Τα σχολεία του Φίλη…

Γράφει

ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Αυξάνεται, λέει, ο χρόνος των διαλειμμάτων μεταξύ των μαθημάτων στα σχολεία.

Μειώνεται και κατά τρεις ώρες το εβδομαδιαίο πρόγραμμα.

Θα κοπεί μια ώρα από τη διδασκαλία των Αρχαίων Ελληνικών, μια από την Ερευνητική Εργασία και μια από την Οικιακή Οικονομία.

Αλλά τα θρησκευτικά, προς δόξαν των μητροπολιτών, θα εξακολουθήσουν να

διδάσκονται δυο ώρες την εβδομάδα σε κάθε τάξη.

Φυσικά, ο λαλίστατος και επί παντός επιστητού υπουργός Παιδείας δεν λέει ότι αυτό δεν είναι αποτέλεσμα κάποιας βιολογικής – ανθρώπινης ανάγκης των μαθητών, αλλά εξ αιτίας της αδυναμίας του υπουργείου να προσλάβει καθηγητές να καλύψουν τα ωράρια.

Το κράτος, μπορεί να δαπανά εκατοντάδες εκατομμύρια ετησίως για να πριμοδοτεί τις συντάξεις των εργαζομένων στη ΔΕΗ, μπορεί να διαθέτει χιλιάδες φορτοεκφορτωτές στα λιμάνια ως δημοσίους υπαλλήλους, μπορεί να έχει κρατικές ακόμη και τις υπηρεσίες αποκομιδής απορριμμάτων, αλλά δασκάλους και γιατρούς δεν μπορεί να προσλάβει!

Άλλη μια απίστευτη ελληνική παθογένεια.

Οι αποφάσεις του υπουργού Παιδείας, αναμφισβήτητα είναι αποφάσεις του ποδαριού.

Και πλήττουν τους μαθητές αλλά και το ίδιο το σχολείο που αδυνατεί να προσαρμοστεί στις ανάγκες και τις απαιτήσεις των καιρών και της σύγχρονης κοινωνίας.

Σε μια εποχή, επί παραδείγματι, που απαιτείται η γνώση δυο και τριών ξένων γλωσσών, ουδείς μπορεί να κατανοήσει για ποιον λόγο δεν κάνουν στα σχολεία μια και δυο ώρες περισσότερες σε αυτά τα μαθήματα.

Κι αν ρωτήσει κάποιος δέκα γονείς αν προτιμούν να κάνουν περισσότερες ξένες γλώσσες τα παιδιά τους από το να μαθαίνουν για τον… γάμο της Κανά, σχεδόν όλοι θα απαντήσουν το πρώτο.

Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με την πληροφορική.

Δεν υπάρχει νοήμων άνθρωπος που να μη κατανοεί ότι ένα από τα κυρίαρχα εφόδια του μέλλοντος είναι η γνώση της γλώσσας των υπολογιστών. Όχι μόνο ως προς την επαγγελματική αποκατάσταση των παιδιών, αλλά και ως προς την απόλυτη ένταξή τους στην κοινωνία που ξημερώνει.

Κι όμως. Στα σχολεία αποτελεί δευτερεύον μάθημα που διδάσκεται συνήθως από κάποιον συμβασιούχο δάσκαλο ή καθηγητή. Κι αυτό μια ωρίτσα την εβδομάδα, έτσι ως ξεπέτα…

Το ίδιο και με τα αρχαία ελληνικά.

Όταν είναι σαφές από τις έρευνες αλλά και από την ίδια τη ζωή, ότι η διδασκαλία τους συμβάλει στην ψυχοδιανοητική ανάπτυξη των παιδιών, όταν διδάσκονται σε κορυφαία πανεπιστημιακά ιδρύματα του κόσμου, εμείς εδώ στην κοιτίδα τους τα εξωπετάμε, επειδή ο χωρίς πτυχίο υπουργός Παιδείας τα βρίσκει βαρετά…

Όμως, όταν στην Παιδεία ουσιαστικά εξοβελίζονται ακόμη κι οι άριστοι αφού δήθεν… θίγουν την ισότητα, δεν μπορεί να περιμένει κάποιος κάτι διαφορετικό από την σημερινή κυβέρνηση και τον άνθρωπο που ανέλαβε τις τύχες της.

Όταν στην Παιδεία συγκρούονται διαφορετικά συμφέροντα και διάφοροι φορείς της διεκδικούν ρόλους με βάση αυτά, μοιραία οι μαθητές αναζητούν το μέλλον τους στα φροντιστήρια που παράγουν πιο γήινη εκπαίδευση. Κάποια εξ αυτών, ασκούν ακόμη και τον ρόλο του κράτους στον επαγγελματικό προσανατολισμό των παιδιών. Ευτυχώς δηλαδή.

Όταν στην Παιδεία υπάρχει διαρκής αναταραχή κι ανομία –ειδικά στην τριτοβάθμια- κομματισμός, άρνηση αξιολόγησης  και συνδικαλισμός του αισχίστου είδους, μοιραία τα σχολεία μας παραμένουν μονίμως στις έσχατες θέσεις της ευρωπαϊκής κατάταξης.

Κάτι που  όπως φαίνεται, ουδόλως απασχολεί τον Νίκο Φίλη και την παρέα του…