Μεταξύ μας με καφέ και με τσιγάρο (Νο 104)

Το εβδομαδιαίο χρονογράφημα του grpost

δια χειρός Πέμης Γκανά

«Καλήν εσπέραν άρχοντες κι αν είναι ορισμός σας
Χριστού τη Θείαν Γέννησιν να πω στ’ αρχοντικό σας»

Καλή ιδέα, μα την αλήθεια, να φορέσω έναν σκούφο, δυο πανωφόρια, τρία κασκόλ και γάντια, να πάρω και ένα τριγωνάκι και να ξαμοληθώ στα στενά των Άνω Βριλησσίων μπας και βρω ένα αρχοντικό, βρε αδελφέ, με αναμμένη την κεντρική θέρμανση, γιατί εδώ στο δικό μας έχουμε ξεπαγιάσει!

Πολύ κρύο.

Να φανταστείτε κυκλοφορούμε μέσα στο σπίτι με φλις κουβερτάκια που ξέθαψα από τα παλιά, τα πλούσια χρόνια, τότε που αγόραζα δυο δυο τα αρώματα (100ml παρακαλώ) γνωστής, γνωστότατης Λονδρέζικης μάρκας, και για

δώρο δίνανε μια κουβερτούλα με το γνωστό καρό.

Α! Και ένα κραγιόν- πάλι καλά που το θυμήθηκα, να το ψάξω και αυτό γιατί ξέμεινα και από κραγιόν, καρατεκαρισμένο όποτε τελειώνει το μέικ απ τελειώνουν όλα μαζί ταυτοχρόνως...

Δεν βαριέσαι, εγώ πάντως βαρέθηκα διηγώντας τα, τα παλιά μεγαλεία, να γκρινιάζω, νεόπτωχη γαρ!

Λοιπόν τώρα που θα μπουκάρω, αγγελιοφόρος, στ’ αρχοντικά σας έχουμε και λέμε:

α. Χρήματα για τα κάλαντα δεν δέχομαι.

Θέλω να βροντοτραγουδήσω την έλευση του Κυρίου αμισθί!

Τι στο καλό για μιαν ελπίδα (πλέον) ζούμε, και η γέννηση του Θεανθρώπου μαζί με την χαραυγή της νέας χρονιάς μιαν ελπίδα πρέπει να μας την δίνει.

β. Γλυκά αν θέλετε να με τρατάρετε φιλ φρι να το κάνετε, μόνο που να...έχω κάποιες προτιμήσεις, μελομακάρονα δεν μου πολυαρέσουν, μην μου δώσετε δεν πρόκειται να τα φάω, αν είναι να πάρω Χριστουγεννιάτικα κιλά ας τα πάρω από τους αγαπημένους μου κουραμπιέδες που είναι και το φόρτεμου.

Κουραμπιέδες λοιπόν και σε ταπεράκι;

Βεβαίως και δέχομαι, δεν είμαι ακατάδεκτος άνθρωπος εγώ, να το ξέρετε!!!

Μόνο που τους θέλω κανονικούς, με μπόλικο βούτυρο γάλακτος, αμύγδαλα, και ροδόνερο...

Αν πάλι έχετε αυτούς του περίεργους γκουρμέ με σοκολάτες και τα τοιαύτα, κρατήστε τα για τα εγγόνια σας! Ή τους άλλους με στέβια και γλουτένη φρι... Χάρισμα σας...

γ. Και καφέ να πιούμε πολύ ευχαρίστως, ένα διπλό ελληνικό οπωσδήποτε, μόνο το φλιτζάνι να μην γυρίσετε γιατί καθόλου δεν τα πιστεύω εγώ αυτά και όσο να ναι γυρίζει τ ανάποδα το μάτι.

Βουτηματάκια; Οφ κόρς!

Κανονικά όμως, με μαρμελάδα και σοκολάτα και όχι τα ξενερουά της μαντάμ Ευθαλί που τρατάρει το σύμπαν με παξιμάδια!

Παξιμάδια μαντάμ στα μνημόσυνα (μακριά από εμάς Χριστουγεννιάτικα) και όχι στους μικρούς που σας τραγουδούν τα κάλαντα!

Άσχετο (μα καθώς θυμήθηκα την κυρία Ευθαλία της γειτονιάς μας).

Την είδα που λέτε χθες το πρωί καθώς πήγαινα τα παιδιά στο σχολείο.

Μας σταμάτησε για να τις καθιερωμένες αγκαλιές, και τις τσιμπιές στο μάγουλο -και όλο φοβάμαι μην της πετάξουν τα ζαβά μου κανένα γαλλικό πρωινιάτικο.

Αφού λοιπόν τελείωσε με τα χαριτωμένα, τα παιδικά, με στραβοκοίταξε...

-Τι τρως; με ρωτά αγριεμένη.

-Την τελευταία μπουκιά απ’ την τυρόπιτα του Δημητράκη, της απαντώ μπουκωμένη...

Αυτό ήταν.

Κοκκίνισε, πρασίνισε και άρχισε ο εξάψαλμος:

-Αρταίνεσαι μες το σαρανταλείτουργο;

-...

-Πάει, κλονίζονται τα θεμέλια της ορθοδοξίας! Θα έρθουν οι αλλόθρησκοι, πάει η Ελλάδα, πάει η πίστη μας, πάει και η γλώσσα μας.

(Κρυφοζουραρικιά πρέπει να είναι η μαντάμ Ευθαλί, δεν εξηγείται αλλιώς)

 Πήρα που λέτε άρον άρον τα παιδιά που άρχισαν τις ερωτήσεις.

-Τι είναι μαμά το «αρταίνεσαι»;

-Τι είναι το «σαρανταλείτουργο»;

-Τι είναι η «ορθοδοξία»;

-Τι πάει να πει αλλόθρησκοι, και γιατί αν τρώμε τυρόπιτα το πρωί θα χαθεί ο Χριστούλης;

-Εσύ φταις για όοολα αυτά;

Ουφφφ...

Άρχισα και εγώ να εξηγώ αλλά γρήγορα βαρέθηκαν οι μικροί, και αρχίσαμε να τσακωνόμαστε για την Αργώ το πλοίο του Ιάσονα, του μονοσάνδαλου...

Ήταν το πλοίο φτιαγμένο από την ιερή οξιά ή την ιερή βελανιδιά του Δία;

Πήρε τηλέφωνο και ο Νίκος,  Παρασκευή έντεκα και τριάντα πρωινή.

-Είμαστε πλούσιοι, μου ανακοίνωσε συγκινημένος, μπήκαν δώρο και μισθός!

Επιτέλους, σκέφτηκα και εγώ, θα πάρω καινούργιες μπότες!

Ξαναπήρε τηλέφωνο δώδεκα και δέκα μεσημβρινή, της ίδιας ημέρας.

-Πτωχεύσαμε! Μου ανακοίνωσε περήφανος.

-Τόσο γρήγορα; αναρωτήθηκα.

-Πληρώσαμε ΕΝΦΙΑ, τέλη κυκλοφορίας, φόρο, Αγγλικά παιδιών, δώρα βαφτιστηριών (δύο των αριθμό, ζωή να έχουν) και ΔΕΗ, μας μένουν δυο τρεις υποχρεώσεις αλλά άσε από του χρόνου...

Μην με ρωτήσετε για τις μπότες, δεν...

Από το 2018 και βλέπουμε!

Κατά τα άλλα τίποτα δεν πάει καλά.

Η Ευρώπη συγκλονίζεται από τα αλλεπάλληλα τρομοκρατικά χτυπήματα, ο θρήνος και ο σπαραγμός των αθώων φτάνει τραγικά δυνατός έως εδώ και ενώνεται με την κραυγή των μεταναστών που στοιβαγμένοι μες τα τσαντίρια -παραπήγματα της Μόριας και της Σούδας ξεπαγιάζουν για δεύτερη χρονιά...

Να είναι καλά το φαγοπότι των ΜΚΟ και των «αλληλέγγυων».

Από την άλλη η αγορά (ότι έχει μείνει) στενάζει κάτω από την αναδουλειά, το βάρος των κλειστών τραπεζών, του ΟΑΕΕ, της υψηλής φορολογίας, του 3% ή ακόμα και 4%  των POS, του ΦΠΑ, του φόρου εισοδήματος, της περαίωσης, του τέλους επιτηδεύματος και και και...

Οι λοιποί ελεύθεροι επαγγελματίες στην ουρά αναστενάζουν...

Στην ουρά για το κλείσιμο των βιβλίων τους αλλά και για να παραδώσουν τις πινακίδες των αυτοκινήτων τους...

Και τι να τα κάνουν τα αυτοκίνητα θα μου πείτε, ζούμε στην χώρα με την αρτιότερη συγκοινωνία της υφηλίου, π.χ την Πέμπτη εγώ και άλλοι 157 άνθρωποι ξεροσταλιάζαμε σαράντα πέντε ολοκληρα λεπτά στην Δουκίσσης Πλακεντίας, με μηδέν βαθμούς και χιονόνερο, περιμένοντας ένα λεωφορείο...

Τα άκουσε ένα χέρι και ο οδηγός, τσακώθηκαν και τα γερόντια μεταξύ τους, μισοί πρώην Πασόκοι που μνημόνευαν τον Αρχηγό, κάποιοι άλλοι νοσταλγοί της επταετίας, και ένας νεαρός που είπε πως οι υπάλληλοι του ΣΤΑΣΥ πήραν, λέει, αύξηση καθότι η ιδιαιτέρως κερδοφόρα εταιρία μοιράζει μποναμάδες στους υπαλλήλους της!

Αλλά εντάξει, είπαμε, οι άγαμαι θυγατέραι να είναι καλά, και τα εφάπαξ της θυμωμένης 50χρονης κυρίας να μην πειραχτούν...

Είναι και ο Πρόεδρος Πάνος από την άλλη που κρατά ψηλά το φρόνημα του Ελληνικού στρατού και δη των ηρωικών πιλότων μας...

Τους σταυρώνει καθώς φεύγουν να αναχαιτίσουν τον εχθρό...

Κάτι για ξεματιάστρες, που ακούγεται ευρέως πως χρηματοδοτεί, για να ξεβασκάνουν του μαχητές των αιθέρων, ερευνάται, μεταξύ μας πάντως αν είναι αλήθεια δεν θα πω πως έπεσα από τα σύννεφα...

Τώρα που είπα σύννεφα:

«Αγαπημένε μου Άγιε Βασίλη, φέρε, σε παρακαλώ, φώτιση και σύνεση στα κεφάλια των κυβερνώντων και των κυβερνημένων τούτης της χώρας, αυτό ζητώ μόνο και τίποτα άλλο! 

Και μια ερώτηση που με ταλανίζει παιδιόθεν, γιατί ο Ρούντολφ έχει κόκκινη μύτη σαν λαμπάκι φωτεινή; Μεταλλαγμένο είναι;»

Σας φιλώ αγαπημένοι μου σταυρωτά και σας εύχομαι καλά Χριστούγεννα, με υγεία χαρά και ευτυχία ολούθε, πασπαλισμένη η ζωή σας από ζάχαρη άχνη, γλυκιά σαν καραμέλα, και χρόνια πολλά να ζήσετε!

ΥΓ1. Αληθεύει πως ο πρωθυπουργός ευχήθηκε «καλά Χριστούγεννα» στους μουσουλμάνους πρόσφυγες και μετανάστες;

Αν ναι, βλέπω να τον κυνηγά ο isis και όλο το χαλιφάτο των παρανοϊκών!

ΥΓ2. Με την ατάκα του Αλέξις για τις κακές ψυχές θυμήθηκα τον Λάκις και την άποψή του για την κακία των ανθρώπων που βρίσκονται καθηλωμένοι σε αμαξίδια...

Άλαλα τα χείλη και πάλι.

ΥΓ3. Ανοίξτε, βρε, τις πόρτες σας να πούμε τα κάλαντα, και μην μας δίνεται χρήματα, να δεν μπορείτε, νομίζω πως ένα χαμόγελο αρκεί.

Καλά, και ένας κουραμπιές καλός είναι!