Η κυβερνητική παραμυθία

Η χώρα, λένε οι κυβερνητικοί παράγοντες, έχει κάνει τεράστια προσπάθεια και η δημοσιονομική πρόοδος είναι σημαντική.
Γι αυτό, δεν πρέπει να γίνει τίποτα περισσότερο αφού δεν το αντέχει η κοινωνία.

Πράγματι η κοινωνία δεν αντέχει, πλέον, την παραμικρή επιβάρυνση.
Αλλά, από την κυβέρνηση, μάλλον ακούμε παραμύθια, όταν ακούμε ισχυρισμούς περί τεράστιας προσπάθειας, την οποία η δανειστές δεν αναλογίζονται και συνεχώς πιέζουν για μέτρα.
Ας δούμε τα δεδομένα νηφάλια και κυρίως ρεαλιστικά.
Είναι ξεκάθαρο ότι μια καταχρεωμένη χώρα που ζει κι αναπνέει με δανεικά, δεν μπορεί να θέτει απαιτήσεις στους δανειστές της, όταν αυτοί ζητούν τρόπους για να εξασφαλίσουν πως θα λάβουν πίσω όσα μας έδωσαν οι άλλοι λαοί.
Επιπλέον, δεν μπορεί να έχει βάση ο κυβερνητικός ισχυρισμός «τα έχουμε κάνει όλα», για τον απλούστατο λόγο ότι δεν τα έχουμε κάνει.
Αντί μεταρρυθμίσεων και δομικών αλλαγών στο δημόσιο και στο κράτος, οι κυβερνήσεις «μπούκωσαν» με φόρους την κοινωνία και απαξιώνουν καθημερινά –εκτός όλων των άλλων- ακόμη και την ακίνητη περιουσία των Ελλήνων.
Από τον φόβο της σύγκρουσης με τις πελατειακές ελίτ, διαλύθηκε και αποσυντίθεται καθημερινά όλη η υπόλοιπη κοινωνία.
Τι δεν έχουμε κάνει ακόμη;
Δεν έχουμε προχωρήσει σε καμιά παρέμβαση στον ανεπαρκέστατο και διαφθαρμένο φορολογικό μηχανισμό.
Δεν έχουμε προχωρήσει στην κατάργηση κανενός εκ των εκατοντάδων οργανισμών που παρασιτικά λειτουργούν εις βάρος όλης της κοινωνίας και των υπερφορολογούμενων Ελλήνων.
Δεν έχουμε ανοίξει επαγγέλματα, μέσω των οποίων το κράτος θα ωφεληθεί εκατοντάδες εκατομμύρια.
Δεν έχουμε κάνει το παραμικρό για να αποσυμφορηθεί η Δικαιοσύνη από εκατοντάδες χιλιάδες υποθέσεις που διαιωνίζονται ακόμη και δεκαετίες.
Δεν έχουμε κάνει το παραμικρό για να αρθούν οι καταστροφικοί φόροι υπέρ τρίτων. Ο δε δημόσιος τομέας, εξακολουθεί να καταβροχθίζει ιλιγγιώδη ποσά, που λείπουν και από την αγορά και από τις κοινωνικές υπηρεσίες.
Αν είχαμε κάνει αυτά και πολλά άλλα, ασφαλώς δεν θα υπήρχε η ανάγκη για την υπερφορολόγηση της κοινωνίας, αλλά ούτε η πίεση των δανειστών για να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις ανάπτυξης, ούτως ώστε να λάβουν κι εκείνοι πίσω τα χρήματα των λαών τους.
Η δε αντιπολίτευση; Ακολουθεί πιστά τους χορούς  στον ρυθμό του δημώδους άσματος …τρία πουλάκια κάθονταν…
…Και πλέκανε πουλόβερ…