Σιγά μη μάθω Αγγλικά στο σχολείο…

Γράφει

ο  Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Αφορμή των σημερινών σκέψεων ήταν μια συζήτηση με τη δεκάχρονη κόρη μου, αναφορικά με την εκμάθηση ξένων γλωσσών στο σχολείο, σε συνδυασμό με την κατακόρυφη (δική μου σκέψη αυτή) αύξηση των διδάκτρων στο φροντιστήριο ξένων γλωσσών, λόγω της επιβολής ΦΠΑ 23%!

Η Αφροδίτη λοιπόν, όπως όλα τα παιδιά της γενιάς της ξεκίνησε να μαθαίνει Αγγλικά σε φροντιστήριο, σχεδόν ταυτοχρόνως με την είσοδό της στο δημοτικό σχολείο.

Η πρόοδός της ήταν ραγδαία και σε συνδυασμό με το γεγονός ότι

«κέρδισε» τάξεις ακόμη και σ’ εντατικά καλοκαιρινά τμήματα, έχει φτάσει πλέον σε σημείο να γράφει, να διαβάζει και να μιλά σε ικανοποιητικότατο επίπεδο.

Ήρθε λοιπόν η ώρα για να ξεκινήσει κι η δεύτερη γλώσσα.

Γαλλικά έλεγε εκείνη, Γερμανικά η αφεντιά μου, Κινέζικα η μητέρα της.

Όπως γίνεται πάντα –ή εν πάση περιπτώσει θα πρέπει να γίνεται- επικράτησε η θέληση του παιδιού.

Της είπα λοιπόν, ότι αφού θέλει να μάθει Γαλλικά, θα ξεκινήσει ούτως ή άλλως δεύτερη γλώσσα στο σχολείο και θα τα μάθει εκεί.

Η έκφραση που σχηματίστηκε στο πρόσωπο ενός δεκάχρονου παιδιού και κυρίως η απάντησή της με αποστόμωσαν και με προβλημάτισαν.

«Σιγά μη μάθω Αγγλικά ή Γαλλικά στο σχολείο»….

Κι άρχισε να μου καταθέτει τους λόγους για τους οποίους δεν πρόκειται ποτέ ένα παιδί να μάθει Αγγλικά ή άλλη γλώσσα στο σχολείο.

Τονίζοντας ότι η ώρα των Αγγλικών είναι όπως αυτή της Γυμναστικής και των Θρησκευτικών, η ώρα του παιδιού…

Εδώ, λοιπόν χρειάζεται να μοιραστούμε τις σκέψεις μου.

Τους προβληματισμούς μου που αφορούν και πάλι την Παιδεία, τις δυσλειτουργίες της και τη κατάντια της σε παιδεία εξυπηρέτησης των εμπλεκομένων μ’ αυτή συντεχνιών κι όχι των μαθητών και των αναγκών τους.

Την παιδεία που η μεγάλη πλειοψηφία της πολιτικής άρχουσας τάξης, ΔΕΝ επιθυμεί ν’ αλλάξουν πολλά πράγματα.

Προβληματισμός πρώτος:

Αφού στα δημόσια σχολεία είναι διορισμένοι περίπου 8 χιλιάδες καθηγητές ξένων γλωσσών, γιατί τα παιδιά δεν μαθαίνουν τίποτα σ’ αυτά;

Και μάλιστα όσα διδάσκονται στις δυο τελευταίες τάξεις του δημοτικού τα έχουν διδαχτεί ήδη από τους πρώτους μήνες της φροντιστηριακής τους εκπαίδευσης.

Προβληματισμός δεύτερος:

Πώς είναι δυνατόν να εξισώνονται τα επίπεδα γνώσης στις σχολικές αίθουσες, με αποτέλεσμα να μη μαθαίνει κανένας το παραμικρό;

Δηλαδή, πώς είναι δυνατόν να μαθαίνουν τα ίδια όσα παιδιά πηγαίνουν σε φροντιστήρια ξένων γλωσσών και όσα (ελαχιστότατα) δεν πηγαίνουν;

Αποτέλεσμα;

Τα παιδιά που ήδη διδάσκονται εκτός δημοσίου σχολείου χάνουν τον χρόνο τους και τα υπόλοιπα (ελαχιστότατα) δεν μαθαίνουν τίποτα.

Προβληματισμός τρίτος:

Με δεδομένο ότι ο μύθος της δήθεν δωρεάν παιδείας έχει καταρρεύσει εδώ και δεκαετίες κι η παραπαιδεία ζει και βασιλεύει, αλλά και με δεδομένο ότι είμαστε η χώρα της ευρωπαϊκής ένωσης με τον μεγαλύτερο αριθμό φροντιστηρίων ξένων γλωσσών, τι περιμένει η πολιτική ηγεσία για να βάλει το χέρι επί των τύπων των ήλων;

Να δει και να βρει, δηλαδή τρόπους από τους οποίους θα ωφεληθούν ουσιαστικά αφενός  όσα παιδιά (ελαχιστότατα) περιμένουν να μάθουν Αγγλικά ή άλλες ξένες γλώσσες στο σχολείο κι αφετέρου να μειωθεί το κόστος του δημοσίου για την εκμάθηση τους.

Προβληματισμός τέταρτος:

Για ποιον λόγο και πόσο διάστημα ακόμη  θα πρέπει να πληρώνει ο φορολογούμενος δυο φορές για το ίδιο ζήτημα;

Δηλαδή, μια φορά μέσω της φορολογίας του κι άλλη μια μέσω του φροντιστηρίου;

Προβληματισμός πέμπτος:

Στην ελλιπέστατη εκμάθηση της Αγγλικής γλώσσας στο δημόσιο σχολείο, προστέθηκε κι η υποχρεωτική εκμάθηση και δεύτερης ξένης γλώσσας από το δημοτικό.

Σωστή ως σκέψη, αλλά ατυχής ως εφαρμογή.

Μια εφαρμογή που ουσιαστικά δεν προσφέρει το παραμικρό στα παιδιά.

Δηλαδή, ενώ τα παιδιά δεν μαθαίνουν καλά καλά ούτε καν την πρώτη γλώσσα, προσθέτουν κι άλλη μια για να εξυπηρετούνται καθαρά συντεχνιακές ανάγκες των καθηγητών.

Στο σημείο αυτό, θα παραθέσω ένα απόσπασμα σκέψεων του γνωστού για τους προβληματισμούς του συγγραφέα Σπύρου Βέλτσα, αναφορικά με το θέμα, που δημοσιεύθηκαν στην Athens Voice:

«Όσοι κάνουν από μικροί φροντιστήριο σνομπάρουν τα αγγλικά του σχολείου. Αν κάποιος τους απάλλασσε από το μάθημα (αλλά όχι από τις εξετάσεις) μάλλον θα ήταν ευχαριστημένοι. Ενώ αυτοί δεν θα έχαναν τίποτε, οι αδύναμοι μαθητές θα μπορούσαν να διδάσκονται τα αγγλικά, μετά το τέλος των άλλων μαθημάτων, σε ομάδες των 5-8 ατόμων προσαρμοσμένες στο επίπεδο του καθενός. Στην ουσία θα υπήρχε ένα δωρεάν φροντιστήριο μέσα στο δημόσιο σχολείο.

Αν το μάθημα γινόταν σε γκρουπ των πέντε παιδιών οι υπάρχοντες καθηγητές θα επαρκούσαν για να διδάξουν μία γλώσσα σε 400.000 μαθητές, στους μισούς δηλαδή. (Με εργασία 20 διδακτικές ώρες την εβδομάδα, οι 8.000 καθηγητές μπορούν να κάνουν 160.000 μαθήματα και να καλύψουν 80.000 τμήματα των 5 ατόμων με δύο φορές μάθημα εβδομαδιαία.) Αν η ζήτηση ήταν μεγαλύτερη και δεν επαρκούσαν οι διδάσκοντες, θα μπορούσαν να μεγαλώσουν οι ομάδες ή να μπουν εισοδηματικά κριτήρια».

Δυστυχώς και στο συγκεκριμένο ζήτημα, η ελληνική προχειρότητα –κάποιοι την αποκαλούν «ιδιαιτερότητα»- ξεχωρίζει την Ελλάδα από οιανδήποτε κανονική ευρωπαϊκή χώρα.

Το αποτυχημένο εκπαιδευτικό σύστημα, οι Αριστεροί δογματισμοί, η τάση για απόλυτη ακινησία κι οι συντεχνιακές πρακτικές, το πληρώνουν τόσο οι μαθητές όσο κι οι οικονομικά ασθενέστεροι.

Τώρα δε, που η παιδεία κι η μόρφωση ισοπεδώνονται κι εξισώνονται προς τα κάτω με τα τερτίπια του Μπαλτά και την επιβολή του ΦΠΑ (που ανεστάλη αλλά δεν καταργήθηκε ακόμη), οι ασθενέστεροι είναι εκείνοι που δεν θα έχουν ίσες – η έστω τυπικά ίσες- ευκαιρίες και η Αριστερά θέτει για μια ακόμη φορά το παρωχημένο αποτύπωμά της.

Άδικη με τους φτωχότερους κι όπως πάντα αρωγός των καταστροφικών συντεχνιών.

Τελικά, ο κρατισμός κι η στασιμότητα που ζουν και βασιλεύουν ακόμη στην χρεοκοπημένη

Ελλάδα, μάλλον έχει ανάλγητο και κυρίως «βρόμικο» ταξικό χαρακτήρα.

Βλέπετε, ή Σουηδία ή η Ολλανδία ή το Βέλγιο,  που το κράτος επιδοτεί τους γονείς για να πληρώνουν το φροντιστήριο με το ποσό που το ίδιο ξοδεύει για τη διδασκαλία ξένων γλωσσών και τα παιδιά των ασθενέστερων οικονομικά οικογενειών μπορούν να επιλέγουν που θα μάθουν, είναι απλώς κράτη κουτοφράγκων… ή …νεοφιλελεύθερων όπως ο Ντάισελμπλουμ…