Η κατά πάσα πιθανότητα προαιρετική λειτουργία των μικρομεσαίων καταστημάτων (κάτω των 250 τ.μ.) όλες τις Κυριακές του χρόνου, έχει δημιουργήσει θύελλα αντιδράσεων από τους συνδικαλιστές των εμπόρων και των εμποροϋπαλλήλων.
Αναμενόμενο.
Παρά την «τραγική» κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει, αδυνατούν και αυτοί να δουν την πραγματικότητα και να ξεφύγουν στο παραμικρό από τη βολή τους.
Το όλο ζήτημα, θυμίζει έντονα τις
αντιδράσεις των ίδιων, όταν ο Στέφανος Μάνος είχε προχωρήσει στην πεζοδρόμηση μεγάλων εμπορικών δρόμων της Αθήνας.
«Κατασρεφόμαστε», «θα κλείσουμε τα μαγαζιά μας, αφού δεν θα περνάνε αυτοκίνητα», φώναζαν.
Τα ίδια έλεγαν κι όταν εφαρμόστηκε το συνεχές ωράριο.
Η ζωή, φυσικά, δεν τους δικαίωσε.
Η κοντόφθαλμη αντιμετώπιση των συνδικαλιστών, έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την πραγματικότητα στην αγορά.
Σχεδόν όλη η Ανατολική Αττική και μεγάλα τμήματα των Βορείων προαστίων δείχνουν σαφή δείγματα αυτορρύθμισης.
Σ’ αυτές τις περιοχές (Μαραθώνας, Σπάτα, Ραφήνα, Νέα Μάκρη, Πεντέλη, Μελίσσια, Βριλήσσια), ο καταναλωτής βρίσκει ανοιχτά καταστήματα, κυρίως ειδών διατροφής.
Σούπερ μάρκετ, μίνι μάρκετ, φούρνοι, φαρμακεία, κρεοπωλεία, μανάβικα, είναι ανοιχτά και περιμένουν τους πελάτες τους.
Το ίδιο συμβαίνει και με καταστήματα που βρίσκονται κοντά σε κομβικά σημεία, όπως σταθμοί του Μετρό ή του λιμανιού του Πειραιά.
Ταυτοχρόνως υπάρχουν, πλέον, όλο και περισσότερα καταστήματα που πωλούν καφέδες, σάντουιτς και γλυκίσματα, τα οποία λειτουργούν σε 24ωρη βάση, ενώ όλο και περισσότερα καταστήματα της επαρχίας –κι όχι μόνο στις περιόδους αιχμής- ανοίγουν ήδη από το πρωί μέχρι το βράδυ, όλες τις ημέρες της εβδομάδας.
Οι περισσότεροι από τους καταστηματάρχες αυτών των περιοχών, ισχυρίζονται ότι τις Κυριακές έχουν περισσότερη δουλειά από όλες τις άλλες ημέρες της εβδομάδος.
Γιατί να μη τους πιστέψουμε και να πιστέψουμε τους συνδικαλιστές τους;
Όταν, πριν από καιρό είχε «πέσει» στο τραπέζι η πρόταση για τα ανοικτά καταστήματα τις Κυριακές, οι συνδικαλιστές των εμπόρων αντέδρασαν επισείοντας το φόβητρο των πολυκαταστημάτων και των εμπορικών κέντρων, που θα έκλειναν τους μικρομεσαίους.
Πέραν του έωλου επιχειρήματος (τόσα χρόνια πώς οι μικρομεσαίοι δεν είχαν κλείσει εξ αιτίας των μεγάλων καταστημάτων που λειτουργούν ίδιες ώρες και ημέρες με εκείνους;), ήρθε το υπουργείο και ικανοποίησε τους φόβους τους.
Τα καταστήματα άνω των 250 τ.μ. και τα πολυκαταστήματα θα ανοίγουν μόνο 10 Κυριακές τον χρόνο, άρα ο δρόμος των μικρομεσαίων θα έχει λιγότερα αγκάθια.
Κι όχι μόνο αυτό. Όποιος ανοίγει Κυριακή, θα μπορεί να είναι κλειστός το πρωί της Δευτέρας. Δηλαδή, μιας ημέρας που οι περισσότεροι έμποροι «βαράνε» μύγες!
Από την άλλη πλευρά, το άνοιγμα των καταστημάτων τις Κυριακές, είναι πλέον μια πάγια τακτική σε πολλές χώρες της Ευρώπης και δη τουριστικούς προορισμούς.
Οι συνδικαλιστές δεν θέλουν να το αντιληφθούν.
Κι όπως τότε με τους πεζοδρόμους του Μάνου, έτσι και τώρα «σκούζουν» σαν τις χήρες στο κρεβάτι.
Αφού πλέον δεν έχουν λόγο να φωνάζουν για τα πολυκαταστήματα -που δεν θ’ ανοίγουν (κακώς κατά τη γνώμη μας)- τώρα άλλαξαν το τροπάριο και ισχυρίζονται ότι το άνοιγμα των καταστημάτων τις Κυριακές δεν θ’ αυξήσει τον τζίρο των καταστημάτων και των επιχειρήσεων, αλλά θα τον αναδιανείμει.
Κι αυτό, όμως, όφελος είναι.
Τόσο για την οικονομία του τόπου, όσο και για τους ίδιους τους εμπόρους.
Κάτι ακόμη.
Το επάγγελμα του εμπόρου, είναι συνυφασμένο με το ρίσκο και την ανταγωνιστικότητα.
Οι συνδικαλιστές επιμένουν στο ραχάτι, επικαλούμενοι την κρίση και την αδυναμία ρευστότητας του καταναλωτικού κοινού.
Όμως, χωρίς τομές, χωρίς μεταρρυθμίσεις, χωρίς την ανάληψη ρίσκων, ποτέ δεν θα μπορέσουμε να ξεκολλήσουμε από τη μιζέρια του σήμερα.
Ας μη ξεχνάμε ότι όποιος δεν θέλει να ανοίγει το κατάστημά του τις Κυριακές, θα μπορεί να μη το ανοίγει.
Και κάτι τελευταίο.
Την προηγούμενη Κυριακή, έφτασαν στον Πειραιά δυο κρουαζιερόπλοια τα οποία αποβίβασαν χιλιάδες τουρίστες.
Τα καταστήματα τόσο στον Πειραιά, όσο και στην Αθήνα ήταν κλειστά κι οι τουρίστες περιορίστηκαν να βλέπουν τις βιτρίνες.
Ποιος έχασε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου