ΕΥΑερα: Η εκμετάλλευση της πίστης...αγγλικός περίπατος

Γράφει
η Εύα Τσαροπούλου

«Πίστευε και μη ερεύνα»! Αυτή ήταν η διδαχή δώδεκα ολόκληρων χρόνων θρησκευτικών στο σχολείο. Μα κι αν πεις και για τα πατρογονικά μου; Ίσως όχι τόσο φανατικά, μα κι αυτοί με την έρευνα δεν το πολυείχαν...ήταν πιο βολικό το «πίστευε», παρά το «ερεύνα».

Πολλές φορές έχει το μυαλό μου αντιδράσει σε τούτη την εντελώς παράλογη εντολή, αλλά κι άλλες τόσες ίσως θα ήταν καλύτερα να

μην το είχε κάνει, αφού αυτή δεν περιορίζεται μόνο στα θέματα θρησκείας… Μεγάλη κουβέντα τούτη, θα την ανοίξουμε μιαν άλλη βολά…

Άκουγα στο ραδιόφωνο πόσοι πιστοί έτρεξαν να πιάσουν μια θέση στο προσκύνημα των γυαλιών του γέροντα Παϊσίου και το μυαλό μου τσίνισε, σαν βαρυφορτωμένο με ξύλα γαϊδούρι στην ανηφοριά· είναι εξωφρενικό οι άνθρωποι να τρέχουν να προσκυνήσουν ένα ζευγάρι γυαλιά! Το ίδιο εξωφρενικό με το άλλο, που είχε γίνει στην Κύπρο, στις «ιερές» πλαστικές του παντόφλες. Η Εκκλησία φυσικά κάνει προφανείς διακρίσεις του εξωφρενικού, αφού το μεν ένα το είχε σταματήσει έγκαιρα, το δε άλλο το διοργανώνει από μόνη της!

Μάλλον η εξωφρενικότητα του γεγονότος εξαρτάται από το ποιος είναι ο διοργανωτής του...

Κι αν αυτό μοιάζει εξόφθαλμα ανόητο -δεν έχω άλλον καλύτερο χαρακτηρισμό- υπάρχουν τόσα άλλα που θα έπρεπε να μας έκρουαν ένα μικρό κουδουνάκι στο μυαλό μας, αντί να αποδεικνύουν περίτρανα την απόλυτη έλλειψή του.

Αίφνης, το «τίμιο ξύλο» ας πούμε! Αν υπήρχε τόσο τίμιο ξύλο, όσο κατά καιρούς έχει πουληθεί ως φυλαχτό, τότε ο σταυρός του Χριστού θα έπρεπε να είναι η φασολιά του Τζακ και να φτάνει τουλάχιστον ως την κατοικία του πατρός του!

Ή το κορδόνι της Παναγιάς, κάτι άλλο που προχείρως μου έρχεται στο νου. Τόσα κομμάτια του έχουν πωληθεί ανά τον κόσμο, που θα έπρεπε η Παναγία να έχει περίμετρο μέσης τουλάχιστον όση και αυτή του Σινικού Τείχους!

Ή πώς γίνεται μια εικόνα που βρίσκεται σε έναν Ναό ολημερίς κι ολονυχτίς να μην έχει χάρη, ενώ μία άλλη, που έρχεται από μακριά «για λίγες μέρες, τώρα και στην πόλη μας» να την φέρνει μαζεμένη κι εμείς να σπεύδουμε να λάβουμε θέση στην ουρά για να αποκομίσουμε λίγη από δαύτη;

Μήπως δεν είναι απορίας άξιον το πώς καταφέρνει ο Σατανάς να μπει μέσα μας, ώστε να χρειάζεται και να τόνε βγάλουμε με τη φρικτή διαδικασία του εξορκισμού, τόσα φτου φτου που κάνουμε στις βαφτίσεις και τόσα απεταξάμην που έχουμε κατά καιρούς συνομολογήσει; Φαίνεται ο κιαρατάς, όλο τα καταφέρνει και «τρουπώνει» και ξέρεις: Άμα τρουπώσει, τρούπωσε!

Δεν συζητώ για τα μπουκαλάκια με το ιερό και καθαγιασμένο λάδι, ούτε εκείνα με τα δάκρυα των αγίων (που αναρωτιέμαι πώς δεν στέγνωσαν τόσες χιλιάδες χρόνια), τα ματιάσματα ή τα χιλιάδες τάματα που έχουν την προέλευσή τους από το Δωδεκάθεο ακόμα...

Δεν θα κρίνω την Πίστη κανενός. Είμαι υπέρμαχος της ελευθερίας του να πιστεύει και να σκέφτεται κανείς ό,τι θέλει. 

Απαραίτητη προϋπόθεση όμως είναι να σκέφτεται!

Όλα τα παραπάνω, όσο τραβηγμένα κι αν είναι, αποδεικνύουν περίτρανα όμως, πώς κάποιοι, επιτήδειοι, σκέφτηκαν πριν από μας για μας και μετέτρεψαν την αφέλεια τη δική μας σε βίλες και αμαξάρες, που τρέχουν στην παραλιακή και σκοτώνουν του κοσμάκη τα παιδιά, με αποτέλεσμα μαυροφορεμένες μανούλες να φτιάχνουν καντηλάκια και να δημιουργούν μία νέα «αγορά» πάλι γι’ αυτούς…

Ο φαύλος κύκλος του κέρδους κι ένα εξαιρετικό σενάριο συνωμοσίας...

Η εκμετάλλευση της Πίστης… Μεγάλη υπόθεση και το αντίκρισμά της πανάκριβο, αν και όχι μόνο εμπορικό.

Οι πολιτικοί -οι φτασμένοι, αλλά και οι wannabe- δεν ξεκινούν εκλογικό αγώνα, αν δεν πάνε στις εκκλησιές της περιφερείας τους και αν δεν τα κάνουνε πλακάκια με τους υπεύθυνους ιερείς, οι οποίοι μέχρι και στο κήρυγμά τους δεν ξεχνούν να αναφέρουν τον «καλό συμπολίτη τους, που κατεβαίνει στις εκλογές, για να βοηθήσει τον τόπο του και τους συντοπίτες του. Και πώς θα το πετύχει, αν δεν τον βοηθήσει το ποίμνιο, οι δικοί του άνθρωποι. που εμπιστεύεται τα λόγια του αγνού ποιμένα του;».

Δεν ξέρω κανένα πολιτικό σύστημα που να έχει αποφύγει τον πειρασμό της εκμετάλλευσης της θρησκευτικής πίστης, ακόμα κι αν το ήθελε. Δεν ξέρω επίσης κανένα που να το ήθελε κιόλας!

Είναι το έλλειμμα Παιδείας που μας κάνει τόσο ευάλωτους σε όλη αυτή την εκμετάλλευση;

Είναι η αδυναμία μας να διαβάσουμε κάτω απ’ τις γραμμές ή η ανικανότητά μας να συνδέσουμε τις τελίτσες;

Φταίει η Εκκλησία με την τόσο μεγάλη επίδραση στους πιστούς της, για τη συντήρηση αυτού του ελλείμματος Παιδείας και για τα μηνύματα που καλλιεργεί;

Ίσως η φιλελεύθερη άποψη να απαλλάσσει την Εκκλησία απ’ την ευθύνη αυτή, αφού δεν θα την ήθελε ούτε να στραγγαλίζει τα συναισθήματα των πιστών της, ούτε να τα κατευθύνει. Άλλωστε, το πώς εκφράζεται το θρησκευτικό συναίσθημα πολλές φορές δεν σχετίζεται με το επίπεδο Παιδείας που έχει κανείς. Λένε πως οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται το Θεό με την καρδιά, όχι με τη λογική τους και την καρδιά πιο δύσκολα απ’ το μυαλό την «παιδεύεις».

Τι είναι στ’ αλήθεια η θρησκευτική πίστη, αν όχι η ουτοπική ελπίδα του ανθρώπου ότι μπορεί να προσμένει κάτι καλύτερο, σε αντίβαρο των όσων άσχημων του συμβαίνουν κάθε μέρα στη ζωή του; Η λίγο πιο ευγενική έκφραση του θα γυρίσει ο τροχός και επιτέλους θα χαρεί κι ο φτωχός; Θα μπορούσε ίσως κάποιος να αναρωτηθεί: Αν ελπίζουμε σε μία καλύτερη ζωή, σε έναν Παράδεισο, όπως τον δίνει η θρησκεία του καθενός μας, πώς είμαστε τόσο σίγουροι ότι θα γλιτώσουμε τελικώς την Κόλαση, όπως αυτή ορίζεται απ’ τη θρησκεία κάποιου άλλου; Αλλά θα τον λέγανε «σκεπτικιστή» ή «πλακαδόρο» κι εκεί θα τελείωνε η ιστορία...

Εκμετάλλευση της πίστης σημαίνει εκμετάλλευση της ελπίδας του κοσμάκη, βούτυρο στο ψωμάκι των θρησκειών σε όλο τον κόσμο, εκτός απ’ τη δική μας φυσικά που «είναι η καλύτερη, βεβαίως βεβαίως και η μόνη αληθινή!». 

Ο δικός μας Θεός είναι πάντα ο μοναδικός Θεός που υπάρχει...

Στη θρησκευτική πίστη των απλών ανθρώπων βασίστηκε η δημιουργία κρατών και το χτίσιμο ολόκληρων ιδεολογιών. Αυτήν χρησιμοποίησαν ως αφορμή για εκστρατείες, πολέμους, κατακτήσεις, βασανιστήρια κι ένα σωρό τερατουργήματα, που -αν υπάρχει Θεός- οπωσδήποτε θα αυτοκτονούσε, προκειμένου να δεχτεί να βάλει «την υπογραφή του» σε όποιο ανοσιούργημα γίνεται στο όνομά του.

«Deus vult» (Ο Θεός Θέλει), ήταν το σύνθημα στις μάχες της Α’ Σταυροφορίας…

Αμφιβάλλω αν τον ρώτησε ποτέ κανείς...

Δεν χρειάζεται βέβαια να γυρίσουμε τόσο πίσω, όταν στις μέρες μας, πάλι στο όνομα του Θεού, οι φανατικοί του ISIS διαπράττουν θηριωδίες. Κι όσο κι αν αυτές δημιουργούν φρίκη στα εκατομμύρια του λεγόμενου «πολιτισμένου» κόσμου, σκέφτομαι τι μπορεί να συμβεί στα δισεκατομμύρια των Μουσουλμάνων αυτής της γης, που ίσως ταυτιστούν με έναν παραλογισμό που παραμένει ατιμώρητος…

Η ατιμωρησία, βλέπεις, πολλές φορές περνιέται για αποδοχή...

Σήμερα τα ξημερώματα, ο παγκόσμιος πολιτισμός δέχτηκε άλλο ένα τρομοκρατικό πλήγμα. Ογδόντα άνθρωποι στη Γαλλία, στην περίφημη «Promenade des Anglais» έχασαν τη ζωή τους, 150 τραυματίστηκαν και είκοσι αυτή τη στιγμή χαροπαλεύουν, από ένα τυφλό παραλήρημα που μυρίζει σάπιο θρησκευτικό φανατισμό. Ανάμεσά τους πολλά μικρά παιδιά, θύματα αυτού του άκρατου, παράλογου φανατισμού. 

Μία κούκλα δίπλα σ' ένα σκεπασμένο πτώμα... Ποιος Θεός μπορεί να θέλει κάτι τέτοιο; Ποιος Θεός μπορεί να έχει ζητήσει κάτι τέτοιο;

Υπάρχει καλή δικαιολογία; Ο Χριστιανισμός είναι μια θρησκεία που πάντα κήρυττε την ειρήνη, ειρήνη που οι άνθρωποι δεν είδαν ποτέ να συμβαίνει. Ο Ισλαμισμός στο αντίβαρο αυτό, αποφάσισε την κάθαρση με το σπαθί. 

Γιατί κανείς να μην πιστέψει πως αυτό χρειάζεται να δοκιμαστεί, όταν το άλλο έχει δοκιμαστεί κι έχει ήδη αποτύχει; 

Εξαιρετική παγίδα του νου, όταν είσαι μεγαλωμένος να πιστεύεις ότι σε μία άλλη ζωή θα σου τραγουδάνε τα ουρί του Παραδείσου, εξαγιάζοντας όλες τις φρίκες που έχεις διαπράξει σε τούτη.

Πόσες τέτοιες ήττες θα δεχτούμε ακόμα, μέχρι να αποφασίσουμε ότι είμαστε πιόνια σε μια αόρατη θρησκευτική σκακιέρα; Όλοι μας!

Αν η θρησκεία είναι στοιχείο πολιτισμού, τότε πολιτιστικά έχουμε ηττηθεί όλοι μαζί...

Είναι πολύ εύκολο κανείς να εκμεταλλευτεί την πίστη μας. Ίσως γιατί μας είναι πολύ βολικό να την έχουμε, οπότε...την έχουμε, χωρίς να σκάμε για τα περισσότερα. Είναι εκεί και δουλεύει μοναχή της. Αν εμείς είμαστε τόσο ευκολόπιστοι σε τούτο, γιατί να μην είμαστε και σε όλα εκείνα που μας πουλάνε έναντι ακριβού τιμήματος; Έχουμε την τάση να αγιοποιούμε εκείνα που πιστεύουμε. Απ’ τα φυλαχτά και τα τάματα, μέχρι τις σφαγές που γίνονται στο όνομα του Θεού. Εμείς πιστεύουμε κι οι άλλοι εκμεταλλεύονται αυτό που πιστεύουμε κάθε φορά...

Δεν χρειάζονται πολλά· λίγη σκέψη παραπάνω γιατί, αν μεν δεν πιστεύεις στην ύπαρξη του Θεού, δεν υπάρχει και τίποτα να σκεφτείς, αλλά αν πιστεύεις, οφείλεις να θυμάσαι πως εκείνος σκέφτεται εσένα, αλλά δεν σκέφτεται και για σένα…

Joan Osborne - What if god was one of us

https://www.youtube.com/watch?v=Xn7rIarpQBk