Μεταξύ μας με καφέ και με τσιγάρο (Νο 98)

Το εβδομαδιαίο χρονογράφημα του grpost

δια χειρός Πέμυς Γκανά

Ο κομισάριος, η Μελάνια κι ο Καρδιτσιώτης Τραμπ…

Το σκέφτηκα από δω, το είδα από κει, και το αποφάσισα!

Αφού τελειώσαμε με τον ανασχηματισμό της δικής μας κυβέρνησης, γίναμε κατά την παλαιά μας συνήθεια Αμερικανολόγοι -εκλογολόγοι, σκιαχτήκαμε όσο να ναι με τον Τραμπάκουλα, σόρυ μου ξέφυγε, τον Ντόναλντ τον Τράμπ εννοούσα, βγάλαμε και καινούργιο ΔΣ γονέων και κηδεμόνων στο δημοτικό μας σχολείο, είπα και εγώ να ασχοληθώ με την καριέρα μου(!)

Και γιατί όχι περικαλώ;

Και που θα βρω καλύτερα;

Στο δημόσιο αδελφοί μου.

Είχα προσπαθήσει, εάν θυμόσαστε, και πέρυσι με αποκαρδιωτικά αποτελέσματα.

Το ξανασκέφτηκα όμως

καλύτερα και είπα: 

Ομορφοτέρα του Καρανίκα είσαι, ενδοξοτέρα, ασυγκρίτως, της κυρά Τασίας, και τι περσότερο έχει δηλαδή αυτή η, πώς τη λένε, η καινούργια;

Πήρα κουράγιο, πήρα που λέτε και το βιογραφικό μου, έβαλα τα καλά μου, τζίν σκισμένο, μπότες, αμπέχονο και πολλά χαϊμαλιά (που είσαι Αθηνά να με καμαρώσεις;) και τάκα τάκα τα τακουνάκια στο τσιμέντο, στα πλακάκια, πήρα τον κατήφορο για το Εργασίας.

Μπήκα με το αριστερό, για να είμαι πολίτικαλ κορέκτ, και:

-Καλημέρα, σύντροφε κομισάριε!

-Καλώς την συντρόφισσα, μου αποκρίνεται ιδιαιτέρως ευγενικός.

-Θέλω εργασία παρακαλώ!

-Μάλιστα, πως την θέλετε;

-Ενάμιση μη πω και δυο κιλά, απαντώ η ανόητη λες και παράγγελνα φέτα στον μπακάλη!

-Τι λες κοπελιά; με ρωτά μπερδεμένος.

-Όχι λέω θέλω να γίνω σύμβουλος πρωθυπουργού, στην θέση του σύμβουλου Καρανίκα.

-Μάλιστα, τι έχετε να επιδείξετε σαν δράση;

-Δυο παππούδες στο ΕΑΜ και άλλους τρεις μπαρμπάδες στον ΕΛΑΣ!!!

-Κι εσείς;

-Καλά είμαι, ευχαριστώ, υγιαίνω!

-Πολύ χαίρομαι! Σπουδαίο πράμα, μα την αλήθεια, η υγεία.

-Μάλιστα, έχω και εγώ που με βλέπετε, αντιστασιακή δράση!

-Στον εμφύλιο;

-Τι λέτε καλέ; Εγώ αγέννητη ήμουν και στην δικτατορία (προσεβλήθη τα μάλα για να είμαι απολύτως ειλικρινής, μα δεν το έδειξα) Έχω βρίσει, εγώ, αστυνομικό μπακ στα νάιντις!

Εντυπωσιάζεται ο σύντροφος.

-Τι λέτε; Όξω από την πρεσβεία; (μια είναι η Πρεσβεία)

-Όχι καλέ, Κηφισίας και Αλεξάνδρας γωνία!

-Α! κατάλαβα σας κυνηγούσαν οι αστυνομικοί στην επέτειο του πολυτεχνείου, τότε που κάηκε η Αθήνα...Τι μου θυμίσατε ωραίες εποχές!

Αναστενάζει ο ταλαίπωρος και το ποστάρει τσακ μπαμ στο φουμπου (ο Ευάγγελος νιώθει ευλογημένος και νοσταλγία, τόπος: Υπουργείο Εργασίας)

-Όχι καλέ, του κόβω τον ρομαντικό του οίστρο. Ο αστυνομικός δεν άφηνε τα αυτοκίνητα να κατέβουν την κάθοδο της Κηφισίας και είχαμε μπλοκάρει...

Απογοήτευση απλώθηκε παντού...

-Τροχονόμο βρίσατε; με ρωτά βαριεστημένος.

Καταλαβαίνω το λάθος μου και το διορθώνω πάραυτα.

-Ζητάς ήτο, και σίγουρα Χρυσαυγίτης τους ξεχωρίζω εγώ αυτούς.

Με κοιτά δύσπιστος.

-Μη σας πω πως τον φασκέλωσα κιόλα! Συνεχίζω διστακτικά.

-Δεν αρκεί, μου απαντά κοφτά.

-Πέρασα και από τον Ρήγα!

-Μας ζάλισες με τον Ρήγα, σε θυμάμαι εσένα, είχες έρθει και πέρυσι...

Γκαντεμιά, σε μια χώρα με ένα εκατομμύριο δημοσίους έπεσα στον ίδιο, τον περυσινό!

Αποτέλεσμα;

Μου φερε το βιογραφικό στο κεφάλι και με έδιωξε...

Τι να πω η δεύτερη φορά δεν καλοκάθεται, ως φαίνεται, σε όλους...

Κατά τα άλλα όλα καλά!

Με είδε προχθές το πρωί η μαντάμ Ευθαλί της γειτονιάς μας, που πας με ρωτά, και για να την  αποφύγω της απαντώ: τρέχω να φτιάξω παστίτσιο, α! Μου λέει, όχι για να το παινευτώ μα στο μαγείρεμα όπως και στην ομορφάδα και την καλλιφωνία καμιά δεν με πιάνει, εγώ που με βλέπεις και μπλα μπλα μπλα, αφού με ζαλίζει για το πόσο σπουδαία και συγκλονιστική είναι, αρχίζει να μου αραδιάζει και συνταγές...

Τι θέτε; Ιμάμ; Παπουτσάκια; Γιουβαρλάκια; Μέχρι και σουπιές γιαχνί μου κατέβασε η αθεόφοβη, σαράντα πέντε λεπτά απ την ζωή μου έφαγα εκεί όρθια να κουνώ σαν την χαζή το κεφάλι.

Αποκαμωμένη επέστεψα και δίχως κουράγιο έφτιαξα φακές.

Και έκαψα το κέικ, έτσι απλά.

Ή είσαι νοικοκυρά ή δεν είσαι...

Εγώ πάλι, όχι για να το παινευτώ, έχω δεσπόζουσα και περίοπτη θέση στις... ακαμάτρες...

Εμπειρία χρόνων λέμε...

Είδα και την Μελένια-Μελάνια...

Θεότις...

Α! ρε Περιστέρα τι σε έμελλε να ζήσεις...

Να σαι σύζυγος πρωθυπουργού, νέα, ωραία, μα δυστυχής σαν πρέπει να σταθείς δίπλα στην δίμετρη θεότητα από την Σλοβενία; Τσεχία; Ρωσία;

Πάλι καλά δηλαδή που η Μελάνια είναι απόγονος του ένδοξου ανατολικού μπλοκ, με τ’ όνομα, αλλιώς μήτε ψύλλος στον κόρφο σου.

Εγώ πάντως ή θα το έπαιζα άρρωστη ή θα τον χώριζα τον Αλέξη, όταν θα έφτανε η ώρα που οι Τράμπ θα με καλούσαν για ένα τέιον στο οβάλ...

Στανταράκι...

Ήρθε και ο Παναγιωτάκης και με ρώτησε το αγόρι μου ποια είναι η Φαίη και ποιος ο Γιώργος και τι είναι το διαζύγιο.

-Δεν τους ξέρω βρε αγόρι, του απαντώ η ταλαίπωρη.

-Μα βρε μαμά μπιτ αγράμματη είσαι; Η τηλεόραση το είπε και όλες οι μαμάδες για αυτό συζητάνε!

Έφυγε, που λέτε, το παιδί πολλάκις απογοητευμένο απ την μητέρα του...

Μετά όταν σας λέω πως δεν έχει σωσμό αυτή η χώρα, με κακολογείτε...

Σας ασπάζομαι σταυρωτά και με πόνο καρδιάς σας ερωτώ:

Που πάμε σαν χώρα με τον Παναθηναϊκό μας να παραπαίει;;;

Εεεε;

ΥΓ1. Ακόμη δεν βρήκε πρέζιντεντ οφ δε γιουνάιτεντ στέιτς το παλικάρι το πορτοκαλί, και αρχίσατε τα παλαβά βρε πατριώτες...

Καρδιτσιώτης ο Τράμπ λέει ο ένας, Κρητικός λέει ο άλλος, Κύπριος είναι, λέει ο Καρατζαφέρ και έρχεται ο τέταρτος, ο καλύτερος, ο πιο «βλέπω γω μακριά» και το σκάει το παραμύθι: « ο Τράμπ ευλογήθηκε από ΟΡΘΟΔΟΞΟ ιερέα, για αυτό και τα κατάφερε»

Εμ πες το έτσι πουλάκι μου να ευλογήσει ο αρχιεπίσκοπος τον Τσίπρα μπας και...

Που… δεν δηλαδής...