Μεταξύ μας με καφέ και με τσιγάρο (Νο 89)

Το εβδομαδιαίο χρονογράφημα του grpost,

δια χειρός Πέμυς Γκανά

O σούπερ ήρωας και άλλες ιστορίες

Εδώ στην όμορφη και έτοιμη για την ΔΕΘ χώρα, ζούμε πάλι μεγάλες στιγμές, τόσο μεγάλες που απ’ την μεγάλη μου χαρά και την έκδηλη συγκίνηση λέω να σας πω ένα παραμύθι:

«Μια φορά και έναν καιρό σε χώρα κοντινή, όμορφη και ηλιόλουστη υπήρχε ένα χαριτωμένος και νοστιμούλης- ποιητική αδεία- υπουργός.

Χαρωπός ξεκινούσε κάθε μέρα για την δουλειά του.

Χαρωπός την διεκπεραίωνε, χαρωπός βολόδερνε απ άκρη σ άκρη σ όλη την χώρα, με ένα ελικόπτερο, για να κάμει τους πολίτες χαρούμενους και την

χώρα ευνομούμενη και ακμάζουσα και ευημερούσα.

Ένα χούι είχε μόνο, πως να το πω, πως να σας το ομολογήσω να... ντυνόταν σούπερ ήρωας.

Μια Ζορό, μια σπάιντερμαν άλλοτε πάλι μπάτμαν, και κάποιοι κόβανε το κεφάλι τους πως τον είχαν δει ντυμένο Κάπτεν Αμέρικα, εγώ πάντως δεν τον είχα δει ντυμένο Κάπτεν Αμέρικα για να είμαι και απολύτως ειλικρινής.

Όχι, βασίλισσα Σοφία ή και Ποκαχόντας κάθετα σας το ορκίζομαι με όρκο βαρύ και προσκοπικό, ουδέποτε ντύθηκε...

Ούτε με την ¨μάτσο¨ περπατησιά του εξ άλλου, ούτε και με τον σωματότυπο του, ταίριαζε.

Για κακή του τύχη όμως υπήρχε και μια μεγάλη σχολή ηρώων, στην έμορφη και κοντινή, πολύ κοντινή μας χώρα, κάποιος λοιπόν το σφύριξε το παράπτωμα στον αρχιδάσκαλο της σχολής όπου βγήκε παγανιά να δει αν οι φήμες αληθεύουν...

Ένα βράδυ λοιπόν δίχως φεγγάρι, ο αρχιδάσκαλος ήρθε αντιμέτωπος με τον χαρωπό υπουργό που έτυχε να είναι ντυμένος Χman...

Και ακολούθησε ο παρακάτω διάλογος:

-Αλτ! τις ει;

-Διατάξτε!

-Τι διατάξτε ορέ; Δεν απαντάμε έτσι στον έλεγχο.

-Και πως απαντάμε;

-Όπως προβλέπεται!

-Και πως προβλέπεται;

-Αλτ! Τις ει!

-Εμ υπουργός...

-Σύνθημα!

-Εμ δεν ξέρω...

...Κανονικά εδώ ο ερωτών την ¨ανάβει¨ όπως μου είπαν φίλοι και γνωστοί που έχουν φοιτήσει στην μεγάλη των ηρώων σχολή...

Ο αρχιδάσκαλος όμως έσκυψε λυπημένος το κεφάλι του, τι να έκαμε, πως να τα έβαζε με έναν υπουργό που ήταν και χαρωπός.

Δεν ενόχλησε τον δάσκαλο μόνο το γεγονός ότι ο υπουργός ντυνόταν σούπερ ήρωας σφετεριζόμενος εθνόσημα και παράσημα, αυτό που τον πλήγωσε ήταν πως δεν είχε φοιτήσει ποτέ του στην σχολή, που ουδόλως ήταν και είναι, προαιρετική...

Γύρισε λοιπόν σπίτι του ο παρασημοφορημένος δάσκαλος και έγραψε με πόνο καρδιάς μια επιστολή, που έγινε viral σ όλο το διαδίκτυο:

¨ Γιατί χαρωπέ και καλέ μας υπουργέ ντύνεσαι σούπερ ήρωας; ποια ανάγκη σε ωθεί να το κάμεις;¨

Απόκριση δεν πήρε τουλάχιστον μέχρι σήμερα, Παρασκευή 9 Σεπτεμβρίου και ώρα δυο και είκοσι μεσημβρινή...

Δεν έχει χάπι έντ το παραμύθι, μα ελπίζω να συνετίστηκε ο καλός υπουργός της κοντινής, πολύ κοντινής χώρας, και να κόψει το χούι το κακό και άκρως ενοχλητικό, προκλητικό και ίσως και λιγουλάκι παράνομο(;) ...».

Και αν υποπέσει κάτι στην αντίληψη μου θα σας ενημερώσω, καθότι τώρα τελευταία μια ιδέα μου σφηνώθηκε στο μυαλό.

Να γίνω, λέει, βεζίρης στην θέση του βεζίρη, και να σας δίνω τα φώτα μου και τις πληροφορίες μου, ροκανίζοντας αργά την καρέκλα του ξέρετε ποιου...

Όχι κ. Σακελλαρόπουλε μας, δεν μιλώ για σας ....(κρυφογελώ)   

Κατά τα άλλα όλα καλά;

Ανθηρά; 

Πλουσιοπάροχα;

Όχι;

Α! Δεν σας πιστεύω, αντί βρε να γυρίσετε χαρούμενοι, ηλιοκαμένοι από τις ένδοξες Κυκλάδες μου γυρίσατε γκρινιάρηδες και μουρτζούφληδες...

Δεν σας αναγνωρίζω.

Που είναι τα χαμόγελα, που τα κουβαρνταλίκια.

Θυμάστε εκείνες τις όμορφες εποχές που ο Λάζαρος ο «εκτελούνται μεταφοραί», μαζί με όλους εσάς, δίνατε τουγκέδερ εντολές με στεντόρεια φωνή, ρίχνοντας που και που λοξές ματιές να δείτε αν σας θαυμάζαμε, από την εξωτική παραλία της Λούτσας μιλώντας σ ένα κίτρινο Erricson με πορτάκι:

«Πούλα ρε, αγόρασε ρε»  και έπειτα πίνοντας φραπέ με ολίγην εξηγούσατε, με ύφος φωτεινού παντογνώστη, στο ολόξανθο παράνομο αίσθημα που λιαζόταν πάνω σε πετσέτα δώρο απ τα Χόντος σέντερ, μαζί με τέσσερα αντηλιακά και δυο αποτριχωτικές, πως θα πουλήσετε το φορτηγό και θα αφεθείτε στο «τζόγο» έτσι το βλέπατε -οι άφρονες- το χρηματιστήριο, και να «παίζετε» και αέρα -τρομάρα στα μπατζάκια σας...

Και να τα πρώτα Τσερόκι να σκάνε περήφανα μύτη, και νιώθατε και έναν κάποιο οίκτο για όλους εμάς που το τζόγο το λέγαμε «χρηματιστήριο αξιών».

Παλιές καλές εποχές και διηγώντας τις να κλαις, και στην περίπτωση του Λάζαρου του μεταφορέα (που το μόνο που του απέμεινε, από εκείνες τις γκλαμουράτες εμφανίσεις του στα βου παραλιακά μπουζουξίδικα με κεντρική αοιδό την Λίτσα Μπελίτσα, είναι ένα μοτοσακό) να κλαις με λυγμούς...

Ήρθε λοιπόν το ραβασάκι με τον λογαριασμό.

Πλερώστε περικαλώ το ΕΝΦΙΑ και τον φόρο εισοδήματος, και αν είστε και «επιχειρηματίας» τρανός -ξέρετε, με μπλοκάκι, πλερώστε και τα μαλλιά της κεφαλής σας, και αν δείτε παροχή, ή και σύνταξη να μου τρυπήσετε την μύτη!

Μα τι θυμήθηκα και τι ξέθαψα από το χρονοντούλαπο της ιστορίας...

Σας φιλώ αγαπημένοι μου σταυρωτά, και θα επανέλθω την επόμενη εβδομάδα με νέο παραμύθι σε καινούργια βερσιόν:

«Η ΔΕΘ, ο πρωθυπουργός, τα παραμύθια της Χαλιμάς και άλλες ιστορίες»…