίλη Αθηνά, το ότι συναντηθήκαμε σε φοιτητικά θρανία μάλλον οφείλετε στον υψηλότατο -λέμε τώρα- δείκτη νοημοσύνης μου, σας διαβεβαιώνω) δεν το περίμενα...

-Διαμαρτυρία ήταν!!!

-Αχ βρε κατακαημένα μου, και δεν έχετε το know how των διαδηλώσεων της ένδοξης αριστεράς.

-Τους επαγγελματίες διαδηλωτές εννοείς;

-Πες το και έτσι...

Ανακάτεψε τον καφέ της.

Σοβάρεψε απότομα.

-Αν δεν πιάσουμε τους στόχους, θα αρχίσουν απολύσεις...

-...Κινδυνεύεις Αθηνά;

-...Όχι, μα πρέπει να πω ποιοι θα φύγουν.

Δαγκώθηκε!

Ανακατέψαμε αμήχανα τους καφέδες.

-Και δεν ξεμπλέκουμε, είπε.

-Όχι, παραδέχτηκα...

Μιλήσαμε δίχως πραγματική όρεξη λίγη ακόμη ώρα, και αποχαιρετιστήκαμε με σταυρωτά φιλιά...

Έπεσε η ματιά μου στην πανάκριβη τσάντα της.

Φθαρμένη.

Η Αθηνά το κατάλαβε.

-Φαίνεται; Με ρώτησε.

-Λίγο...

-Δεν βαριέσαι.

Κατά τα άλλα, μάλλον καλά.

Θα ήθελα να πω ανθηρά, μα δεν...

Το διαδίκτυο στα παράθυρα του, αναστενάζει.

Φασίστες λένε οι μεν τους δε και τούμπαλιν.

Έχω μπερδευτεί σύντροφοι.

Μα την αλήθεια.

Ποιοι είναι οι φασίστες και ποιοι όχι;

Κάτι συνταγματικά και αντισυνταγματικά, εκτοξεύονται από παντού.

Κάνουν θόρυβο οι δηλώσεις τους, ένα στιγμιαίο πυροτέχνημα, και μετά χάνονται στην ανυπαρξία τους.

Και ξεχνιούνται φίλοι μου, όλα ξεχνιούνται...

Έχω και τον φίλο Γιώργο που χαίρεται για την σίγουρη έξοδο -έτσι πιστεύει ο ίδιος τουλάχιστον- της Βρετανίας από την ΕΕ.

Γιατί αγαπητοί μου εκτός από σεισμολόγοι, συνωμοσιολόγοι, οικονομολόγοι, ουκρανολόγοι γίναμε προσφάτως πολιτικοί αναλυτές και βρετανολόγοι...

-Τι να κάνουμε τους  Άγγλους στην Ευρώπη, και δεν είναι ούτε καν Ευρωπαίοι, είπε χθες βράδυ με στόμφο ο Βαλκάνιος.

Τώρα στην ερώτηση μου για τα εργασιακά π.χ των Ελλήνων που ζουν εκεί, και τους φοιτητές (η κορυφή και μόνον η κορυφή του παγόβουνου) ο φίλος Γιώργος μου απάντησε πως ποσώς τον ενδιαφέρει καθότι,

α. δεν δουλεύει ο ίδιος εκεί,

και β. το παιδί του δεν σπουδάζει στα ένδοξα Λονδίνα.

Σύνθετα οικονομικά και όχι μόνο προβλήματα ο ίδιος δεν βλέπει να ανακύπτουν, και στην τελική αν υπάρξει «ζημιά» στη ΕΕ, ε!

Τότε ο Σόιμπλε θα φάει το χαστούκι που δεν έφαγε από τους Έλληνες...

Ο. κ, τι να πω, είναι μια κάποια άποψη και αυτή.  

Απλά δεν αναρωτιέμαι πλέον γιατί σαν χώρα και σαν κοινωνία φτάσαμε εδώ, στο σημείο μηδέν.

Με λογικές μίσους λοιπόν, μια νέα γυναίκα βουλευτής έχασε την Πέμπτη την ζωή στη Μεγάλη Βρετανία.

Τρίζουν τα θεμέλια του οικοδομήματος;

Είδομεν.

Αγαπητέ πρωθυπουργέ Τσίπρα μάλλον δεν παραιτηθήκατε.

Ελπίζω όμως πως ακούσατε την διαμαρτυρία, ή μήπως οι κομισάριοι δεν σας μετέφεραν τα νέα;

Αγαπητέ πρόεδρε Πάνο, συγκυβερνήτη...

...άστο, δεν έχω να σου πω τίποτα εσένα...

Σας χαιρετώ φίλοι μου και ανανεώνω το ραντεβού μας για το επόμενο Σάββατο.

Μέσα στον καύσωνα λέμε να πάμε για μπάνιο μέχρι όπου αντέχει το βαλάντιο...λάστιχο δηλαδή στο μπαλκόνι!!!

Ζούμε μεγάλες στιγμές...

ΥΓ.

 Ένα πουλάκι μου σφύριξε πως ο αξιότιμος Κουτσούμπας είπε σε συνέντευξη, πως αν -υποθετικά μιλώντας πάντα- εξελέγετο για να κυβερνήσει το σαραβαλοκάραβο δεν βρίσκει, λέει, λόγο για την ύπαρξη άλλων κομμάτων...

Αν αληθεύει η δήλωση αυτή, μου θυμίζει παρόμοια δήλωση του αλλουνού του Χρύσαυγου...

Με μπερδέψατε σύντροφοι...

Και νόμιζα πως η σύγκλιση των άκρων είναι θεωρία συνωμοσίας...