Έλεος πια, με τους… εφιάλτες των δημοσίων!

 «Χαλάνε» τον κόσμο εδώ και δυο τρεις ημέρες τα  τηλεκάναλα και τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων για τις….επικείμενες απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων.

«Ο εφιάλτης της απόλυσης ξανάρχεται στο δημόσιο», γράφουν σήμερα τα «Νέα» κι ακολουθούν κι άλλες εφημερίδες και δεκάδες ιστοσελίδες.

Από κοντά και οι επαγγελματίες κρατιστές και κρατικοθρεμμένοι συνδικαλιστές και κόμματα.

Έλεος!

Εδώ υπάρχει μια

 ολόκληρη κοινωνία που έχει φτάσει στα όρια της εξαθλίωσης από το κραχ του δημοσίου τομέα, εδώ καταστράφηκαν υγιέστατες επιχειρήσεις από την ανεπάρκεια του δημοσίου, εδώ υπάρχουν εκατομμύρια ανέργων από τον ιδιωτικό τομέα κι ουδείς από τον υπεύθυνο της κρίσης δημόσιο…. κι εκείνοι μιλάνε για …εφιάλτες των δημοσίων υπαλλήλων!

Τα καημένα τα παιδιά.

Έχουν κι εφιάλτες.

Έλεος!

Εδώ, δεν έχουν απολύσει ούτε καν τους αποδεδειγμένα επίορκους και έχουν το θράσος να μιλάνε για …εφιάλτες!

Εδώ, δεν έχουν απολυθεί ούτε καν οι παιδεραστές!

Ούτε καν εκείνοι που προσλήφθηκαν με πλαστούς τίτλους σπουδών.

Ούτε καν εκείνοι που αγνοούν ακόμη και τον τόπο που είναι η «υπηρεσία» τους!

Ούτε καν εκείνοι που βγήκαν σε εφεδρεία, αφού σχεδόν όλοι γύρισαν πίσω με δικαστικές αποφάσεις.

Ούτε καν έχουν ελεγχθεί εκείνοι που περιέργως έχουν αποκτήσει τεράστιες περιουσίες…

Κι η κοινωνία ψάχνει να βρει πως θα τα βγάλει πέρα, από την υπέρογκη φορολογία, από τα συνεχή χαράτσια, από την κάθε είδους φορομπηχτική πολιτική.

Χωρίς να βλέπει φως στο τούνελ, χωρίς να νιώθει ότι υπάρχει μια διέξοδος οξυγόνου.

Το δημόσιο στραγγαλίζει τους Έλληνες κι εκείνοι μιλούν για τον εφιάλτη της απόλυσης από αυτό!

Έλεος!

Αν ο ντόρος, οι κραυγές και οι «ευαισθησίες» κάποιων, είχαν γίνει στο απειροελάχιστο για τα εκατομμύρια των ανέργων του ιδιωτικού τομέα που αδίκως πλήρωσαν και πληρώνουν σκληρά την πολύφερνη δημόσια νύφη, ίσως τα πράγματα να ήταν αλλιώς.

Αν η λογική και ο ορθολογισμός είχαν επικρατήσει από την αρχή κι είχαν γίνει οι δέουσες χειρουργικές επεμβάσεις στον μεγάλο και ανίατο ασθενή, όλα θα ήταν αλλιώς.

Κι ύστερα….κι ύστερα….

Μα δεν υπάρχει ύστερα…που λέει και το άσμα.

Δεν υπάρχει σωτηρία….

Οι κόκκινες γραμμές του κυρ Φώτη, οι κρατικίστικες παλινωδίες του Βενιζέλου και των αγκυλωμένων πέριξ του, οι κρατικοδίαιτοι του Σαμαρά και τα πάλαι ποτέ φυντάνια του ΚΚΕ που ελέγχουν σήμερα την επικοινωνία και τα ΜΜΕ, κοροϊδεύουν μια ολόκληρη κοινωνία.

Και θωπεύουν!

Θωπεύουν τον έρποντα κρατισμό, τα ώτα και τα συναισθήματα των βολεμένων…

Κι ας πεινάνε εκατομμύρια άνεργοι και κατεστραμμένοι…

Έλεος!

Έλεος!