Τα μικρά γράμματα της δημοσκόπησης

Γράφει

ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Δέκα μονάδες μπροστά βρίσκεται η Νέα Δημοκρατία έναντι  του ΣΥΡΙΖΑ, συμφώνως με τη δημοσκόπηση του ΠΑΜΑΚ, που έγινε για λογαριασμό του Skai.

Κι ο Κυριάκος παγιώνει το σαφές του προβάδισμα ως καταλληλότερος πρωθυπουργός.

Μάλιστα αυτό συμβαίνει σπάνια, αφού συνήθως οι πολίτες κρίνουν καταλληλότερο τον υφιστάμενο πρωθυπουργό και όχι τον εν δυνάμει.

Ας δούμε όμως, πίσω από

τη δημοσκόπηση.

Με γυμνό μάτι είναι σαφές ότι φαίνεται η ραγδαία φθορά και της κυβέρνησης και του Τσίπρα.

Όμως, είναι και κάτι ακόμη: Το ποσοστό 27,5% της Νέας Δημοκρατίας είναι μικρότερο από αυτό που έλαβε στις περασμένες εκλογές, ενώ δεν δείχνει να εκμεταλλεύεται την φθορά της κυβέρνησης. Αυτή τη φθορά, που δεν καταγράφεται σε κανένα κόμμα.

Όσοι εγκαταλείπουν τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν επιστρέφουν στα παλιά τους κόμματα, αλλά μένουν σε στάση αναμονής, αποστασιοποιούνται και συναθροίζονται στην δεξαμενή εκείνων που χαρακτηρίζονται αναποφάσιστοι.

Ένα ερώτημα που προκύπτει είναι ποια στάση θα κρατήσουν όλοι αυτοί προϊόντος του χρόνου;

Η λογική απάντηση είναι ότι με τα συνεχή αδιέξοδα που θα κορυφώνονται, δεν θα γυρίσουν στον ΣΥΡΙΖΑ.

Υπάρχει, όμως, λογική στο εκλογικό σώμα και δη στους Έλληνες ψηφοφόρους;

Κι από την άλλη πλευρά είναι δεδομένοι κάποιοι παράγοντες που δεν πρέπει να αγνοούμε.

Ας τους δούμε:

1. Η δημοσκόπηση του ΠΑΜΑΚ καταδεικνύει ότι σημαντικό μέρος του εκλογικού σώματος δείχνει απαρέσκεια προς τα κόμματα που κυβέρνησαν, κυρίως το ΠαΣοΚ και τη Νέα Δημοκρατία.
2. Στον ΣΥΡΙΖΑ παραμένουν «μπετοναρισμένες» οι δυνάμεις που τρέφονται από το κράτος.
3. Η Χρυσή Αυγή, χωρίς αυξητικές τάσεις, παγιώνει ποσοστό 5-7% κι αυτό πλέον είναι συνειδητή επιλογή των ψηφοφόρων της, που είναι σαφές πλέον ότι είναι συνειδητά πεπεισμένοι  από ναζιστικά και φασιστικά ιδεολογήματα και αφηγήματα.
4. Τα κόμματα του Πάνου Καμμένου και του Σταύρου Θεοδωράκη πνέουν τα λοίσθια, ενώ σταθερά μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας παραμένει ο Βασίλης Λεβέντης.
5. Το ΠαΣοΚ παραμένει σε επίπεδα φθοράς και αφθαρσία, παρά την οριακή του δημοσκοπική άνοδο.
6. Το ΚΚΕ, παραμένει ο γραφικός παίκτης του συστήματος, δείγμα μιας κοινωνίας υπό σύγχυση. Μόνο μια τέτοια κοινωνία θα ακολουθούσε ολοκληρωτικές ιδέες και θα θεωρούσε …προοδευτικό πολιτικό πόλο τους εκφραστές του ολοκληρωτικού σταλινισμού.
7. Η Νέα Δημοκρατία, παρ’ ότι απέκτησε ευρωπαϊκή και μεταρρυθμιστική ηγεσία, δεν πείθει ότι αποτελεί εναλλακτική λύση, υπό το βάρος του παρελθόντος.

Ίσως και από το γεγονός ότι οι φυλές στο εσωτερικό της, δεν δείχνουν να ενστερνίζονται τις αξίες του Κυριάκου, πιστές στις λαϊκίστικες φορεσιές τους.

Συμπέρασμα;

Η κοινωνία δεν θέλει ή δεν μπορεί να δει κατάματα την πραγματικότητα, να ξεχωρίσει την ήρα από το στάρι,  βρίσκεται σε βαθύτατα αδιέξοδα και κατά συνέπεια ο τόπος συνεχίζει να ζει την μεγάλη του οδύνη, χωρίς ελπίδα σωτηρίας…