Είναι θέμα άποψης… (Νο 3)

Το εβδομαδιαίο άρθρο 

της Αλεξάνδρας Γρηγορίου
στο grpost

Γιατί να πληρώσω…;

Έχουμε πλέον εμπεδώσει όλοι μας, ασχέτως οικονομικής κατάστασης, σημερινής ή παλαιότερης, ότι επιφορτιζόμαστε με άδικους κι υπέρογκους φόρους ώστε ν’ αποπληρωθούν τα δάνεια που λήφθηκαν απ’ το κράτος με στόχο να καλυφθεί η κακοδιαχείριση κι η καταλήστευση του κράτους επί δεκαετίες. Θα μας πει όμως κάποιος και γιατί πρέπει να πληρώσουμε…;

Ίσως σταμάτησαν οι… ψεκασμοί των αντικαταθλιπτικών, τώρα που έχουν άλλοι τα κουμπιά, ίσως έπιασε το σχέδιο της κατατρομοκράτησής μας, ίσως απλώς μας τιμωρούν επειδή

τους ψηφίσαμε γνωρίζοντας ότι θα μας επιβαρύνουν παραπάνω απ’ όσο θα μπορούσαμε να σκεφτούμε πέρυσι τέτοιον καιρό. Όποιος κι αν είναι ο λόγος, γεγονός είναι ότι πλέον αρχίσαμε να συνειδητοποιήσαμε τι γίνεται κι όλα δείχνουν ότι αρχίσαμε να βλέπουμε τα πράγματα λίγο πιο ξεκάθαρα.

Ξεκαθαρίζει ας πούμε πλέον το τοπίο των μεταρρυθμίσεων που αλλιώς ξεκίνησαν, αλλιώς μας τις σέρβιραν κι αλλιώς τις περνούν. Γιατί, δεν είναι μεταρρύθμιση ακριβώς να λες ευθαρσώς σε δυο γενιές τουλάχιστον, ότι θα εργάζονται πιο σκληρά, σε λιγότερες δουλειές, με μικρότερο μισθό, για να πληρώνονται σήμερα οι συντάξεις όπως είχαν ορισθεί σε άλλες εποχές και με δεδομένο ότι αν καταφέρουν να βγουν στη σύνταξη οι σημερινοί εργαζόμενοι, θα πάρουν σύνταξη πείνας!

Δε λέγεται μεταρρύθμιση η υπέρογκη φορολόγηση επί πάντων, χωρίς κανένα ελαφρυντικό στοιχείο, ώστε να στεγνώσει η έτσι κι αλλιώς, παγωμένη αγορά και να σταλούν εκτός χώρας τα τοκοχρεολύσια χωρίς να πέφτει φρέσκο χρήμα από πουθενά!

Δε λες μεταρρύθμιση την αυτόματη κατάργηση ολόκληρων επαγγελματικών ομάδων μικρομεσαίων επιχειρήσεων με εμφανή στόχο την κατάληψη του κενού που θ’ αφήσουν με το αναγκαστικό κλείσιμο που οδηγούνται, από πολυεθνικές ξένων συμφερόντων, κυρίως χωρών των μεγαλοδανειστών μας…

Δε λες μεταρρύθμιση την έμμεση φορολογία της παιδείας ενώ έχει καταρρακωθεί οτιδήποτε θεωρούνταν δημόσιο στον τομέα της εκπαίδευσης ώστε ν’ ανοίξει ο δρόμος στα ξένα ιδιωτικά πανεπιστήμια και κολέγια που πλέον φαντάζουν όαση στην κόλαση της δωρεάν ελληνικής παιδείας!

Ο ατελείωτος κατάλογος όλων εκείνων των μέτρων που βαφτίστηκαν μεταρρυθμίσεις που απλώς στοχεύουν στη διάλυση οτιδήποτε έμεινε όρθιο ακόμη, έστω κι αν είναι υγιές και με προφανή στόχο την καταχρέωση όλων των Ελλήνων με τον έναν ή τον άλλον τρόπο ενώ παραμένουν στο απυρόβλητο τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα της χώρας, απλώς οδηγεί σε ένα εύλογο ερώτημα: ‘γιατί να πληρώσω;’.

Ποιο είναι το κίνητρο πλέον για να τρέξουμε να πληρώσουμε όλα αυτά που μας φορτώνουν; Υπάρχει περίπτωση να έχουμε δωρεάν, καλύτερο σύστημα υγείας ενώ κουβαλάμε σεντόνια και γάζες απ’ το σπίτι μας; Υπάρχει περίπτωση να έχουμε καλύτερη παιδεία ενώ διαλύουν τα πάντα και δεν διαθέτουν ούτε καν πετρέλαιο για τη θέρμανση των σχολείων; Υπάρχει περίπτωση να μπορούμε ν’ απολαύσουμε ως πολίτες, καλύτερες υπηρεσίες απ’ το δημόσιο ή την αυτοδιοίκηση που διαλύονται αργά αλλά σταθερά, με κακοπληρωμένους κι αγχωμένους , πλέον, υπαλλήλους;

Ποιο είναι το όνειρο που μπορεί να μας κρατάει ζωντανούς και διαθέσιμους να εργαζόμαστε; Τα 300 ευρώ σύνταξη που μπορεί να καταφέρουν κάποιοι να λάβουν στα 67 τους; Τα ακίνητα που απλώς προσπαθούμε πλέον, μην τα χάσουμε από χρέη και μένουμε μέσα υπ’ ατμόν περιμένοντας ανά πάσα στιγμή να ‘ρθουν να μας τα πάρουν; Τα εξοχικά που ενοικιάζουμε δυο μήνες σε ξένους ώστε να μπορέσουμε να πληρώσουμε τις υποχρεώσεις που μας φόρτωσαν για την ιδιοκτησία τους και στην καλύτερη καταφέρνουν κάποιοι να τα χαρούν καμιά εβδομάδα;

Γιατί να πληρώσουμε; Για να ρίχνουμε σε μια μαύρη τρύπα ό,τι στερούμαστε κι απ’ τα βασικά στη ζωή μας πλέον ώστε να πιάσουν τους στόχους εκείνοι που ξεχνούν να δηλώνουν περιουσία και ακίνητα εκατομμυρίων; Για να μπορεί να πηγαίνει στο εξωτερικό το κάθε σούργελο που μας δουλεύει μπροστά στα μάτια μας κι εμείς τα γίδια το ψηφίζουμε και να παίζει παιχνίδια στην πλάτη μας με τους αχόρταγους δανειστές μας ενώ παραμένουν κλειστές οι λίστες που μπορεί να πλήξουν την αξιοπιστία τραπεζικών συστημάτων άλλων χωρών; Για να συνεχίζουν να παίρνουν δημόσια έργα τα παιδιά του συστήματος ενώ καταστρέφουμε τα ήδη παλαιά πλέον αυτοκίνητά μας στο ανύπαρκτο οδικό δίκτυο που καταρρέει λόγω έλλειψης κονδυλίων για συντήρηση;

Ο μόνος λόγος που ίσως έμεινε ως κίνητρο για να πληρώνουμε πλέον, είναι ο φόβος της κατάσχεσης ό,τι περιουσίας μας έμεινε τέλος πάντων και στη συνέχεια της απώλειας της ελευθερίας μας με την απειλή της φυλάκισης. Κι αυτά όμως, όταν δουλεύεις όλη μέρα, αν έχεις δουλειά και φτάσει η στιγμή που θα επιλέξεις τι να πληρώσεις, το γάλα του παιδιού σου και τη θέρμανση του σπιτιού σου ή την εφορία και το ασφαλιστικό ταμείο, η απάντηση είναι εύκολη και βγαίνει αβίαστα…

Και τα ακίνητα που θα κατασχέσουν, θα τα δώσουν σε ξένους ώστε ν’ αναγκαστούμε να πληρώνουμε ενοίκιο στο σπίτι μας, είναι εμφανές ότι για κει πάμε. Με τις φυλακές όμως τι θα γίνει; Πώς θα τις χτίσουν και με τι χρήματα ώστε να μας χωρέσουν όλους; Εδώ, για να φτιάξουν χώρους συγκέντρωσης για τους μετανάστες, δανείζονται κι ενισχύονται, για φυλακές τι θα κάνουν; Εκτός αν έχει γίνει ήδη η συμφωνία κι αυτοί οι χώροι θα χρησιμοποιούνται στη συνέχεια ώστε να μας στοιβάξουν όλους εμάς που δεν θα έχουμε να πληρώσουμε αυτά που τόσο άδικα μας φορτώνουν.

Πάντως μέχρι τότε, η ερώτηση που όλο και συχνότερα μας βασανίζει, μάλλον θ’ αποτελεί απλώς την αρχή της συνειδητοποίησης για το έγκλημα που επιτελείται πλέον, στη σύγχρονη Ελλάδα με τους πολίτες της να δείχνουν ελαφρά σημάδια αφύπνισης απ’ τον λήθαργο που όλοι ελπίζουμε να μην έχει επιφέρει μόνιμες βλάβες στα αντανακλαστικά μας ως λαού… θα μας χρειαστούν κι ευχής έργον θα ήταν, σύντομα κιόλας…