Η ασθενής μνήμη των εκσυγχρονιστών

Γράφει

ο Ανδρέας Λυκουρέντζος

Παρακολούθησα χθες την παρουσίαση του βιβλίου του εκλεκτού μου φίλου και συνεπούς μαχητή των φιλελεύθερων ιδεών, κ. Τάσου Αβραντίνη.

Είδα με έκπληξη την εκ των ομιλητριών του πάνελ, κυρία Άννα Διαμαντοπούλου, να αγορεύει υπέρ των

μεταρρυθμίσεων αλλά και υπέρ των φιλελευθερισμού.

Ομολογώ ότι χάρηκα ιδιαιτέρως για την –έστω και καθυστερημένη- αποδοχή των ιδεών και των προτάσεών μας, από τους μέχρι προσφάτως φανατικούς σοσιαλιστές – πολεμίους μας.

Η κ. Διαμαντοπούλου, μίλησε σαν όλα στην Ελλάδα να ξεκίνησαν το 2010, επί της θητείας της στο Υπουργείο Παιδείας.

Φυσικά, δεν θυμάται το παραμικρό από την «δομική» αντιπολίτευση του ΠαΣοΚ στις κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας.

Δεν θυμάται το ηχηρό της «όχι» στα ιδιωτικά πανεπιστήμια.

Την υπεράσπιση των καταλήψεων.

Το ποδοπάτημα της αληθινής έννοιας του Ασύλου.

Τις φωτιές το Δεκέμβριο του 2008.

Την κατάργηση της βάσης του δέκα (10) στις εισαγωγικές εξετάσεις των ΑΕΙ και ΤΕΙ.

Τη μαζική και χωρίς αξιολόγηση προαγωγή λεκτόρων σε επίκουρους πανεπιστημιακούς.

Δεν θυμάται, επίσης, ότι εκείνη προσωπικά αλλά και το όλον ΠαΣοΚ, ΔΕΝ ψήφισαν ούτε μια μεταρρύθμιση του Κώστα Καραμανλή.

Η μνήμη των εκσυγχρονιστών είναι σκοπίμως κοντή και ασθενής.

Ευτυχώς όμως που υπάρχουν τα πρακτικά των συνεδριάσεων της Βουλής, στα οποία αποτυπώνονται οι αναχρονιστικές τους θέσεις και πρακτικές.

Αυτές που σήμερα επιθυμούν να λησμονήσουν.

Εμείς, οφείλουμε να υπενθυμίζουμε τις ευθύνες τους.

Και να αποκρούουμε την υποκρισία τους!

• Ο Ανδρέας Λυκουρέντζος διετέλεσε υπουργός Υγείας και υφυπουργός Παιδείας και Γραμματέας της Πολιτικής Επιτροπής της Νέας Δημοκρατίας