Η χώρα ή οι Τσιπροκαμμένοι;

Γράφει
ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Πριν ακόμη από το καλοκαίρι, Ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σε ραγδαία πτωτική πορεία.

Όλες οι δημοσκοπήσεις καταγράφουν ποσοστά κάτω του 20% και μάλιστα δείχνουν ότι κάθε μήνα χάνει περισσότερο από 1,5 δημοσκοπική μονάδα. Ο δε κυβερνητικός εταίρος βρίσκεται μονίμως με ποσοστά που δεν του επιτρέπουν να εισέλθει πάλι στη Βουλή.

Βλέποντας αυτά ο πρωθυπουργός, επέλεξε να κάνει αυτό που γνωρίζει

να κάνει καλά.

Να φωνάζει από τα μπαλκόνια, να πολώνει το κλίμα, να επιτίθεται στους εταίρους για εσωτερική κατανάλωση (κι εν συνεχεία να ζητά συγγνώμη ο Τσακαλώτος στα διεθνή φόρα) και να υβρίζει σκαιότατα με non paper του Μεγάρου Μαξίμου τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Αυτά τα 617 εκ. ευρώ στους συνταξιούχους, διανθισμένα με το φορολογικό αίμα όλης της κοινωνίας, είναι η αφορμή.

Ο Αλέξης Τσίπρας γνώριζε ότι θα προκαλέσει την αντίδραση των δανειστών αφού η παροχή ήταν μονομερής ενέργεια. Στο δε τρίτο μνημόνιο έχει υπογράψει ο ίδιος ότι δεν θα υπάρχουν παροχές και μάλιστα με μονομερείς ενέργειες.

Γνώριζε, λοιπόν, αλλά αυτό ακριβώς επιδίωκε.

Να προσφέρει, δηλαδή, ένα φιλολαϊκό πλην μη συμβατό με το μνημόνιο μέτρο, ούτως ώστε να αντιδράσουν οι δανειστές κι εκείνος να βγει και να θέσει στον λαό το δίλημμα: Με τον λαό ή με τον Σόιμπλε; Κι εκείνος να λέει ότι εκφράζει τον λαό!!!

Είναι βέβαιο ότι τέτοια θα ξαναδούμε πολλά. Όπως θα ξαναδούμε και έργο που το έχουμε ξαναδεί το καλοκαίρι του 2015. Με όξυνση σχέσεων με τους εταίρους, την αντιπολίτευση και όποιον δεν εξυπηρετεί τις επιδιώξεις του.

 Ίσως, μάλιστα, αν δει ότι δεν βγαίνουν οι σχεδιασμοί του, να επιχειρηθεί και κανένα άλλο απονενοημένο δημοψήφισμα για να ξυπνήσουν μνήμες της… αντιμνημονιακής εποχής!

Είναι ξεκάθαρο ότι ο Αλέξης Τσίπρας κι ο κυβερνητικός του εταίρος βρίσκονται σε μονόδρομη πορεία. Αλλά αυτή είναι αδιέξοδη. Η όξυνση κι ο διχασμός που καλλιεργούν Τσίπρας και Καμμένος, είναι σαφές ότι έχουν μπροστά τους ντουβάρι: Εκλογές ή δημοψήφισμα.

Κι όσο θα σέρνεται αυτή η υπόθεση, προσπαθώντας ο Τσίπρας να φτιάξει κλίμα και ή να αντιστρέψει την εις βάρος του δημοσκοπική κατάσταση (πράγμα αδύνατο) ή να αποφασίσει τι θα κάνει, η οικονομία θα αποδιαλύεται κι ο φόβος του grexit θα έχει επανέλθει.

Γιατί όλα αυτά;

Μα επειδή η Αριστερά δεν μπορεί να λειτουργήσει υπό κανονικές συνθήκες. Οι ομαλές συνθήκες την αποδιοργανώνουν, την αποσυσπειρώνουν, την διαλύουν…

Ας είμαστε λοιπόν έτοιμοι να δούμε και ν’ ακούσουμε πολλά.

Είναι τόσο απελπισμένοι που δεν θα διστάσουν σε τίποτα. Ούτε καν αν μ’ όλα αυτά καταστρέφεται καθημερινά η Ελλάδα.

Είναι τόσο αδίστακτοι που μπορεί ν’ ακούσουμε ακόμη  και το παλιό τους σύνθημα «ή εμείς ή αυτοί»!

Ή το άλλο: «Η θα μας εξοντώσουν ή θα τους εξοντώσουμε»…