Χούντα «προοδευτικών» φοιτητών

Ήθελα να ήξερα, με ποιον τρόπο διαγράφεται ένας φοιτητής από τη σχολή του.

Στη χώρα που η ανομία είναι νόμος, όταν ένας φοιτητής κτίζει με τούβλα το γραφείο του πρύτανη και επιχειρεί να τον σκάσει σαν ποντίκι, εξακολουθεί να παραμένει φοιτητής.

Όταν ένας φοιτητής γιαουρτώνει τους καθηγητές του, εξακολουθεί να παραμένει φοιτητής.

Όταν ένας φοιτητής επιτίθεται και
 κτυπά καθηγητές του, εξακολουθεί να είναι μέλος του πανεπιστημίου.

Όταν ένας φοιτητής λεηλατεί την περιουσία του πανεπιστημίου, δεν έχει ουδεμία συνέπεια. Ούτε ποινική!

Όταν ένας φοιτητής βρωμίζει με κουρελοπανό και χαρτομάνι τους χώρους του πανεπιστημίου, δεν αντιμετωπίζει ούτε καν την αναστολή της φοίτησής του για κάποιο συγκεκριμένο διάστημα.

Όταν ένας φοιτητής λειτουργεί ως «προστάτης» των διαφόρων εξωπανεπιστημιακών  που βρίσκουν άσυλο σ’ αυτό, εξακολουθεί να παραμένει φοιτητής.

Όταν ένας φοιτητής καταλαμβάνει το πανεπιστήμιο κι εμποδίζει τη διδασκαλία, εξακολουθεί να λογίζεται ως φοιτητής.

Όταν ένας φοιτητής με το «έτσι θέλω» καταλαμβάνει χώρους του ιδρύματος και εν συνεχεία τους παραχωρεί σε πλανόδιους για να τους χρησιμοποιούν ως αποθηκευτικούς χώρους, παραμένει φοιτητής.

Όταν φοιτητής αρπάζει από τον καθηγητή του τη λίστα παρουσιών στα μαθήματα, απαιτώντας να μη ληφθεί υπ’ όψιν στη βαθμολόγηση, δεν έχει καμιά συνέπεια.

Όταν ένας φοιτητής «μπουκάρει» στη συνέλευση των καθηγητών και απαιτεί αυτοί να παραιτηθούν …σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τους νόμους του Κράτους κι επειδή αυτοί …δεν συμμορφώνονται με …τις υποδείξεις, τους κλειδώνει και τους κρατά σε ομηρία, εξακολουθεί να έχει όλα τα δικαιώματα του φοιτητή.

Μπορούμε να αναφέρουμε εκατοντάδες ζητήματα που κάποιοι φοιτητές, στο όνομα της δημοκρατίας και της προοδευτικότητάς τους, ξεπερνούν τα όρια και φτάνουν σε βαρύτατα ποινικά αδικήματα.

Κι όμως, κανένας ποτέ δεν πήγε σπίτι του.

Ίσως από τον φόβο εκείνων που υφίστανται όσα υφίστανται, μη τυχόν και τους χαρακτηρίσουν αντιδραστικούς ή φασίστες!

Ίσως κι από το γεγονός ότι η κοινωνία παρακολουθεί τα πάντα μέσα από τη μακάρια σιωπή της.

Ως πότε;