Οι ελάχιστοι!

Ειλικρινά δεν μπορούμε να κατανοήσουμε το «κόλλημα» του Κώστα Καραμανλή με τους πολιτικά ελάχιστους του περιβάλλοντός του.

Αυτούς, τους …ασπρομάλληδες και καραφλούς κύκλους, που διαρρέουν την ενόχλησή του για όσα είπε ο Στουρνάρας αναφορικά με τις ευθύνες της κυβέρνησής του, για την κρίση.

Αυτούς, τους περίεργους τύπους που δύσκολα θα

 εμπιστευόσουν να «διοικήσουν» ακόμη και περίπτερο, εξ ου και η προσκόλληση τους πλάι του.

Αυτούς που στέλνουν διάφορα σημειώματα για να δικαιολογήσουν, τάχα μου, τις δικές τους ευθύνες.

Αυτούς τους, ανύπαρκτους.

Αυτούς, που πλέον αποκαλούμε «νεοκαραμανλινούς».

Όχι επειδή είναι νέοι στο καραμανλικό περιβάλλον, αλλά επειδή επιχειρούν να εμφανίσουν ως συνεχιστή της μεγάλης περιόδου του θείου του τον Κώστα Καραμανλή, με τέτοια ζέση που κι ο ίδιος θα ευθυμεί.

Το μόνο που καταφέρνουν είναι να προκαλούν γέλια.

Φυσικά, και μόνο λόγω αυτού, οφείλουμε να τους ευχαριστήσουμε, ειδικά αν αναλογιστούμε ότι στις ημέρες μας το γέλιο δεν βγαίνει εύκολα.

Στο περίφημο σημείωμα – το επονομαζόμενο non paper- ούτε λίγο ούτε πολύ αναφέρουν ότι για τη κρίση, τα μνημόνια, την τρόικα, φταίει μόνο το ΠαΣοΚ, ως απάντηση στα λεχθέντα Στουρνάρα που -ομολογουμένως ευγενικά- είπε ότι για τον δημοσιονομικό εκτροχιασμό φταίει η περίοδος διακυβέρνησης του Κώστα Καραμανλή.

Το αναφέραμε και σε άλλο άρθρο μας.

Πράγματι, το ΠαΣοΚ κι ο Γιώργος Παπανδρέου εγκλωβισμένοι στη ρητορική του «λεφτά υπάρχουν», επιδείνωσαν σε δραματικό βαθμό την κρίση που παρέλαβαν.

Μοίρασαν δισεκατομμύρια σε λίγο διάστημα αντί να προχωρήσουν σε άμεσα μέτρα και ουσιαστικά με μια κυβέρνηση κηπουρών, οδήγησαν τη χώρα στον γκρεμό.

Πράγματι ο Κώστας Καραμανλής είχε καλέσει τον Μάρτιο του θλιβερού 2009, τους υπόλοιπους πολιτικούς αρχηγούς να καθίσουν και να συμφωνήσουν στο περίφημο πλαίσιο των έξι αρχών για την οικονομική διαχείριση, που απέρριψαν ΟΛΟΙ.

Πρωτοστατούντος του Γιώργου Παπανδρέου.

Κι όταν λέμε ΟΛΟΙ, ακριβολογούμε.

Κι η Παπαρήγα κι ο Τσίπρας κι ο Καρατζαφέρης.
Πράγματι, μεγάλο μέρος των δανείων ελήφθησαν για την αποπληρωμή τόκων και παλαιότερων δανείων της δεκαετίας του ογδόντα.

Όμως, επί κυβέρνησης Καραμανλή και των σημερινών νεοκαραμανλικών κύκλων, το έλλειμμα εκτοξεύθηκε σε δυσθεώρητα ύψη.

Επί κυβερνήσεως Καραμανλή και των σημερινών νεοκαραμανλικών κύκλων, έφταναν από  την Ευρώπη η μια προειδοποίηση μετά την άλλη για το χρέος και την επιτακτική ανάγκη μέτρων.

Όλοι αυτοί σφύριζαν αδιάφορα.

Αντί μέτρων, έδιναν επιδοτήσεις για αγορά πολυτελών αυτοκινήτων, «μπούκωναν» το δημόσιο με γαλάζια παιδιά και ζούσαν τον μύθο τους.

Ταυτοχρόνως, η Αθήνα είχε καεί επανειλημμένως, οι «νταβατζήδες» ζούσαν και βασίλευαν σε πείσμα των ελλιπών νόμων του ασπρομάλλη κυρίου (βασικός μέτοχος), ενώ οι Έλληνες ασχολούνταν καθημερινά με τις ιερές μπίζνες, την γκόμενα κάποιου γραμματέα υπουργείου και άλλα παρόμοια.

Κι όταν έφτασε ο κόμπος στο χτένι, όταν η βόμβα ήταν έτοιμη να σκάσει, την έκαναν με ελαφρά πηδηματάκια για να μη σκάσει στα χέρια τους.

Είναι, λοιπόν, απολύτως κωμικό να έρχονται σήμερα οι νεοκαραμανλικοί και να ζητούν αναδρομικά τα ρέστα, όταν οι ίδιοι έχουν τις περισσότερες ευθύνες για τις αποφάσεις και το δρόμο που είχε πάρει ο Κώστας Καραμανλής.

Εκείνοι ήταν κυρίως οι ανίκανοι.

Οι ελάχιστοι!

Οι πολιτικά ετερόφωτοι που έψαξαν δίπλα του σκιά.

Που πήραν στον λαιμό τους τον πράγματι καλών προθέσεων Καραμανλή, ο οποίος έκανε το «εγκληματικό» λάθος να τους εμπιστευθεί και να τους αφήσει ανεξέλεγκτους.

Στην καλύτερη των περιπτώσεων, αντί σημειωμάτων και non paper, πρέπει να παραφράσουν τον Πάγκαλο και να αναφωνήσουν «μαζί τα κάναμε»…

Και να λουφάξουν στην πολιτική τους ανυπαρξία.