Αντίσταση στο μέλλον μας…

Παρακολούθησα και μάλιστα με αυξημένη επαγγελματική διαστροφή την διαδικασία κατάθεσης και ψήφισης του προϋπολογισμού.

Τις αντιδράσεις και τις «αντιστάσεις» των μονίμως διαμαρτυρομένων βουλευτών, κομμάτων, δημοσιογράφων που ενημερώνουν ή διαμορφώνουν την κοινή γνώμη και όλων των αμειβομένων από τον δημόσιο κορβανά.

Ταυτοχρόνως, παρακολουθώ και τις λαϊκίστικες αντιδράσεις κομμάτων, βουλευτών και λοιπών σχολιαστών, για την άρση των πλειστηριασμών, που λέγεται ότι ζητούν οι δανειστές.

Κι αναρωτιέμαι, πού στο διάβολο βρίσκεται η κοινή λογική, ειδικά μετά απ’ όσα έχουμε υποστεί μέχρι σήμερα;

Ο προϋπολογισμός, εξ αιτίας του λαϊκισμού που διέπει κόμματα και βουλευτές, κατατέθηκε και ψηφίστηκε χωρίς καμιά συνεννόηση με τους δανειστές μας και βασίζεται στην μέσω φορολογίας περαιτέρω εξαθλίωση, σχεδόν του συνόλου της κοινωνίας.

Καμιά καινοτομία, καμιά μεταρρυθμιστική προοπτική.

Για μια ακόμη χρονιά παραπέμφθηκε στις καλένδες η σύνδεση των ταμειακών μηχανών με την εφορία, ούτως ώστε να καταπολεμηθεί η φοροδιαφυγή.

Για μια ακόμη φορά, θα πληρώνουμε δισεκατομμύρια ευρώ για να συντηρούμε άχρηστους, αναποτελεσματικούς κι αντιπαραγωγικούς κρατικούς οργανισμούς.

Για μια ακόμη φορά το πελατειακό σύστημα πρωταγωνιστεί σε οτιδήποτε αναγράφεται στον νέο προϋπολογισμό.

Για μια ακόμη χρονιά ο ανελεύθερος κρατικός παρεμβατισμός φυλακίζει την ελευθερία των Ελλήνων.

Για μια ακόμη φορά, ουδείς ασχολείται με τη μοναδική διέξοδο του τόπου, δηλαδή τη μείωση των κρατικών δαπανών, σε συνδυασμό με την φορολογική ελάφρυνση.

Είναι οι πελάτες βλέπετε.

Που απαγορεύουν οποιαδήποτε μεταρρυθμιστική προοπτική της κοινωνίας, της οικονομίας, του τόπου και «εξαναγκάζουν» όσους εξελέγησαν για να μας σώσουν….να σύρονται στις απαιτήσεις τους.

Εξ ου και η αντίσταση!

Η οποία, όμως, μεγεθύνει το χάσμα και απαγορεύει κάθε ελπίδα για την περιβόητη συνάντηση του τόπου με το μέλλον.

Για χάρη αυτών των πελατών, κι η ιστορία με τους πλειστηριασμούς.

Κυβερνητικοί βουλευτές και σύσσωμη η αντιπολίτευση απαιτούν το πάγωμα των πλειστηριασμών ακινήτων.

Συμπαθής και δίκαιη θα ήταν η απαίτηση –αντίστασή τους, αν δεν έβλαπτε σοβαρά την οικονομία και τον τόπο.

Για τον απλούστατο λόγο, ότι αν δεν αρθούν οι περιορισμοί, δεν θ’ αργήσει να «σκάσει» και η φούσκα των ακινήτων, επειδή θα προκύψουν τεράστια ελλείμματα μεταξύ της πραγματικότητας και της ονομαστικής αξίας.

Μόνο αυτό μας λείπει.

Αν συνεχιστεί η δήθεν κοινωνική προστασία, η ζημιά που θα ακολουθήσει και για τις τράπεζες και για την κοινωνία, θα είναι τεράστιες.

Οι τράπεζες θα βλέπουν την ακίνητη περιουσία τους να υφίσταται συνεχή υποβάθμιση και το κράτος (δηλαδή όλοι μας) από την πραγματική διάλυση της φοροδοτικής βάσης των ακινήτων, κυρίως αναφορικά με τις αντικειμενικές τους αξίες.

Τα νέα ελλείμματα που θα δημιουργηθούν, ποιοι θα τα πληρώσουν;

Εδώ δεν βγάζουν τσιμουδιά οι αντιστεκόμενοι λαϊκιστές.

Τι να πουν;

Ότι λένε κουταμάρες σε ένα ζαλισμένο, αμόρφωτο, ιδεολογικά μπερδεμένο και μπολιασμένο από την δήθεν κρατικοδίαιτη «φροντίδα» πόπολο;

Ότι αντί να οραματίζονται και να σχεδιάζουν το μέλλον του τόπου, εκείνοι φροντίζουν να χαϊδεύουν τα πελατειακά ώτα;

Ότι αντί να αφήσουν την οικονομία ν’ ανασάνει και να βρει τον δρόμο της, εκείνοι παριστάνουν ακόμη και σήμερα αυτό που έκαναν χρόνια;

Δηλαδή, τους εκφραστές του κράτους –πατερούλη;

Αντίσταση λοιπόν!

Τάχα μου, εναντίον των δανειστών.

Στην ουσία, εναντίον ημών των ιδίων….

Τρία πουλάκια κάθονταν και πλέκανε πουλόβερ…