Ο τρικομματισμός κι η αθρόα «βοήθεια» Τσίπρα σε Μητσοτάκη

 Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Το τελευταίο χρονικό διάστημα είδαν το φως της δημοσιότητας τρεις νέες έρευνες της κοινής γνώμης. Σε όλες καταγράφεται αυτό που είναι ορατό στην κοινωνία, ότι δηλαδή δεν αλλάζουν οι συσχετισμοί του πολιτικού σκηνικού στη χώρα μας, όπου Μητσοτάκης και ΝΔ διατηρούν σταθερά μεγάλη απόσταση από τον ΣΥΡΙΖΑ. Κι αυτό παρά τον πόλεμο που προκάλεσε η εισβολή του Πούτιν στην Ουκρανία και την εκτόξευση των τιμών που προκάλεσαν οι συνέπειες του.

Το αξιοπρόσεκτο είναι ότι στις έρευνες γνώμης δεν καταγράφεται πλέον δικομματισμός αλλά

τρικομματισμός! Κι είναι χαρακτηριστικό πια ότι η απόσταση του ΚΙΝΑΛ (τρίτο κόμμα) από τον ΣΥΡΙΖΑ (δεύτερο κόμμα) είναι εμφανώς μικρότερη από την απόσταση που χωρίζει τον ΣΥΡΙΖΑ από την πρώτη ΝΔ!

Το ερώτημα που προκύπτει είναι αν αυτό είναι τυχαίο. Η απάντηση δεν είναι δύσκολη. Δεν είναι. Αντιθέτως, τα τρία κόμματα δείχνουν να είναι μέρος του νέου πολιτικού τοπίου που διαμορφώνεται και σαφώς εξυπηρετεί τη ΝΔ.

Προσέξτε: Είναι σαφές ότι η κρίση ενισχύει τη ΝΔ. Αφενός επειδή όλες τις κρίσεις που προέκυψαν σωρευμένες τις αντιμετώπισε επιτυχώς και σχετικά αποτελεσματικά η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Κι αφετέρου επειδή ο Τσίπρας κι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν δείχνουν ότι μπορούν να πείσουν την κοινή γνώμη ότι θα διαχειρίζονταν καλύτερα τα προβλήματα. Μιλάμε για Έβρο, Αιγαίο, πανδημία, φωτιές, εξωτερική πολιτική, προμήθειες άμυνας, παιδεία, υγεία, ασφάλεια, ενεργειακή κι οικονομική κρίση.

Προσέξτε: Ο Τσίπρας κι ο ΣΥΡΙΖΑ ως δεύτερο κόμμα σήμερα, βαρύνονται με το καταστροφικό κυβερνητικό παρελθόν τους (ψέματα, κλειστές τράπεζες, διχαστικό δημοψήφισμα, αχρείαστο τρίτο μνημόνιο, παράδοση της δημόσιας περιουσίας για έναν αιώνα, κατάρρευση Παιδείας, ΔΕΗ κλπ) αλλά και τον τρόπο που σήμερα πολιτεύονται, δηλαδή ένταση, φραστικοί βερμπαλισμοί, υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα και συνεχείς επιχειρήσεις να δυναμιτιστεί κι οξυνθεί η πολιτική ζωή  κλπ. Αυτό, φαίνεται πλέον ξεκάθαρα ότι ευνοεί τον Μητσοτάκη.

Προσέξτε κι αυτό: Μπορεί να μην έχει συνειδητοποιηθεί πλήρως αλλά ο Ανδρουλάκης καταφέρνει τελικά να «ανδρώνεται» πολιτικά από τον τρόπο που τον αντιμετωπίζουν οι άλλοι δυο του τρικομματισμού. Μπορεί να μη λέει τίποτα ουσιαστικό αλλά δημοσκοπικά έχει διπλασιαστεί  το ποσοστό του κόμματός του.

Ακούστε: Ο Ανδρουλάκης διευκολύνεται τα μάλα από την στρατηγική Μητσοτάκη για αυτοδυναμία. Δηλαδή, δεν έχει κανέναν λόγο να μην ακολουθεί αυτόνομο δρόμο, δεδομένου ότι ουδείς του βάζει δίλημμα με ποιον θα πάει και ποιον θ’ αφήσει, ή αν θα πάει με τη… ΝΔ που προβοκατόρικα ερωτά ο ΣΥΡΙΖΑ.

Κι ο ΣΥΡΙΖΑ; Ο Τσίπρας; Ο Τσίπρας απλά δυναμιτίζει το κλίμα δείχνοντας ότι δεν το ενδιαφέρει η πολιτική σταθερότητα. Στον δε Ανδρουλάκη προτείνει «προοδευτική» συνεργασία και διακυβέρνηση!

Πώς όμως; Πού συμπίπτουν ΚΙΝΑΛ/ΠαΣοΚ και ΣΥΡΙΖΑ; Σχεδόν πουθενά, οι απόψεις τους απέχουν παρασάγγας. Στην εσωτερική και οικονομική πολιτική ο Ανδρουλάκης δεν ακολουθεί τον λαϊκισμό των αθρόων παροχών. Στα εξωτερικά θέματα και στα θέματα άμυνας και ασφάλειας, ο Ανδρουλάκης ψήφισε υπέρ των Rafale όσο και στην αποστολή στρατιωτικού υλικού προς την Ουκρανία, που αρνήθηκε η ουτοπιστική Αριστερά.

Άρα, ο τρικομματισμός ευνοεί όλους. Παγιωμένος κιόλας. Ο δε Τσίπρας με τις πολιτικές του –πρώην και νυν- πριμοδοτεί ξεκάθαρα τον Μητσοτάκη. Κυρίως σε περιόδους που ευκόλως τίθεται το δίλημμα των πολιτικών προβλημάτων, της αστάθειας και της πιθανότητας ακυβερνησίας.

Τα πιο σημαντικά όλων όμως, αφορούν τον νέο τρικομματισμό που πρέπει να συνειδητοποιηθεί σιγά σιγά από πολιτικούς και κοινωνία αλλά κι ότι ο Τσίπρας με το παρελθόν και το παρόν του βοηθά τον Μητσοτάκη.