Les fous du Roi (Οι τρελοί του βασιλιά)

Γράφει ο Γιώργος Δεληκούρας
Στο σκάκι οι αξιωματικοί λέγονται και «τρελοί» από το Γαλλικό “fou” που είναι ο όρος για τον αξιωματικό αλλά σημαίνει και τρελός.

Στη «δημιουργία, ξανά!» ο τέως Βασιλιάς έχει θυσιάσει ουκ ολίγους τρελούς στην αυτοκαταστροφική του πορεία προς την απομόνωση, το απόλυτο πολιτικό checkmate.

Οι αξιωματικοί του θυσιάζονται με παραιτήσεις και αποχώρηση από το κόμμα, είτε σιωπηρά από ντροπή μετά από κάποια μνημειώδη πολιτική γκάφα του ιδρυτή είτε με θόρυβο, αφού ακούσουν

 το συνηθισμένο «αν δεν σ’ αρέσει η δημιουργία μπορείς να αποχωρήσεις...»

Αυτό το «αν δεν σ’ αρέσει η δημιουργία μπορείς να αποχωρήσεις» θέλει λίγο αποκωδικοποίηση...

«Αν δεν σ’ αρέσει η δημιουργία» σημαίνει: Αν δεν αποδέχεσαι το προσωποπαγές και προσωπολατρικό μοντέλο που ο ιδρυτής καλλιεργεί, τότε πραγματικά δεν έχεις καμία τύχη απέναντι στα ετερόφωτα σωματίδια που περιστρέφονται γύρω του και είναι έτοιμα να ορμήσουν σε οποιονδήποτε τολμήσει να αμφισβητήσει έστω και στο ελάχιστο την αυθεντία Του. «Μπορείς να αποχωρήσεις...» γιατί τις περισσότερες φορές είναι προτιμότερο να διατηρήσεις την αξιοπρέπειά σου απέναντι σε φανατικούς πυγμαίους της παραπολιτικής οπλισμένους με δηλητήριο που θα σου επιτεθούν με λύσσα, ανέντιμα και απρόκλητα.

Η παραίτηση ήταν η πράξη ύψιστης διαμαρτυρίας για την πλειοψηφία των στελεχών μας μέχρι σήμερα.

Μετά βάλαμε μυαλό και βγάλαμε γλώσσα.

Θέλω να τονίσω ότι αυτοί που έχουν παραιτηθεί και έχουν αποχωρήσει εξαιτίας του ιδρυτή είναι περισσότεροι από όσους έχουν απομείνει.

Οι αριθμοί είναι αμείλικτοι και δεν λένε ποτέ ψέματα.

Τιμή αξίζει στους ανθρώπους που μας βοήθησαν να φτάσουμε να είμαστε οι νικητές των εκλογών την νύχτα της Κυριακής της 5ης Μαϊου 2012.

Θυμάμαι πόσοι άνθρωποι έβαλαν το όνομά τους κάτω από τη «δημιουργία, ξανά!» και το μετάνιωσαν εξαιτίας της απαράδεκτης συμπεριφοράς του ιδρυτή της. Τους θυμάμαι:

Από το δωδεκαμελές ψηφοδέλτιο επικρατείας της «δημιουργία, ξανά!» που για κάθε κόμμα είναι η αφρόκρεμα των στελεχών και υποστηρικτών του δεν έχει μείνει κανείς! Δώδεκα παραιτήσεις! Δώδεκα σεμνές αποχωρήσεις που όμως κραυγάζουν: ΕΙΣΑΙ ΣΕ ΛΑΘΟΣ ΔΡΟΜΟ!

Σημειώσατε 10 (οι δύο ήταν και μέλη του Πολιτικού Συμβουλίου)

Το ανώτατο πολιτικό και διοικητικό όργανο του κόμματος το Πολιτικό μας Συμβούλιο έχει πραγματικά αποδεκατιστεί από τον ιδρυτή. Τύφλα νάχει ο μακελάρης του Connecticut! Από το 15μελές Πολιτικό Συμβούλιο έχουν παραιτηθεί ούτε λίγο ούτε πολύ 11 μέλη του! Όλοι με μη συναινετικό τρόπο. Οι περισσότεροι έκαναν μεγάλη ζημιά στο κόμμα στην πιο κρίσιμη περίοδο: Στη μέση της δεύτερης προεκλογικής περιόδου! Φοβερά επιτυχημένη ηγεσία από πλευράς ιδρυτή εδώ. Να το προσέξουν όσοι τον αποκαλούν χαρισματικό ηγέτη. Μιλάμε για επαναπροσδιορισμό του όρου! Ο άνθρωπος παραδίδει μαθήματα διαχείρισης κρίσεων απλά εμείς δεν το βλέπουμε τυφλωμένοι από πάθος μας εναντίον Του!

Σημειώσατε 11.

Προχωρούμε στην Εθνική Επιτροπή όπου επί συνόλου 33 εκλεγμένων μελών έχουν παραιτηθεί οι 22 ή το 66% ή οι δύο στους τρεις! Βατερλό; Δουνκέρκη; 1897; 1922; Μιλάμε για μια Εθνική Επιτροπή ή για μια Εθνική καταστροφή εδώ πέρα; «Τρελοί» κι αυτοί. Αξιωματικοί δηλαδή, στη σκακιστικοί ορολογία.

Σημειώσατε 22.

Η επιτροπή δεοντολογίας απλά διαλύθηκε πέραν των εξ ων συνετέθη. Σε μια πενταμελή επιτροπή παραιτήθηκαν έξι! Μέχρι και οι αναπληρωματικοί! Από εδώ ο ιδρυτής εμπνεύστηκε τον νέο πολιτικό όρο «Επιτροπάκηδες» που μου τον απέδωσε τις προάλλες, προσβάλλοντας τόσο εμένα όσο και τον πραγματικό Επιτροπάκη με τρόπο προσωπικό μη πολιτικό που σηκώνει ποινή στην επιτροπή δεοντολογίας για αντιδεοντολογική συμπεριφορά. Νομίζω ότι η δεοντολογία ισχύει και για όσους δεν είναι μέλη. Άνθρωποι είναι κι αυτοί.

Σημειώσατε 5 και 1 θεότρελο εδώ!

Φυσικά δεν γλύτωσε ούτε η Ελεγκτική Επιτροπή.

Σημειώσατε 2 στα 5 από εδώ.

Σύνολο 51 εκλεγμένοι αποχώρησαν. Γι αυτό ο μεγάλος δεν θέλει να κάνουμε αυτοκριτική.

Οι αριθμοί είναι αμείλικτοι. Έχει καταφέρει το ακατόρθωτο ο ιδρυτής: Να διώξει σχεδόν όλα τα στελέχη του αφού και αυτοί που έμειναν έχουν μείνει για έναν και μόνον λόγο: Να προφυλάξουν τους επόμενους και το κόμμα από την καταστροφή.

Γι αυτό δεν θέλει να κάνουμε αυτοκριτική. Είμαστε όλοι τρελοί. Όλοι εκτός από Αυτόν...

Τέλος αυτό που δεν μετράει κανείς μέχρι σήμερα, είναι οι απώλειες σε ένα όργανο που δεν υπάρχει αλλά είναι πολύ ενδιαφέρον σαν στατιστικό δείγμα και απόδειξη όχι της πολιτικής ανεπάρκειας του ιδρυτή, αλλά της επικινδυνότητάς του για το κόμμα μας.

Το 70% των υποψηφίων Βουλευτών έχει αποχωρήσει! Μαζί με αυτούς, Νομοί ολόκληροι!

Οι άνθρωποι που εκτέθηκαν, έβαλαν το όνομά τους, χρήματα, χρόνο, κόπο απλά «έχουν αποχωρήσει».

Κάποιος πρέπει να τους πει και ένα ευχαριστώ κάποτε.

Προσπαθήσαμε να πείσουμε τον ιδρυτή να γράψει πέντε κουβέντες για τα στελέχη που μας ακολούθησαν μέχρι το τέλος, μέχρι την 17η Ιουνίου 2012. Ήταν η τελευταία συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβουλίου αυτή.

- Εντάξει φύγετε και θα γράψω ένα ευχαριστήριο για τα στελέχη μας

Φύγαμε ήσυχοι περασμένα μεσάνυχτα. Όλα τα μέλη του Πολιτικού Συμβουλίου. Κουρασμένοι αλλά ζωντανοί. Την επόμενη μέρα μας σκότωσε με την επιστολή του «μικροτσούτσουνου γερμανοτσολιά». Εμάς και το κόμμα ολόκληρο. Ήταν η τελευταία συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβουλίου αυτή. Από τότε «δεν είμαστε σε κόμμα, είμαστε σε κώμα» που είπε πολύ επιτυχημένα και ένας σύντροφος εκλεγμένος στην Εθνική Επιτροπή και φίλος.

Η χαριστική βολή στο κεφάλι δόθηκε αμέσως μετά τις εκλογές. Η «δημιουργία, ξανά!» πέθανε αυτό το βράδυ. Πυροβολήθηκε θανάσιμα από τον εγωισμό του ιδρυτή της. Από τότε είναι σε κώμα.

Οι επόμενες πολιτικές γκάφες στο Twitter ήταν απλά σφαίρες σε ένα άψυχο κορμί.

Οι χρήσιμοι ηλίθιοι, όλοι εμείς, είμαστε οι «τρελοί» που πρέπει να υπερασπιστούμε τον Βασιλιά. Les fous du Roi.

Θέλω την ταυτότητά μου πίσω. Την έδωσα στο κόμμα μαζί με το όνομά μου και τα σφετερίστηκε ο ιδρυτής μαζί με το κόμμα ολόκληρο. Το θεωρεί δικό του. Νομίζει πως τα έκανε όλα μόνος απαξιώνοντας εκατοντάδες ανθρώπους.

Θέλω να εμφανίζομαι στις παρέες μου με υπερηφάνεια και όχι με απολογητικό ύφος. Δεν ανέχομαι να απολογούμαι για τις ανοησίες κανενός ιδρυτή.

Θέλω να λογοδοτώ για τις συλλογικές μας αποφάσεις και όχι για τις πολιτικές γκάφες του Βασιλιά που «στήνει»[*1] τα κομμάτια του στη σκακιέρα σαν «μαζέτας»[*2]

Θέλω έναν Πρόεδρο θεματοφύλακα της ενότητας. Έναν που προστατεύει και τους αξιωματικούς και τα πιόνια. Αυτόν που έχει μεγάλη αγκαλιά και χωράει και άλλες απόψεις εκτός απ’ τη δική του.

Θέλω έναν Πρόεδρο να είναι σαν τη Δημοκρατία που έχει τη μεγαλύτερη αγκαλιά και αγκαλιάζει όλες τις ιδεολογίες ακόμη και τις πιο ακραίες.

Δεν θέλω τη Δημοκρατία του ενός.

Το συνέδριο θα είναι κάθαρση ή καταστροφή.

Κάθαρση και Τζήμερος σαν υποψήφιος Πρόεδρος, είναι πράγματα ασυμβίβαστα.

* [1] στήνω κομμάτι στο σκάκι σημαίνει λανθασμένη κίνηση που οδηγεί στην βέβαιη απώλεια ίππου, αξιωματικού, πύργου ή Βασίλισσας

* [2] Μαζέτας: Ο έμπειρος παίκτης που συνεχίζει να «στήνει» κομμάτια παρά την εμπειρία του.