Αρθρογραφία για το σημαντικότερο των δευτερευόντων της ζωής μας σήμερα.
Για τον ποδόσφαιρο.
Έτσι για να θυμηθούμε και την αθλητική μας επαγγελματική καταγωγή.
Δεν θα μιλήσουμε για το ντέρμπι του Ολυμπιακού με τον Παναθηναϊκό.
Γι’ αυτό το παιγνίδι (εμείς εξακολουθούμε να το βλέπουμε ως τέτοιο έστω κι αν κινδυνεύουμε να χαρακτηριστούμε γραφικοί), θα αναφέρουμε, μόνο, δυο πράγματα:
1. Ο πολυδιαφημισμένος και
καλοπληρωμένος προπονητής του Ολυμπιακού πρέπει τάχιστα να ξεκινήσει ταχύρυθμα σεμινάρια αναφορικά με τον τρόπο που δεν θα «ξευτιλίζεται» από άσημους προπονητές που ουσιαστικά δουλεύουν ως υπηρεσιακοί και χωρίς χρήματα.
2. Η υπεροψία, η αυθάδεια, η προκλητικότητα, η τζάμπα μαγκιά, τις περισσότερες φορές τιμωρούνται.
Πάμε, τώρα, στο μεγάλο γεγονός της ποδοσφαιρικής χρονιάς που τελειώνει.
Δεν είναι άλλο από τον υποβιβασμό της ΑΕΚ και μάλιστα με τραγικό τρόπο.
Εμείς, οι παλαιότεροι φίλαθλοι, που προλάβαμε την εποχή που πηγαίναμε όλοι μαζί στο γήπεδο ανεξαρτήτως συλλογικών προτιμήσεων, ασφαλώς αισθανόμαστε το κενό που υπάρχει πλέον στο ελληνικό ποδόσφαιρο.
Φίλοι μας, οπαδοί της ΑΕΚ, που μιλάμε στο τηλέφωνο από το βράδυ της Κυριακής και μετά, νιώθουν ότι έχουν χάσει τη γη κάτω από τα πόδια τους, ότι μέσα σε λίγους μήνες γκρεμίστηκε ιστορία πολλών δεκαετιών, μύθοι, σύμβολα, παραδόσεις…
Το «γιατί ρε γαμώτο;», είναι η μόνιμη επωδός τους και φοβόμαστε ότι θα είναι για πολλά από τα επόμενα χρόνια.
Ας επιχειρήσουμε να αναλύσουμε, να ψάξουμε αυτό το «γιατί;».
Αν ανατρέξει κάποιος στην σύγχρονη ιστορία της ΑΕΚ, οφείλει να σταθεί σε έναν σταθμό, από τον οποίο ξεκίνησαν όλα.
Στην κατεδάφιση του ιστορικού της γηπέδου από ανθρώπους που δεν είχαν σταθμίσει καλά τα δεδομένα, είχαν «μπλέξει» την υπόθεση γήπεδο… με τους Ολυμπιακούς αγώνες του 2004 και στάθηκαν ελάχιστοι μπροστά σε όσα συμβόλιζε τόσο το γήπεδο της Νέας Φιλαδέλφειας, όσο κι η ιστορία της ομάδας τους.
Από τότε και μετά, η ΑΕΚ ξεκίνησε την κατιούσα πορεία της.
Την πήραν στα χέρια τους άνθρωποι που είχαν ως σύνθημα το «μόνη ξανά δεν θα σ’ αφήσω», αλλά όχι μόνο την άφησαν, μα και την διέλυσαν.
Άνθρωποι που στηριγμένοι σε ψεύτικα πρωτοσέλιδα ελπίδας, αντί για την ΑΕΚ, «έκτιζαν» το δικό τους προφίλ και αναζητούσαν την ματαιότητα της προβολής τους σε έντυπα life style, φωτογραφιζόμουνοι μετά νεαρών καλλονών, καλλιτεχνών πάσης φύσεως, βουλευτών κλπ κλπ κλπ.
Κι όταν κατασπαταλήθηκαν τεράστια ποσά από εκείνη την «ηγετική ομάδα παραγόντων» του 2004, όταν τα χρέη έγιναν όρος Αραράτ, ένας ένας πηδούσε από το πλοίο.
Η ΑΕΚ έφτασε στο σημείο να κάνει εράνους για να συγκεντρώσει το ποσό να πληρωθούν οι διαιτητές…
Για να φάνε ένα τοστ οι παίκτες της…
Για να πληρώνει την τελευταία στιγμή ενοίκια στα σπίτια των παικτών της, για να μη τους πετάνε τα πράγματα στο δρόμο…
Για να πληρωθεί μια κομμένη τηλεφωνική γραμμή των γραφείων της…
Για ν’ αγοραστούν δέκα μπουκάλια νερό να υπάρχουν δίπλα στον πάγκο…
Έφτασε στο σημείο να παρακαλάει τον κάθε πολιτικάντη να μεσολαβήσει για να σφραγίσει εισιτήρια…
Να δέχεται ακόμη και αμφίβολης προέλευσης χρήματα υπό μορφή δανείου…
Η ΑΕΚ δεν ήταν ομάδα που μπορούσε να έχει «παρών», πολύ περισσότερο μέλλον.
Το προηγούμενο καλοκαίρι, έφτασε στο σημείο να δώσει τη φανέλα της σε αμούστακα παιδαρέλια που φυσιολογικά λύγισαν από το βάρος της.
Μόνο στη σκέψη ότι αυτή τη φανέλα την είχαν φορέσει οι Νεστορίδης, Παπαϊωάννου, Μανωλάς, Πομώνης, Καραφέσκος, Μαύρος, Χρηστίδης, Τσιάρτας και τόσοι άλλοι κολοσσοί, αυτά τα παιδιά δεν μπορούσαν καν να περπατήσουν.
Πολύ περισσότερο όταν την καθοδήγησή τους ανέλαβαν προπονητές με ελάχιστο ειδικό βάρος.
Αναλογιστείτε ότι την καθοδήγησή της στο πιο κρίσιμο παιγνίδι της ιστορίας της την είχε ο παντελώς άπειρος και εν πολλοίς χωρίς αποδειγμένη προπονητική γνώση, Τραϊανός Δέλλας!
Στην ΑΕΚ, τα «εγκλήματα» δεν είχαν τέλος.
Οι «υπεύθυνοι», εδώ και πολλά χρόνια άφησαν την οργανωμένη αλητεία να παρεμβαίνει και να έχει λόγο στα της διοίκησης, της οργάνωσης της ομάδας, ακόμη και στη σύνθεση της ενδεκάδας.
Μέχρι στην πολυήμερη κατάληψη (!!!!) του προπονητικού κέντρου έφτασαν κάποιοι…
Τελικά, αυτή η αλητεία, έβγαλε το σωληνάκι του οξυγόνου, μετά όσα διέπραξε χθες από…αγάπη εναντίον της ομάδας.
Είναι νόμος.
Όπου οι οπαδοί, και δη οι οργανωμένοι, επιχειρούν να ελέγξουν τις ομάδες, η καταστροφή είναι βέβαιο επακόλουθο.
Είναι και κάτι άλλο.
Στην ΑΕΚ είχαν μάθει να ντύνουν με λαμέ περιτυλίγματα τη μιζέρια και την κακομοιριά.
Ακόμη και εφέτος, υπήρχαν σε μόνιμη καθημερινή βάση, τα πρωτοσέλιδα ελπίδας.
Πότε με τον …σωτήρα Βιντιάδη και τους…Κινέζους του, πότε με τον ίδιο και τον…επενδυτή Κιθ Χάρις, πότε με τον Μελισανίδη, πότε με το Παππά και πότε με άλλους τυχοδιώκτες και αναζητητές της πρόσκαιρης δημοσιότητας…
Νόμιζαν ότι δεν θ’ αφήσει κανένας από τους ιθύνοντες του ποδοσφαίρου να πέσει η ομάδα.
Για μια ακόμη φορά πλανήθηκαν πλάνην οικτρά.
Τα ίδια έλεγαν κάποτε, περί κόσμου και ιστορίας στον ιστορικό Εθνικό, στον Απόλλωνα, στη Δόξα Δράμας….Σήμερα αυτοί ψάχνονται στ’ αλώνια…
Τα ίδια έλεγαν και τον Πανιώνιο, στον Άρη….Που δοκίμασαν κι εκείνοι την πίκρα των υποβιβασμών…
Η ζωή έχει αλλάξει. Αν δεν έχεις νύχια να ξυστείς μη περιμένεις να σε ξύσει κανένας…
Στην ΑΕΚ δεν είχαν….
Αυτά και πολλά άλλα, μπορούν ν’ απαντήσουν το «γιατί ρε γαμώτο;» των πολλών φίλων μου στην ΑΕΚ.
Που, πλέον, οφείλουν να σκέπτονται την επόμενη ημέρα.
Με τα σημερινά δεδομένα, αυτή η ημέρα δεν υπάρχει.
Φοβούμαστε ότι δεν υπάρχει ούτε καν με άλλα δεδομένα.
Ποιος τρελός επενδυτής θα αναλάβει μια ομάδα Β΄ Εθνικής, με διαπιστωμένα χρέη 35 εκατομμυρίων ευρώ κι έχοντας τεράστιες μηνιαίες καταβολές στο Κράτος από τις ρυθμίσεις που έχουν γίνει;
Ποιοι θα είναι οι τρελοί που θα αναλάβουν ακόμη κι αν διοριστούν από πρωτοδικείο;
Επιπλέον, κανένας από τους πιστωτές της ΑΕΚ, δεν έχει πλέον λόγο να περιμένει ότι «ίσως, κάπου, κάποτε» θα λάβει τα χρήματά του.
Και πρώτος απ’ όλους (έχω την αίσθηση) ο ποδοσφαιριστής Γκερέϊρο, στον οποίο οφείλονται περισσότερα από 1 εκ. ευρώ.
Όλοι αυτοί, θα ζητήσουν πια διασφαλίσεις.
Που η ΑΕΚ δύσκολα θα μπορεί να δώσει, με αποτέλεσμα ακόμη και τη διάλυση της εταιρείας…
Κάτι που θα σημάνει…ερασιτεχνικό πρωτάθλημα και αγώνες στα αθηναϊκά γήπεδα πρωινές ώρες, λίγο μετά την εκκλησία ή τον πρωινό καφέ…
Ακόμη κι αν, τότε, βρεθεί τρόπος και αγοραστεί ΑΦΜ άλλης ΠΑΕ, τουλάχιστον Β΄ Εθνικής, η ΑΕΚ θα έχει χάσει όλη την ιστορία της…Θα είναι μια άλλη ΑΕΚ…
Δυστυχώς!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου