Πούλα!

 Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Σκέφτομαι τι θα συνέβαινε αν στη θέση του Γιαννακόπουλου βρισκόταν ο Τζίγκερ ή ο οιοσδήποτε άλλος. Να είναι απαξιωμένος ο Παναθηναϊκός, να ταπεινώνεται στην Ευρώπη, να ξευτιλίζεται στην Ελλάδα από τον Ολυμπιακό και να αγκομαχά να νικήσει τη Λάρισα ή τον Ιωνικό! Ούτε που θέλω να το σκέφτομαι. Τι λαϊκά δικαστήρια, τι συλλαλητήρια, τι συνθήματα στους τοίχους να γράφουν «Πούλα»!

Η αλήθεια λοιπόν είναι ότι στα χέρια του Δημήτρη Γιαννακόπουλου, ο Παναθηναϊκός μίκρυνε. Μίκρυνε πολύ. Όχι μόνο τα τελευταία δυο χρόνια αλλά

και πριν. Μέχρι που έβαλε τους παίκτες της ομάδας σε πούλμαν για να έρθουν από την Κωνσταντινούπολη επειδή έχασαν! Ή το ότι άπλωνε στριγκάκια στον πάγκο του Ολυμπιακού! Ή ότι τσακωνόταν κάθε λίγο και λιγάκι με κάποιον…. Οπαδό, παράγοντα, διαιτητή… Δεν ταιριάζουν στον Παναθηναϊκό αυτά. Δεν θα τα έκαναν ποτέ ο Παύλος κι ο Θανάσης. Ούτε θα παρκάριζαν τις μετοχές τους σε κάποια τράπεζα ή συρτάρι και θα έλεγαν …   ας πάει η ομάδα μόνη της με… έσοδα κι έξοδα. Ούτε θα έλεγαν θέλω 25 εκατομμύρια για να πουλήσω!

Η αλήθεια είναι ότι ο Παύλος κι ο Θανάσης μοιράζονταν από κοινού τον προϋπολογισμό του Παναθηναϊκού. Συνεισέφερε δε κι ο τρίτος αδελφός τους.

Ο Δημήτρης όμως, βρέθηκε στην εξαιρετικά δύσκολη θέση ν’ αναγκάζεται να συνεισφέρει μόνος του τα πάντα. Κι αυτό δεν αποτελεί δικαιολογία του, είναι απτή πραγματικότητα.

Θα μπορούσε όμως να βρει «συμπαίκτη», θα μπορούσε να πει «δεν μπορώ» και αναζητώ ανθρώπους ή εταιρείες ν’ αναλάβουν το μέγα βάρος. Δεν το έκανε. Κι αν το έκανε, έχω την αίσθηση ότι ουδείς θα δεχόταν να συμπορευθεί μαζί του, γνωρίζοντας ότι η κυκλοθυμία κι οι εκρήξεις του Δημήτρη Γιαννακόπουλου μπορεί να τινάξει τα πάντα στον αέρα, ανά πάσα στιγμή!

Προσέξτε: Ουδείς αμφιβάλλει στο παραμικρό για το πόσο Παναθηναϊκός είναι. Ουδείς έχει την παραμικρή αμφιβολία για τις αγαθές του προθέσεις, ίσως και την πίκρα του από τη συμπεριφορά κάποιων σκληροπυρηνικών συνδέσμων ή μεμονωμένων οπαδών.

Όμως, δεν πάει άλλο. Ο διασυρμός στο ΣΕΦ αφορά τον Παναθηναϊκό και τον κόσμο του. Κι ο Παναθηναϊκός κι ο κόσμος του είναι όμηροι των διαθέσεων του Δημήτρη Γιαννακόπουλου. Μια ομάδα χωρίς αρχή, μέση και τέλος, με παίκτες που επί εποχής Παύλου (ακόμη και της περιόδου που έπαιζε στο Σπόρτινγκ) δεν θα φορούσαν τη φανέλα ούτε σε μονό στα γηπεδάκια πίσω από την Λεωφόρο! Αν εξαιρέσει κάποιος τον γίγαντα Παπαγιάννη, τον εξαιρετικό μα εύθραυστο Νέντοβιτς κι ίσως τον Σαν Ρος, ουδείς άλλος θα χωρούσε σε έναν κανονικό Παναθηναϊκό. Συμπεριλαμβανομένων, κατά πάσα βεβαιότητα, του Παπαπέτρου αλλά και του πρωταθλητή της επιπολαιότητας Μέικον.   

Αυτό λοιπόν, είναι έργο Δημήτρη Γιαννακόπουλου.

Ο εξάκις πρωταθλητής Ευρώπης, ο σχεδόν μόνιμος πρωταθλητής Ελλάδας, να βολοδέρνει στην τελευταία θέση της Ευρωλίγκα και να δέχεται άνετες κατοστάρες από τον αιώνιο αντίπαλό του! Είναι ντροπή!

Να πω και κάτι ακόμη που ίσως ξενίσει κάποιους;

Υπολήπτομαι σε υπερθετικό βαθμό τον Φραγκίσκο Αλβέρτη και τον Δημήτρη Διαμαντίδη.  Γνωρίζω όπως γνωρίζει κι ένα μικρό παιδί ακόμη, ότι προσπαθούν νυχθημερόν με νύχια και δόντια. Λύνουν προβλήματα (κι είναι ατέλειωτα), μάχονται με θεούς και δαίμονες, φροντίζουν και για το μέλλον με μεταγραφές υποθήκες!

Αλλά για σταθείτε: Δυο χρόνια τώρα δεν έχει καταφέρει ολόκληρος Παναθηναϊκός να βρει και να πάρει έναν κανονικό πλέι μέηκερ! Είναι δυνατόν;  Είναι δυνατόν ο Παναθηναϊκός των εσόδων –εξόδων να παίρνει ελάχιστα από τους ξένους του;

Είναι δυνατόν οι Αλβέρτης και Διαμαντίδης να επιτρέπουν στον εαυτό τους να εξευτελίζεται;  Αν πάνε να συζητήσουν με κόσμο που τους αγαπά, που τους βγάζει το καπέλο, θα κατανοήσουν ότι δεν θέλει πολύ να τους πάρουν τα βόλια και μάλιστα χωρίς να φταίνε.

Το βέβαιο είναι ότι το πράγμα δεν μπορεί να προχωρεί έτσι. Δεν είναι δυνατόν ο Παναθηναϊκός να έχει άφαντο ιδιοκτήτη που τον κρατά όμηρο και βλέψεις να ξεκολλήσει από την τελευταία θέση της Ευρωλίγκα!

Κάτι πρέπει να γίνει. Κι αυτό μπορεί να το κάνει μόνο ο αίτιος αυτής της κατάστασης. Όλα τα άλλα είναι περιττά λόγια…