Οι μπολσεβίκοι κι ο εξοπλισμός του Κεμάλ εναντίον της Ελλάδας

Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

 Ένας από τους ισχυρισμούς της ημέτερης ρωσολαγνείας έχει να κάνει με το γεγονός ότι πρεσβεύει και κυρίως πιστεύει ότι το ξανθό γένος θα καταλάβει κάποτε την Κωνσταντινούπολη και θα μας τη… χαρίσει!

Ένας άλλος ισχυρισμός –μύθος έχει να κάνει με την κοινή πίστη στην Ορθοδοξία. Άρα, λένε, αφού οι Ρώσοι είναι κι εκείνοι ορθόδοξοι, είναι φίλοι μας! Κι όταν τους λες ότι κι οι Ουκρανοί είναι ορθόδοξοι αλλά αυτό δεν εμποδίζει τους Ρώσους να ισοπεδώνουν τις πόλεις τους και να τους σκοτώνουν, αλλάζουν κουβέντα…

Το ίδιο κάνουν κι όταν τους λες ότι οι Ρώσοι βοήθησαν κι όπλισαν τον Κεμάλ, με

συνέπεια ότι ακολούθησε το 1922 στη Μικρά Ασία.

Αυτό το τελευταίο είναι ένα γεγονός που στην Ελλάδα δεν είναι ιδιαιτέρως γνωστό. Βλέπετε δεν συνέφερε το ΚΚΕ και την Αριστερά και «κρύφτηκε» στα υπόγεια της ιστορικής αλήθειας.

Πριν από πολλά χρόνια, νομίζω την πρώτη φορά που επισκέφτηκα την Κωνσταντινούπολη, είδα στην πλατεία Ταξίμ ένα άγαλμα του Κεμάλ Ατατούρκ εν μέσω συνεργατών του. Τρεις από τους συνεργάτες του – η επιγραφή στη βάση του αγάλματος το αναφέρει-  είναι σοβιετικοί στρατιώτες. Ο Κλήμης Βοροσίλωφ κι ο Μιχαήλ Φρούνζε. Ο τρίτος  είναι ο Σεμέν Αράλοφ που την περίοδο του «πολέμου ανεξαρτησίας», όπως αποκαλούν οι Τούρκοι την περίοδο 1919-1922, ήταν πρεσβευτής της Σοβιετικής Ένωσης στην Κωνσταντινούπολη!

Προσέξτε: Το καλοκαίρι του 1916, δηλαδή πριν την σφαγή των Τσάρων και την κατάληψη της εξουσίας από τους μπολσεβίκους, η Ρωσία είχε φτάσει στην Τραπεζούντα και μέχρι το Εριντζάν. Εδάφη που σήμερα ανήκουν στην Τουρκία αφού οι Ρώσοι αποχώρησαν και με τη συνθήκη Μπρεστ- Λιτόβσκ (ανάμεσα σε μπολσεβίκους και Γερμανούς) τα άφησαν στους Τούρκους.  Η εξέλιξη αυτή σε συνδυασμό με την προσέγγιση Σοβιετικών και Τούρκων στο ζήτημα της Αρμενίας συνετέλεσαν στην συμμαχία του Κεμάλ με τους Σοβιετικούς. Μάλιστα, το 1920 και στο δεύτερο συνέδριο της κομμουνιστικής διεθνούς  ελήφθη η απόφαση να υποστηριχτούν όλα τα αντιιμπεριαλιστικά κινήματα, ανεξαρτήτως αν είχαν στόχο ή όχι να απελευθερώσουν προλετάριους!! Έτσι, ο Κεμάλ που μαχόταν Βρετανία, Ιταλία, Γαλλία κι Ελλάδα έγινε ο αγαπημένος των μπολσεβίκων.

Προσέξτε κι αυτό: Τον Μάρτιο του 1821 υπογράφηκε η συμφωνία της Μόσχας. Μ’ αυτή οι Σοβιετικοί αναγνώριζαν ουσιαστικά τον Κεμάλ ως κυβερνήτη της Τουρκίας. Η συμφωνία αυτή έδωσε  στη Σοβιετική Ένωση τα εδάφη της Γεωργίας (Βατούμι) που τότε ανήκαν στον τουρκικό έλεγχο ενώ οι Τούρκοι παραχώρησαν και την περιοχή Ναχιτσεβάν στο Αζερμπαϊτζάν, που ήταν ήδη υπό σοβιετικό έλεγχο.

Εκτός από αυτά, οι Μπολσεβίκοι προσέφεραν στους Τούρκους του Κεμάλ 11 εκατομμύρια χρυσά ρούβλια και τεράστιες ποσότητες ράβδων χρυσού! Ταυτοχρόνως έστειλαν στον Κεμάλ τεράστιο αριθμό όπλων. 40 χιλιάδες τυφέκια, εκατοντάδες (σχεδόν 400) οπλοπολυβόλα, 65 εκ. σφαίρες , 150 χιλιάδες οβίδες και σχεδόν 5 χιλιάδες χειροβομβίδες.  Όλη αυτή την επιχείρηση συντόνισαν όσοι έχουν γίνει αγάλματα στην πλατεία Ταξίμ, δίπλα στον Κεμάλ.

Έτσι, για να μαθαίνουν οι νεότεροι, να θυμούνται οι παλαιότεροι και κυρίως για να καταρρίπτονται οι ανοησίες…