Γράφει
η Εύα Τσαροπούλου
Δεν
νομίζω να υπάρχει κανένας ανάμεσά μας που, στα σοβαρά, να περιμένει να ακούσει
τις εξαγγελίες – προγραμματικές δηλώσεις του Πρωθυπουργού ή των μελών της
Αντιπολίτευσης στην 81η ΔΕΘ,
έτσι;
Όχι
γιατί υπάρχει απαξίωση στα πρόσωπά τους, αλλά για τον απλό κι εντελώς
αντικειμενικό λόγο του ότι δεν υπάρχει τίποτα πλέον που να μπορούν να μας πουν!
Ούτε ο ένας, ούτε οι άλλοι.
Εκτός αν επικαλεστούν κάποιο νέο, ευφάνταστο
γεωργικό επίτευγμα, για το
οποίο ουδείς άλλος έχει μέχρις στιγμής ακούσει, πολύ
δύσκολα φυτεύεις σπόρο σε εντελώς καμένη γη και περιμένεις να φυτρώσει κιόλας!
Περίπου
20.000 μικρές επιχειρήσεις έχουν κλείσει μέχρι στιγμής, περίπου 400.000 νέοι
επιστήμονες έχουν εγκαταλείψει τη χώρα, προκειμένου να προσφέρουν τις γνώσεις
τους και το μυαλό τους σε χώρες που μπορούν να τα εκτιμήσουν και γι’ αντάλλαγμα
να τους δώσουν την καλή ζωή που τους αξίζει. Και η ανάπτυξη είναι το πιο
σύντομο ανέκδοτο των τελευταίων χρόνων! Πώς
μπορούν αυτά να τα γυρίσουν πίσω; Με ποια υπόσχεση; Με πόσα «θα»; Η καταστροφή είναι μη αναστρέψιμη –και δυστυχώς
είναι για όλους.
Είμαστε στ’ αλήθεια τόσο «φτωχοί»! Δεν υπάρχει
τίποτα πια να μας υποσχεθούν…
Το
έργο της Αντιπολίτευσης μοιάζει πιο εύκολο, τουλάχιστον στην περίπτωση της ΔΕΘ:
Απλώς θα βγουν και θα κατηγορήσουν την κυβέρνηση για όσα δεν έχει κάνει, σε
αντιδιαστολή με όσα είχε υποσχεθεί να κάνει!
Αλλά
ούτε κι αυτοί θα έχουν να αντιπροτείνουν κάτι, φυσικά, διότι εμπίπτουν επίσης,
στον προαναφερθέντα φυσικό νόμο, που προβλέπει ότι απαιτούνται καμιά εκατοστή
χρόνια περίπου για να αναδασωθούν τα «καμένα δέντρα» που έχουν απομείνει σε
τούτη τη γη…
Βέβαια,
να λέμε και του στραβού το δίκιο: Καλύτερο υποστηρικτή απ’ τον Πρωθυπουργό δεν
θα μπορούσε να έχει η Αντιπολίτευση, ετούτο τον καιρό! Χωρίς να κάνει τίποτα η
ίδια, θα καταφέρει να ανεβάσει το ποσοστό της κατά 20 με 25 ποσοστιαίες μονάδες
έτσι· αβάδιστα και αβασάνιστα!
Και
μετά αναρωτιόμαστε πώς γίνεται να ανεβαίνουν τα ποσοστά των φασιστικών
καθεστώτων κι απ’ τις δύο πλευρές του πολιτικού φάσματος!
Στην
περίπτωση του Πρωθυπουργού, το πρόβλημα, όπως είναι λογικό, είναι πολύ πιο
μεγάλο, αφού θα κληθεί, ως «γνήσιος» πολιτικός, να επιβεβαιώσει τον Τσώρτσιλ,
που έλεγε πως πολιτική είναι η ικανότητα να παρουσιάζεις σήμερα τι θα γίνει
αύριο και να εξηγείς μεθαύριο γιατί αυτό –δεν- έγινε. Τώρα, ελλείψει και νέου
προγράμματος, καλείται να μας εξηγήσει γιατί δεν έγιναν αυτά που είχε
εξαγγείλει στα παλιότερα «προγράμματα της Θεσσαλονίκης». Σε έναν ηγέτη, άλλωστε, δεν λείπουν ποτέ οι νόμιμοι
λόγοι να παραβεί τις υποσχέσεις που έχει δώσει.
Ωστόσο,
πολύ φοβάμαι πως, επειδή κι αυτό ακόμα, απαιτεί μία ιδιαίτερη ικανότητα,
τουλάχιστον όπως το τοποθέτησε ο Τσώρτσιλ, εμείς θα χρειαστεί να αρκεστούμε στη
διαβεβαίωση πως όλα τελικώς _έγιναν_ όπως ακριβώς τα είχε εξαγγείλει· απλώς
εμείς δεν το έχουμε καταλάβει καλά, διότι προφανώς δεν βλέπουμε τα πράγματα υπό
το ίδιο πρίσμα!
Αν
πεις για τους πολίτες; Όλα «ας τα λέμε καλά»!
Αφού
έχουν εξασφαλίσει ότι δεν πρόκειται να ακούσουν τίποτα σοβαρό το Σαββατοκύριακο
που μας έρχεται, απ’ τη συμπρωτεύουσα, θα ξεχυθούν στις πλησιέστερες παραλίες
των πόλεων, με μόνη έγνοια το σχολιασμό της έρευνας που απαντά στο καυτό
ερώτημα αν έχουν καλύτερες επιδόσεις στο σεξ οι Αριστεροί ή οι Δεξιοί! Ξέρεις, «εγώ δεν πάω Μέγαρο (Βελλίδη), θα μείνω με
τον παίδαρο»!
Άσε
που είμαστε καλά «εκπαιδευμένοι» να καταπίνουμε αμέσως το ότι έχουν παραβεί τις
υποσχέσεις που μας δώσανε, αρκεί να μας δώσουν καινούργιες, εξίσου καλές.
Αν
κι όπως είμαστε πια, νομίζω πως ούτε αυτό είμαστε σε θέση να αξιολογήσουμε
σωστά! Έτσι, απλώς θα ξεπεράσουμε ανώδυνα τις κακοτοπιές, μέχρι την επόμενη
δόση του ΕΝΦΙΑ που θα χρειαστεί να πληρώσουμε και τότε θα θυμηθούμε –με τον
κακό τρόπο- πως αυτός ήταν ένας νόμος που υποτίθεται ότι «έχει καταργηθεί»!
Τα
«μαυρογιαλούρεια «ΘΑ»· αυτή η μάστιγα! «Θα, θα, θα»…
«Θα σας εξαφανίσουμε!»
Αυτή
είναι η μόνη υπόσχεση που τήρησαν όλοι οι πολιτικοί που πέρασαν από τούτο τον
τόπο, χωρίς καμία εξαίρεση κι ας μην την έδωσαν ποτέ στα φανερά!
Κούφια
λόγια, παχιά λόγια, λαγοί με πετραχήλια, ψάρια στο γιαλό, όσα θέλεις σου πουλώ!
Θέλει
τσίπα να κρατάς το λόγο που δίνεις, αλλά είναι και δείγμα φρόνησης να μην τον
δίνεις εξαρχής κι οι δικοί μας μοιάζει να μην έχουν τσίπα, αλλά ούτε και
φρονιμάδα…
Το
πρόβλημα για μας τους πολίτες -ευτυχής συγκυρία για τους πολιτικούς μας- είναι
η κοντή μας μνήμη. Γιατί θυμώνουμε, αδιαφορούμε, βρίζουμε και σιχτιρίζουμε,
αλλά πάλι με χρόνια, με εκλογές, πάλι τρέχουμε να στηρίξουμε τους ίδιους και
τους ίδιους ανυπόληπτους και πολλά υποσχόμενους πολιτικούς. Σαν τάμα, που το
κάνουμε την ώρα που πνιγόμαστε, αλλά σαν ξανάρθει μπουνάτσα, το ξεχνάμε…
Μέχρι
να σταματήσουμε να μασάμε τα γιοφύρια που μας τάζουν, ακόμα κι όταν δεν έχουμε
ποτάμι, μέχρι να μάθουμε να κρατάμε μικρό καλάθι σε ό,τι ακούμε, μέχρι να
μάθουμε να μην βασίζουμε τη δική μας τη ζωή στις φρούδες υποσχέσεις των άλλων
και το κυριότερο, μέχρι να αρχίσουμε να τιμωρούμε αυτούς που πρόδωσαν την
εμπιστοσύνη μας… μέχρι τότε όλοι αυτοί, θα συνεχίζουν ανενόχλητοι να λένε, να
ξελένε και την παρόλα τους να χέζουν…
Βλέπεις,
αυτό που χρειάζεται να αντιληφθούμε –κι είναι απορίας άξιον που μέχρι τώρα δεν
το έχουμε αντιληφθεί ακόμα- είναι πως δεν είναι οι υποσχέσεις και οι όρκοι που
μας κάνουν να πιστεύουμε τους ανθρώπους, είναι οι άνθρωποι που μας κάνουνε να
πιστεύουμε τις υποσχέσεις…
CHER, BELIEVE
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου