Έχουμε γράψει επανειλημμένως ότι δεν κατανοούμε για ποιον λόγο θεωρείται η ναζιστική και φιλοχιτλερική Χρυσή Αυγή ως έκνομο κόμμα και δεν θεωρείται το φιλοσταλινικό ΚΚΕ, που υπερασπίζεται τη δικτατορία του προλεταριάτου.
Θεωρούμε τόσο το ένα όσο και το άλλο, το ίδιο επικίνδυνα για τη δημοκρατία.
Μπορεί στη συνείδηση της κοινής γνώμης να έχει «κατακαθίσει» η δημοκρατικότητα του ΚΚΕ, αλλά κι αυτό αποτελεί μια από τις τεράστιες
αντιφάσεις που διακρίνουν την ελληνική κοινωνία.
Για την άποψη αυτή, δεν στεκόμαστε διόλου στο παρελθόν.
Ούτε στον εμφύλιο, ούτε για την εγκληματική του στάση απέναντι στη δημοκρατική νομιμότητα, που έχουν κριθεί από την ιστορία.
Ούτε καν στις συμπεριφορές του απέναντι στα ίδια του τα στελέχη, μερικά εκ των οποίων άφησαν τα κόκαλά τους στη μακρινή στέπα.
Θα σταθούμε σε πολιτικές του που έχουν αντίκτυπο απέναντι στη δημοκρατία.
Το ΚΚΕ, είναι το μόνο κόμμα που αρνείται ρητά και κατηγορηματικό έλεγχο στα οικονομικά του, ενώ τα κεντρικά του γραφεία είναι απροσπέλαστα ακόμη και για εθελοντές.
Το ΚΚΕ, είναι το μόνο κόμμα που διαθέτει επιχειρήσεις, που ασκεί επιχειρηματική δραστηριότητα, αλλά αρνείται κάθε έλεγχο.
Το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα που έχει καλέσει την ελληνική κοινωνία σε ανυπακοή απέναντι στο Σύνταγμα.
Το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα που έχει σχεδόν ισόβια αρχηγό.
Που η αντίθετη άποψη θεωρείται αντικομματική συμπεριφορά.
Που εξακολουθεί να μην έχει αποκηρύξει τον δικτάτορα Στάλιν, ούτε έχει εκφράσει μια κουβέντα συμπάθειας για τις χιλιάδες των διωγμένων και δολοφονημένων των ημερών του.
Που οι εργαζόμενοι στις επιχειρήσεις του γνωρίζουν από πρώτο χέρι την σκληρή αντιμετώπιση, που κατά τα άλλα εξοβελίζεται σε άλλες «καπιταλιστικές» επιχειρήσεις.
Όσα συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό στην πορεία του προσυνεδριακού του διαλόγου, είναι άκρως ενδιαφέροντα.
Οι διαφωνίες κορυφαίων και προβεβλημένων στελεχών του, απέναντι στις επιλογές της «αλάθητης» ηγεσίας, αλλά και οι μεθοδεύσεις που απεργάζεται η τελευταία, είναι μικρά μόνο δείγματα έντονης πολιτικής κινητικότητας.
Πολύ περισσότερο όταν οι διαφωνούντες είναι τ. μέλος του Πολιτικού Γραφείου, τ. βουλευτής, δημοσιογράφοι του Ριζοσπάστη, αλλά και ο τ. «μπροστάρης» του Κέντρου Μαρξιστικών Ερευνών.
Οι απαντήσεις της Αλέκας Παπαρήγα, είναι στη γνωστή, σχεδόν αιωνόβια, κατεύθυνση.
Τους δείχνει με το δάκτυλο ως ύποπτους και τους κατηγορεί για εθισμό τους στα αστικά ΜΜΕ του μεγάλου κεφαλαίου, τους εγκαλεί για οπορτουνισμό, για φραξιονισμό και φυσικά για φλερτ με τα ρεφορμιστικά σχήματα, δηλαδή ΑΝΤΑΡΣΥΑ και ΣΥΡΙΖΑ.
Κάποιους από αυτούς τους αποκαλεί και «αγράμματους, όπως έγινε στην πρόσφατη προσυνεδριακή του Βόλου και αποκάλυψε το grpost στο «Καλντερίμι Νο20», το Σάββατο 30 Μαρτίου.
Μπορεί αυτό το κόμμα να εκδημοκρατιστεί;
Αν αναλογιστούμε ότι από το καταστατικό του απαγορεύεται η διατύπωση άλλων απόψεων πλην εκείνων της κεντρικής καθοδήγησης και όποιος τις διατυπώνει καθίσταται φραξιονιστής και διαγράφεται, τότε δεν πρέπει η κοινωνία να διαθέτει πολλές ελπίδες.
Μπορεί αυτό το κόμμα να σταματήσει να γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων του το Σύνταγμα και τους νόμους;
Αν αναλογιστούμε τις πρόσφατες διακηρύξεις του, τότε δεν πρέπει να τρέφει κανένας φρούδες ελπίδες.
Μπορεί αυτό το κόμμα να μιλήσει με σύγχρονο λόγο και να υπερκεράσει το θλιβερό παρελθόν του κομμουνισμού;
Αν αναλογιστούμε ότι πουθενά στον κόσμο –πλην της Βορείου Κορέας – υπάρχει κομμουνιστικό κόμμα με βάση τις σταλινικές λογικές και θεωρίες, τότε ασφαλώς υπάρχουν κάποιες ελπίδες.
Αλλά, τότε, δεν θα είναι ΚΚΕ.
Τι μέλλει γενέσθαι λοιπόν;
Κάποιοι προβλέπουν ότι στον δρόμο προς το 19ο συνέδριο θα συμβούν πολλά και οι διαφωνίες θα κορυφωθούν.
Δεν συμφωνούμε με αυτές τις εκτιμήσεις.
Μπορεί οι διαφωνούντες να είναι κάποια σημαντικά στελέχη, αλλά είναι «λίγοι» μπροστά στο ποτάμι των «προσοχών» ενώπιον των αποφάσεων του Πολιτικού Γραφείου.
Στην καλύτερη, γι’ αυτούς, περίπτωση και με την προϋπόθεση ότι θα μετανιώσουν και θα ζητήσουν συγγνώμη εντός του Συνεδρίου, θα έχουν τον κομματικό «χωροφύλακα» πίσω ή δίπλα τους και θα παραμείνουν χωρίς κομματικά αξιώματα.
Αν επιμείνουν στις απόψεις τους, θα πρέπει να εύχονται να διαγραφούν χωρίς να διαπομπευθούν ή να κατηγορηθούν ως …πράκτορες.
Αν, μάλιστα, διαγραφούν και μετά επιχειρήσουν πολιτικές προσεγγίσεις με ΑΝΤΑΡΣΥΑ ή ΣΥΡΙΖΑ, τότε η ισόβια ηγεσία θα έχει δικαιωθεί.
Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα.
Σκέψεις, πάντως, για την διασφάλιση του διακυβεύματος της δημοκρατίας, δηλαδή του δικαιώματος αντίθετης άποψης, δεν φαίνονται στον ορίζοντα.
Ούτε σκέψεις για αποδοχή του Συντάγματος.
Ούτε, πολύ περισσότερο, σκέψεις για την καταδίκη των πεπραγμένων του δικτάτορα πατερούλη….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου