Από τη φασολάδα στη Μανωλάδα!

Θεωρώ άκρως υποκριτικές τις αντιδράσεις της ελληνικής κοινωνίας και των πολιτικών σχηματισμών που την εκπροσωπούν, αναφορικά με τα θλιβερά γεγονότα εις βάρος των μεταναστών στη Μανωλάδα.

Όλοι δεν ξέραμε και σιωπούσαμε;

Όλοι δεν ξέρουμε τους «βαρώνους» των τοπικών κοινωνιών που κτίζουν περιουσίες με τις πλάτες των αρχόντων τους, που βλέπουν, γνωρίζουν και σιωπούν;

Γιατί, λοιπόν, αναρωτιόμαστε σήμερα αν

υπάρχει Κράτος στη Μανωλάδα;

Υπάρχει το Κράτος που εμείς φτιάξαμε και συντηρούμε.

Αυτό που μας αρμόζει και όπως φαίνεται δεν θέλουμε ν’ αλλάξει.

Το Κράτος της ανομίας και της ασυδοσίας.

Του ρουσφετιού και της βαρωνίας.

Των αδιάφορων υπηρεσιών και υπαλλήλων.

Των νονών και των μπράβων που εξουσιάζουν μεγάλο του κομμάτι.

Υπάρχει το αυτόνομο Κράτος της Μανωλάδας, των Ζωνιανών, της Κερατέας, της Ιερισσού και ουκ ολίγων ακόμη τοπικών κοινωνιών.

Υπάρχει το Κράτος των συντεχνιών και των προσωπικών συμφερόντων.

Υπάρχει το Κράτος που επί δεκαετίες επιτρέπει -συντηρεί το φαινόμενο της ανασφάλιστης εργασίας, πρώτα με τους υπηρέτες μας Αλβανούς, ύστερα με τους «ξεσκατιστές» των γονιών και των παιδιών μας (Βούλγαροι, Γεωργιανοί, Ουκρανοί κλπ) και με τους δυστυχείς τριτοκοσμικούς που ήταν πάντα πρόθυμοι να αναλάβουν, έναντι πινακίου φακής, οποιαδήποτε χειρονακτική εργασία στα εκάστοτε φραουλοχώραφα.

Όσα αποκαλύφθηκαν στη Μανωλάδα, συνέβαιναν επί δεκαετίες.

Είτε εκεί με τις φράουλες, είτε αλλού με τις ελιές, τα ροδάκινα, τα μήλα, τα καρπούζια ή τις οικοδομές, τα βενζινάδικα, τις λάντζες πολυτελών ή μη εστιατορίων, ακόμη και τα έργα υποδομών που αναλαμβάνουν διάφοροι εργολάβοι ή υπεργολάβοι.

Οι θρασύτατοι Ελληναράδες, χορτασμένοι και έχοντας χάσει κάθε επαφή με την Ελλάδα της φασολάδας, της φτώχιας και της δυστυχίας, συμπεριφερθήκαμε σκαιότατα προς ομάδες συνανθρώπων μας, που έναντι λίγων ψίχουλων αναζητούσαν την επιβίωση.

Οι παμμέγιστοι εμείς Ελληναράδες, επηρμένοι, ανάγωγοι και ανάλγητοι δεν «τρώγαμε» επί δεκαετίες επιδοτήσεις «ξεζουμίζοντας» τα «σκουλήκια»;  Κι από πάνω κλείναμε και τους δρόμους για να πάρουμε κι άλλες;

Οι μπλε, πράσινοι και κόκκινοι (ναι κι αυτοί) της εξουσίας, δεν σφύριζαν αδιάφορα, εφησυχασμένοι που το κλανίδι από τη φασολάδα ανήκε πια στο παρελθόν;

Δυστυχώς, η Μανωλάδα δεν είναι μεμονωμένο φαινόμενο.

Η δουλεμπορία δεν ανακαλύφθηκε σήμερα.

Η βαρβαρότητα, δεν θα μπορούσε να επιβιώνει αν δεν υπήρχε ομερτά απ’ όλους μας.

Από την εξουσία, από τις τοπικές κοινωνίες (που είναι επιφορτισμένες να ελέγχουν και να επιβάλλουν τους νόμους), από τα συμφέροντα μας.

Μια γκαρσονιέρα στη Μανωλάδα, λέγεται, ότι νοικιάζεται 400-500 ευρώ!

Ποιοι κερδοσκοπούσαν και βολευόντουσαν ταυτοχρόνως;

Ποιοι σιωπούσαν επειδή όλοι έκαναν τη δουλειά τους;

Τώρα, όλοι καταδικάζουν τα γεγονότα.

Κυρίως φραστικά.

Με ανείπωτη υποκρισία.

Ας κάνουμε, όμως, πρώτα την αυτοκριτική μας.