Ακούω τους διάφορους αγκυλωμένους να βγαίνουν και να μιλάνε για τον επάρατο «θατσερισμό» και το μόνο που μπορώ να σκεφτώ είναι πόσο βαθειά νυχτωμένοι είναι ή πόσο εθισμένοι σε στερεότυπα και φραστικούς βερμπαλισμούς χωρίς νόημα και κυρίως χωρίς ίχνος αλήθειας.
Η σημερινή Αγγλία, ζει κι αναπνέει χάριν σε όσα έκανε η Θάτσερ πριν τριάντα χρόνια.
Κι είναι θλιβερό οι εν Ελλάδι επικριτές της να μη σκέπτονται ότι
η δική μας χώρα δεν ζει και δεν αναπνέει επειδή οι Έλληνες ομόλογοί της, τότε, δεν έκαναν απολύτως τίποτα, σφιχταγκαλιασμένοι με τον λαϊκισμό.
Η κόρη του μπακάλη, δεν έκανε στην πολιτική της διαδρομή τίποτα περισσότερο από το να εκφράζει στην πράξη τον πολιτικό ορθολογισμό.
Η Θάτσερ, άλλαξε τη ζωή του λαού της, όχι με βάση την πολιτική της ιδεολογία, αλλά με βάση όσα επέβαλλε ο πολιτικός της ρεαλισμός, στις «άπειρες επιχειρήσεις» της για καλυτέρευση της ζωής των ανθρώπων.
Κι είναι εξαιρετικά σημαντικό, ότι αυτή η γυναίκα πέτυχε όσα πέτυχε, αναμόρφωσε την Αγγλία και τον τρόπο σκέψης των συμπατριωτών της με εφόδιο τους βαρείς "όρχεις" της!
Ναι, τέτοια ήταν η Θάτσερ στο σάπιο και ακούνητο συντηρητικό κατεστημένο της χώρας της.
Με τους "όρχεις" της, ξεσκούριασε την Αγγλία.
Με τους "όρχεις" της δημιούργησε τον ανταγωνισμό και μέσω αυτού ωφελήθηκαν οι συμπατριώτες της στους λογαριασμούς τηλεφώνου, νερού, ρεύματος και κάθε άλλης υπηρεσίας που πουλάνε οι ιδιώτες.
Με τους "όρχεις" της έκανε ιδεολογία την άποψή της, ότι δεν μπορεί κανένας να τα περιμένει από το Κράτος, αλλά πρέπει να κάνει ότι καλύτερο μπορεί, ο καθείς στον τομέα του.
Με τους "όρχεις" της στάθηκε απέναντι στα συνδικάτα της στασιμότητας.
Με τους "όρχεις" της απαντούσε στις προσκλήσεις τους για συζητήσεις και διαπραγματεύσεις. «Λύστε τις απεργίες και συζητάμε ότι θέλετε. Κι αν δεν το κάνετε εσείς θα το κάνω εγώ…».
Το έκανε με μια και μόνη απόφαση: Οι αποφάσεις για απεργίες θα λαμβάνονται από την πλειοψηφία των εγγεγραμμένων μελών των συνδικάτων και μάλιστα με μυστική ψηφοφορία!
Με τους "όρχεις" της ξεπέρασε την ανεργία που την είχε παραλάβει στο υψηλότερο σημείο της βρετανικής ιστορίας.
Με τους "όρχεις" της ξεπέρασε τις ελλείψεις ακόμη και βασικών αγαθών από τα ράφια, την ώρα που τόσο οι πολιτικά ομογάλακτοί της όσο και οι αντίπαλοί της, το μόνο που έκαναν ήταν να φοράνε τα ατσαλάκωτα κοστούμια τους και να αμπελοφιλοσοφούν στη Βουλή των Λόρδων για τους τρόπους που θα αντιστρέψουν την κρίση.
Με τους "όρχεις" της ξανάβαλε τις μεγάλες βιομηχανίες της χώρας της στο κάδρο της παραγωγικότητας και ανταγωνιστικότητας. Παρέλαβε αυτοκινητοβιομηχανία, ορυχεία, κλωστο»υφαντουργία κι ένα σωρό άλλες επιχειρήσεις, σε απόλυτη παρακμή και τις έβαλε και πάλι στο κάδρο.
Με τους "όρχεις" της και μέσα στο αυστηρά συντηρητικό περιβάλλον, επέβαλλε την δεσπόζουσα προσωπικότητά της.
Με τους "όρχεις" της επέβαλλε τις ιδιωτικοποιήσεις, σε μια χώρα που ακόμη και τα μεταφορές ήταν… κρατική επιχείρηση, ισχυριζόμενη το πολύ απλό: «Θα γελάμε σε λίγα χρόνια λέγοντας ότι κάποτε ακόμη κι οι μεταφορές Πίκφορντς ήταν κρατική εταιρεία»!
Με τους "όρχεις" της φόρεσε τα γαλόνια του πολέμου επειδή αμφισβητήθηκε η εδαφική ακεραιότητα της χώρας της –στα Φώκλαντ, στην άλλη άκρη του κόσμου- και προσεβλήθη το γόητρό της.
Με τους "όρχεις" της κυριάρχησε στην παγκόσμια ιστορία ως μια εκ των τριών ηγετών (με Ρέιγκαν και Γκορμπατσόφ) που γκρέμισαν τα απολυταρχικά καθεστώτα των σοβιετικών «δημοκρατιών».
Κι έχει σημασία, ότι αυτή τη γυναίκα, αυτή την πολιτικό με τους όρχεις ως τη γη, ΔΕΝ την έριξε ο λαός της, αλλά έπεσε εκ των έσω, από τα σκουριασμένα μυαλά του κόμματός της, τα οποία άλλωστε την έβλεπαν πάντα ως την κόρη του μπακάλη, πέρα κι έξω από τις δικές τους λογικές…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου