Υποκρισία ή πολιτική απάτη;

Δεν μου προκαλεί έκπληξη το ασφαλιστικό εφάπαξ που έλαβε ο συνδικαλιστής –βουλευτής – golden boy του ΣΥΡΙΖΑ.

Η κοινωνία που σκέπτεται, γνωρίζει.

Μου προκαλεί, όμως, έκπληξη το γεγονός ότι ο συγκεκριμένος συνδικαλιστής που «εργαζόταν» σε τράπεζα του ιδιωτικού τομέα και απολάμβανε τα προνόμια του καπιταλισμού, την ίδια στιγμή μαχόταν για τα συμφέροντα του κρατισμού από την προεδρία της συνδικαλιστικής οργάνωσης των τραπεζικών υπαλλήλων.

Μου προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι ο ιδιωτικός υπάλληλος μαχόταν εναντίον των συμφερόντων του και υπέρ του κρατισμού.

Ελληνικός παραλογισμός!

Το ίδιο συμβαίνει άλλωστε και με το σύνολο σχεδόν των συνδικαλιστών της ΓΣΕΕ, που υποτίθεται εκπροσωπεί κι αντιπροσωπεύει τον ιδιωτικό τομέα, τον εργάτη, τον υπάλληλο, τον εργαζόμενο σε επιχειρήσεις που δεν έχουν σχέση με το δημόσιο.

Ενώ, λοιπόν, η ΓΣΣΕ υποτίθεται ότι εκπροσωπεί τον ιδιωτικό τομέα, τα ηνία της τα κατέχουν …κρατικοδίαιτοι!

Από πού κι ως πού όλοι αυτοί οι συνδικαλιστές που «εργάζονται» στις ΔΕΚΟ, στις κρατικές τράπεζες ή σε κρατικούς οργανισμούς κι απολαμβάνουν μονιμότητας και προνομίων (τα περισσότερα από τα οποία τα πληρώνει με αίμα ο ιδιωτικός τομέας), μπορούν να εκπροσωπούν τους εργαζόμενους σκληρά στον ιδιωτικό τομέα;

Είναι κι αυτό εκ των πληγών του τόπου.

Μέγιστη, μάλιστα.

Κι απ’ την άλλη πλευρά, ακούμε το ενδιαφέρον των κορυφαίων του ΣΥΡΙΖΑ για τον φτωχό λαό που υποφέρει.

Ακούμε κορώνες, αναθέματα, υποσχέσεις…

Κι όλα αυτά, όταν οι δυο εκ των τριών κορυφαίων του οικονομικού επιτελείου του, οι Σταθάκης και Τσακαλώτος, έχουν επενδύσει εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ στα περίφημα και ανάλγητα funds του καπιταλισμού, που οι ίδιοι καταγγέλλουν!

Ο δε κύριος καθηγητής, αστέρας των παραθύρων του Αυτιά, κατηγορείται για φοροδιαφυγή ενός εκατομμυρίου ευρώ, την ίδια ώρα που επιτίθεται λάβρος εναντίον της…γερμανικής κατοχής στον τόπο….υπερασπιζόμενος τους αδυνάτους.

Υποκρισία; Πολιτική απάτη; Διαλέγετε και παίρνετε…

Εκτός αν θεωρήσουμε ότι επενδύοντας στα «επαίσχυντα» και ανάλγητα funds της παγκοσμιοποίησης, κάνουν επανάσταση και κτυπούν τον καπιταλισμό στην καρδιά!

Πού ξέρετε; Μπορεί να το ακούσουμε κι αυτό.

Όπως και να το κάνουμε, είναι περίεργο όλοι αυτοί και πλείστοι άλλοι, να ισχυρίζονται ότι νοιάζονται για τους αδυνάτους.

Όμως, πώς μπορεί να νοιάζονται όταν λένε «όχι» στη μείωση της τιμής των φαρμάκων, όπως έκαναν προσφάτως;

Πώς μπορεί να νοιάζονται όταν στηρίζουν με νύχια και με δόντια τους …πελάτες του πελατειακού συστήματος των άλλων, για να τους κάνουν …πελάτες του δικού τους μαγαζιού;

Πώς μπορεί να νοιάζονται για τους αδυνάτους, όταν όσα υπόσχονται και τάζουν, δεν σημαίνουν τίποτα περισσότερο από φόρους…φόρους…φόρους και πάλι φόρους;

Πώς μπορεί να νοιάζονται για τους φτωχούς όταν στηρίζουν τους φόρους υπέρ τρίτων ή τα διάφορα «ευγενή» ταμεία;

Πώς μπορεί να στηρίζουν τους πένητες, όταν υπερασπίζονται με νύχια και με δόντια ακόμη και τα θλιβερά εφάπαξ του δημοσίου που δεν αντιστοιχούν σε εισφορές, με αποτέλεσμα να τα πληρώνουμε όλοι μέσω εφορίας μας;

Πώς μπορεί να νοιάζονται όταν με κάθε τρόπο δημιουργούν ανασχετικά φράγματα σε κάθε είδους ιδιωτικοποίηση και ανταγωνισμό;

Πώς μπορεί να νοιάζονται για τους αδύναμους, όταν αρνούνται να αξιολογήσουν τους δυνατούς που ανήκουν στις συντεχνίες;

Υποκρισία ή πολιτική απάτη; Απαντήστε εσείς….