Οι τρεις κατηγορίες των Ελλήνων…

Από τη Θεσσαλονίκη
γράφει
η Αλεξάνδρα Γρηγορίου

Κάτοικοι απλώς, των ίδιων περιοχών με τους προηγούμενους που μεγαλούργησαν, το μόνο που καταντήσαμε να καταφέρουμε, είναι να χωριστούμε σε τρεις διαφορετικές κατηγορίες…μόνο που είναι επιλογή μας πλέον πού θα ενταχθούμε…τα γονίδια δείχνουν να μεταλλάχθηκαν τελείως….

Εξαιρετική περιγραφή της αίσθησης που επικρατεί ακόμη, μεταξύ πολλών Ελλήνων, παρά τα

όσα δεινά μας βρίσκουν, με μαθηματική συνέπεια και συνέχεια: ο παππούς ενός λαού, ανακάλυψε το αλεξίπτωτο.

Οι απόγονοί του θεωρούν ότι μπορούν να κάνουν ελεύθερη πτώση, χωρίς να φορούν αλεξίπτωτο, πιστεύοντας ότι κάτι θα γίνει τελευταία στιγμή  και δε θα σκάσουν στο έδαφος…

Επειδή απλώς ο παππούς τους ανακάλυψε το αλεξίπτωτο!

Κι ο παππούς βέβαια, είναι οι σοφοί πρόγονοί μας, με τους οποίους περίτρανα αποδεικνύουμε ότι ουδεμία σχέση έχουμε πλέον! 

Κι όχι μόνο αυτό, μεγάλα επιτεύγματα όπως η δημοκρατία, στη σύγχρονη Ελλάδα καταντάει παρωδία για κλαυσίγελο…λες κι επειδή τη θεωρούμε δική μας, έχουμε το δικαίωμα να την τραυματίσουμε κιόλας….

Μόνο που αυτό, δεν το πιστεύουμε όλοι, όπως κι όλοι δεν επιλέξαμε λανθασμένα σε σημαντικές κομβικές στιγμές, εκείνους που θα διαχειριζόταν τα κοινά μας συμφέροντα. 

Επίσης δεν είχαμε όλοι την ίσια απαράδεκτη συμπεριφορά όταν έπεφταν ευρώ απ’ τον ουρανό και δε το φάγαμε όλοι μαζί όπως ανέφερε ένας εκ των αναγνωρισμένων λαμόγιων που κυβέρνησαν επί πολλά χρόνια τον τόπο.

Γενικώς, δεν είμαστε όλοι ίδιοι κι αυτό πλέον φαίνεται ξεκάθαρα όσο η κρίση βαθαίνει και μας χαράζει ανεπανόρθωτα. 

Οι τρεις φυλές των Ελλήνων λοιπόν, έχουν σαφώς διαφανεί και μάλιστα βρίσκονται και σε ήπια κόντρα μεταξύ τους.

Η μια φυλή είναι εκείνοι που σαφώς είναι βαθιά επηρεασμένοι απ την γειτονία μας με την ανατολή,  με ό,τι συνεπάγεται αυτό και φυσικά ό,τι κατάλοιπο άφησε η 400ετής σκλαβιά. Γιουσουφάκια, τεμπέληδες, περιμένουν το μάννα εξ ουρανού και κάνουν κριτική καφενείου για οτιδήποτε, χωρίς καμιά διάθεση συμμετοχής στη λύση και φυσικά φοβητσιάρηδες εκ γενετής, μόνο αηδία προκαλούν με την αδιαφορία και την απραξία τους.

Η δεύτερη φυλή περιλαμβάνει τους Ελληναράδες, αυτούς που θεωρούν ότι παρά την εμφανή μετάλλαξή τους, είναι απευθείας απόγονοι εκείνων των λαμπρών αρχαίων Ελλήνων κι ότι η Ελλάδα είναι η καλύτερη χώρα στον κόσμο, ασχέτως αν έχει καταστεί μια απ’ τις χειρότερες κι αρνούνται φυσικά ν’ αντικρύσουν τη σκληρή πραγματικότητα όπως έχει διαμορφωθεί. 

Προσκολλημένοι σε δοξασίες και ευχολόγια, θεωρούν ότι απλώς φτάνει να κλείσουμε τα σύνορα, να πετάξουμε στη θάλασσα τους ξένους και να κάνουν ό,τι μας πουν οι ευφάνταστοι φασιστοειδείς αρχηγοί τους που θα μας σώσουν ωσάν την Άρια φυλή ο αγαπημένος τους ηγέτης.

Κι η τρίτη φυλή, είναι αυτή που θεωρεί ότι η Ελλάδα ανήκει στην Ευρώπη, με ό,τι αυτό συνεπάγεται και με τον τρόπο που κινείται, λειτουργεί και ζει τελικά, αποδεικνύει ότι τουλάχιστον σε νοοτροπία, έχει εναρμονισθεί σε πολλά με τη Δύση. Απ’ το πιο απλό, ότι δεν πετάμε σκουπίδια στο δρόμο, μέχρι το πιο σημαντικό, οι θυσίες που επιβάλλονται για να μπει μια τάξη στο μπορντέλο που ζούμε.

Καμιά διάθεση κριτικής για κάποια εκ των φυλών, όλες έχουν τα ελαφρυντικά τους για την ύπαρξή τους κι όσοι εντάσσονται σ’ αυτές, έχουν τα επιχειρήματα και τους λόγους τους.

Μακάρι η ένταξη καθενός από μας, σε κάποια απ’ τις ομάδες, να σημαίνει συνειδητοποίηση και σταθερότητα ώστε να λείψει το χύμα και η καταστροφική αδιαφορία που κατατρώει τη χώρα και τους κατοίκους της.

Εκείνο που σίγουρα ενώνει όλους μας πάντως, πριν την ομαδοποίηση, είναι η διαπίστωση που απλώς μένει να γίνει παραδοχή και μάλιστα κοινή, ότι ουδεμία σχέση έχουμε πλέον με κείνους που έδωσαν τα φώτα τους στον πλανήτη. 

Ουδεμία σχέση με τους φιλοσόφους και τους πανεπιστήμονες, που προσπαθούν να μας θυμίσουν με τους χειρότερους τρόπους κάποιοι, ότι είναι οι παππούδες μας.

Η μετάλλαξη που έχουμε υποστεί κι η τραγική εξέλιξή μας, μόνο ότι κατοικούμε στον ίδιο τόπο με κείνους αποδεικνύει, χωρίς να χρειαστεί καμιά μελέτη κι έρευνα. 

Είναι ντροπή και μόνο να θεωρούμε ότι αυτοί που εκλέγουμε να μας κυβερνούν και να μας εκπροσωπούν, είναι ο ανθός μιας κοινωνίας που αποτελεί τη φυσική συνέχεια εκείνης της άριστης και τόσο σημαντικά παραγωγικής κοινωνίας, για την ανθρωπότητα.

Και μόνο οι τελευταίες εικόνες ντροπής, της κυβερνητικής ομάδας που επισκέφθηκε την πραγματική συνέχεια ενός άλλου σημαντικού πολιτισμού, αποδεικνύει τα παραπάνω…

Το μεγάλο ερώτημα είναι κατά πόσο μπορούμε να ελπίζουμε σε κάτι καλό, όσο διαπιστώνεται ότι επικρατεί η άποψη των χειρότερων φυλών απ’ τις τρείς κι όχι η ελπιδοφόρα… 

Γιατί, για αναστροφή κι επικράτηση αυτού που χάθηκε και μεταλλάχθηκε, ούτε λόγος βέβαια…