Η εποχή των τεράτων…

Γράφει
ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Είναι σωστό να μιλάμε εμείς για την εκλογή του Τραμπ στις ΗΠΑ;

Και να κρίνουμε τον αμερικανικό λαό;

Εμείς που εκλέξαμε δυο φορές τον λαϊκιστή, Αλέξη Τσίπρα; Τους Παπανδρέου; Τόσους και τόσους;

Είναι δυνατόν να ανησυχούμε που εξελέγη στις ΗΠΑ ένας επιχειρηματίας, όταν εμείς εκλέγουμε συστηματικά

ανέργους και επαγγελματίες της πολιτικής;

Προσωπικά δεν με ανησυχεί η εκλογή του Τραμπ σε επίπεδο διεθνών σχέσεων και ισορροπιών. Πολύ περισσότερο αφού ακόμη δεν είναι ορατό προς τα πού θα πορευτεί σε πολιτικό και ιδεολογικό επίπεδο και κυρίως στην εξωτερική πολιτική. Αυτή θα τη συζητήσουμε μόλις γίνει γνωστή η σύνθεση της ομάδας που θα ασκήσει πολιτική.

Όμως, με ανησυχεί το γεγονός ότι ο αντισυστημικός λαϊκισμός γίνεται πλέον κορυφαία δύναμη του πλανήτη.

Κι ότι η εκλογή του λαϊκιστή τσαρλατάνου ανοίγει τον δρόμο για την εποχή των τεράτων.

Περιμένουν στη Γαλλία (Λεπέν), στην Ιταλία (Πέπε Γκρίλο), στην Βρετανία (Φάρατζ), στην Αυστρία (Χόφερ), στην Ολλανδία (Βίλντερς), ενώ κι εδώ στη χώρα μας το είδος ευδοκιμεί συστηματικά και στην Ουγγαρία ο Όρμπαν βρίσκεται ήδη στην εξουσία.

Άνθρωποι που επενδύουν στον φόβο και στον θυμό ή στο θυμικό ημιμαθών κοινωνικών ομάδων, στη συνωμοσιολογία, στην ανασφάλεια και στην ξενοφοβία. Που λένε ψέματα και παραμύθια.

Φοβάμαι τα τέρατα που έρχονται. Την απρόβλεπτη εποχή στην οποία μπαίνουμε. Στην άγνοια που διακρίνει πολλούς και γίνονται βορά στις διαθέσεις του κάθε πυροβολημένου, υπερφίαλου, μεγαλοϊδεάτη οπορτουνιστή.

Είναι σαφές, ότι βρισκόμαστε στο τέλος της ανά την υφήλιο πολιτικής ορθότητας.

Με όλες τις αδυναμίες που είχε κι έχει αυτή.

Είναι σαφές ότι μπαίνουμε σε αχαρτογράφητα νερά.

Εξ ου και η νευρική κρίση στο Βερολίνο και στην σκεπτόμενη Δύση…

Όμως ας περιμένουμε. Και για να βρίσκουμε και κάποιες σκέψεις αισιοδοξίας, ας θυμηθούμε πως όταν εξελέγη πρόεδρος ο Ρήγκαν, «παλιάτσο» και «κλόουν» τον χαρακτήριζαν οι πάντες.

Μα εκείνος απεδείχθη εξαιρετικός πρόεδρος.