Μεταξύ μας με καφέ και με τσιγάρο (Νο 80)

Το εβδομαδιαίο χρονογράφημα του grpost,

δια χειρός Πέμυς Γκανά

Τέλος το σχολείο!

Καλημέρες, καλημέρες!!!

Είμαι ο Δημητράκης.

Σας είχα πει πως θα σας έγραφα μόλις τελείωνα την Α΄ δημοτικού.

Εντάξει.

Την τέλειωσα.

Προβιβάστηκα, είπε η μαμά.

Αλήθεια.

Πήρα και ενδεικτικό, τέλειο είναι!

Γράφει το όνομά μου και λέει πως

τα πήγα πάαααρα πολύ καλά...

Άριστα θα έπρεπε να έγραφε!

Γιατί νομίζω πως ήμουν πράγματι άριστος.

Όλο μπράβο, άριστος, τέλειος μου έγραφε η δασκάλα, και αν θέλετε να ξέρετε η δασκάλα μου δεν  λέει ποτέ ψέματα.

Και ο ταχυδρόμος που στην αρχή της χρονιάς έφερνε στην κυρία μας ένα-ένα τα γραμματάκια για να τα μάθουμε, ήταν αληθινός, και σας το λέω γιατί αυτός ο εξυπνάκιας ο αδελφός μου με κορόιδευε και μου όλο έλεγε πως η δασκάλα λέει ψέματα, και πως δεν φέρνουν τα γραμματάκια οι ταχυδρόμοι, μόνο λογαριασμούς, λέει, φέρνουν.

Καλά, χαζομάρες.

Δεν ξέρει τι του γίνεται, ο άσχετος!!!

Σας πληροφορώ λοιπόν πως όταν έφερε το τελευταίο γραμματάκι ο ταχυδρόμος μπήκε στην τάξη μας, και μας συστήθηκε!!!

Κύριο Γιώργο τον λένε και μας είπε πως είναι αυτός που φέρνει την αλφαβήτα σε όλα τα παιδάκια.

Εγώ τον ρώτησα τι γίνεται αν αρρωστήσει και εκείνος μας είπε πως δεν αρρωσταίνει και τότε Άγγελος φώναξε «ουάου σούπερ ήρωας» και μετά του όλοι του ζητάγανε να κάνει λίγο τον σπάιντερμαν...

Άρχισε ο κύριος Γιώργος λοιπόν να χοροπηδά και έκανε λίγες τρέλες και καθόλου δεν έμοιαζε με τον σπάιντερμαν που είναι σοβαρός, είναι και έξυπνος...

Λίγο χάλιας ο ταχυδρόμος και λίγο χοντρούτσικος, αλλά εντάξει ...

Το είπα στον αδελφό μου αλλά εκείνος το χαβά του...

Έχει, λέει, έναν φίλο που έχει έναν φίλο που ξέρει την μπαμπά της φίλης του της Σοφίας και άκουσε -η Σοφία- πως ο μπαμπάς μιας Μαριανίκης ή Μαριάνθης ή Ελενίτσας ντύθηκε, λέει, ταχυδρόμος για να ησυχάσουν κάποια πρωτάκια που δεν το πίστευαν!!!

Καλά, ο αδελφός μου είναι ο μεγαλύτερος ψεύταρος που έχω δει ποτέ στην ζωή μου!!!

Έμαθα που λέτε να διαβάζω- συλλαβίζω βέβαια που και που, ειδικά αν η λέξη είναι εμ... πολυσύλλαβη - έμαθα και την υπέρβαση της δεκάδας, στην αρχή μου φάνηκε κάπως δύσκολη και πολύ στεναχωρήθηκα και λίγο έκλαιγα, πολύ λίγο δηλαδή, και δεν πολυήθελα να πηγαίνω στο σχολείο, αλλά ευτυχώς μια μέρα ξαφνικά την κατάλαβα και μετά ήταν εντελώς πανευκολούρα!

Έμαθα τον ενεστώτα και τον αόριστο. Α, και τον συνοπτικό μέλλοντα! 

Ωραίος ήταν αυτός και ευκολούρα, κάτι, λέει, που θα κάνω αύριο για μια στιγμή...

-Και αν θέλω να το κάνω συνεχώς; ρώτησα την μαμά

-Τότε είναι (τώρα τι μου είπε... κάτι σαν)  συνταρακτικός μέλλοντας, δεν θυμάμαι...

Καλά ήταν όλα.

Πήγαμε και εκδρομές με κάτι τεράστια πούλμαν και καθόμουν στο παράθυρο όταν πηγαίναμε και ο κολλητός φιλαράκος μου, ο Φίλιππος, καθόταν στην επιστροφή.

Καλά εμείς οι δυο είμαστε ίδιοι.

Αλήθεια.

Ίδια γυαλιά φοράμε, ίδια γράμματα κάνουμε, ίδια παιχνίδια παίζουμε, σούπερ περνάμε.

Μας αρέσει ο Τιτανικός, οι πόλεμοι, και τα σταρ γουόρς.

Θα γίνουμε, όταν θα μεγαλώσουμε, ή στρατιώτες ή πειρατές -του Φίλιππου πολύ του αρέσει ο Μαυρογένης- ή ακόμη καλύτερα πολυβολητές του λιμενικού.

Τα έχουμε συμφωνήσει με τον φίλο μου !!!

Τσακωνόμουν και με την μαμά- όλο μου φώναζε να κάνω καλύτερα γράμματα, και τον αδελφό μου, αυτόν τον ανάποδο τύπο, που επειδή θα γίνει τριτάκι νομίζει πως είναι και έξυπνος.

Τον πλακώνω αν θέλετε να μάθετε...

Βέβαια!!!

Και βγάζω τα γυαλιά μου όταν πλακωνόμαστε γιατί η μαμά μου είπε πως αν σπάσω και αυτά τα γυαλιά δεν θα μου πάρει άλλα, και θα καταλήξω αλλήθωρος τύπος, σαν τον κύριο Νώντα έναν φίλο του παππού, που όταν με χαιρετάει στον δρόμο δεν του απαντάω γιατί νομίζω πως μιλάει σε κάποιον άλλο...

Και αυτό δεν είναι ούτε καλό ούτε και ωραίο...   

Καλά, ίσως λίγο αστείο, αλλά μην το πείτε στην μαμά γιατί θα αρχίσει τα μπλαμπλα για κάποιους που είναι ίδιοι αλλά λίγο διαφορετικοί...

Αυτά είχα να σας πω για να μην έχετε αγωνία αν τελείωσα την Α΄ δημοτικού...

Λυπήθηκα γιατί κατάλαβα πως με περιμένουν πολλά χρόνια σχολείου, βλέπετε εγώ νόμιζα πως όταν θα τελείωνα την Α΄ δημοτικού θα πήγαινα στην Α΄ γυμνασίου, που πάει και η Ειρήνη η αδελφή του βαφτιστηριού μας, του Θάνου.

Έτσι μου είχε πει ο εξυπνάκιας ο αδελφός μου, πήγε για λίγο και τιμωρία, να ξέρετε, για αυτό του το ψέμα.

Στεναχωρήθηκα όταν μου είπε την αλήθεια και έκλαιγα πολύ ώρα και η μαμά μας χώρισε γιατί λέει, δεν μας άντεχε άλλο, και δεν την αφήνουμε ούτε για λίγο να γράψει...

Τέλος πάντων οι τιμωρίες της μαμάς δεν είναι ποτέ πραγματικές...

Αρκεί να κάνουμε λίγο τους στεναχωρημένους και εκείνη ανησυχεί- δεν ξέρω για ποιον λόγο- και σταματά η τιμωρία και τρώμε και παγωτό...

Καλά περνάμε...

Πήρα και τάμπλετ!!!

Δικό μου!!!

Η μαμά μου το δίνει για λίγο γιατί δεν θέλει, λέει, να γίνω χαζός τύπος...

Τώρα γιατί όλοι πιστεύουν πως το τάμπλετ σε χαζεύει δεν το ξέρω ακριβώς και δεν με νοιάζει, αρκεί που έχω το δικό μου μέσα σε ωραία θήκη και έχω κρεμάσει τον πύργο του Άιφελ στο τελείωμα του φερμουάρ του...

Όχι τον αληθινό!!!

Ένα ψεύτικο γαλάζιο...

Αυτά τα νέα μου σας αφήνω τώρα γιατί έρχεται φουριόζα η μαμά και όταν η μαμά βιάζεται όλοι αφήνουμε το λάπτοπ της και τρέχουμε μακριά, και παίζουμε και κάνουμε ότι θέλουμε...

Καλό καλοκαίρι να έχετε, και προσοχή θάλασσες, μπορεί να έχει τσούχτρες ή σκυλόψαρα ...

ΥΓ1.

Θα με δείτε να κάθομαι δίπλα στον μπαμπά και στον αδελφό μου την Τρίτη 5 Ιουλίου και ώρα 8.30 στα αποκαλυπτήρια του πύργου Κάιρλοφ της μαμάς μου, σ ένα χώρο που δεν θυμάμαι πως λέγεται-ρωτήστε την μαμά-.

Μην με μπερδέψετε με τον αδελφό μου, εγώ φοράω γυαλιά, είμαι και χαριτωμένος, και μου λείπει ένα μπροστινό δόντι, του θεότρελου αδελφού μου του λείπουν τρία, καλά, χάλιας ...