Δευτέρα 22 Απριλίου 2013

Άλλη μια ιστορική δικαίωση του Κ. Καραμανλή για τις γερμανικές αποζημιώσεις

Επί δεκαετίες υπήρχε η έρπουσα φήμη ότι η Ελλάδα είχε παραιτηθεί από τις γερμανικές αποζημιώσεις, με την διαπραγμάτευση του τότε (1958) πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Καραμανλή με τους Γερμανούς και την υπογραφή σχετικού συμφωνητικού.
Αφορμή αυτών των φημών, ήταν οι συνομιλίες για χορήγηση πίστωσης 200 εκατομμυρίων μάρκων από την Γερμανία στην Ελλάδα, το 1958, που ελήφθησαν με
 σύμβαση των δυο πλευρών που υπογράφηκε το 1960.

Ο γράφων, στην πολύχρονη έρευνά του για τη συγγραφή της βιογραφίας του Κωνσταντίνου Καραμανλή («Ο γέρος του Βοριά»), εστίασε επί μακρό χρονικό διάστημα της έρευνά του, στις συγκεκριμένες φήμες.
Από πουθενά δεν προέκυπτε ότι ο Καραμανλής κι η κυβέρνησή του είχαν παραιτηθεί των γερμανικών αποζημιώσεων.
Παρά την επιμονή των σπερμολόγων, δεν συμπεριλάβαμε στο βιβλίο καμιά αναφορά επί τούτου του ζητήματος.
Η αποκάλυψη του «Βήματος» που έφερε στη δημοσιότητα για πρώτη φορά έγγραφο των Γερμανών στο οποίο αποκαλύπτεται η γερμανική παραδοχή ότι η Ελλάδα ουδέποτε παραιτήθηκε από τις αξιώσεις της, πλέον του ότι δικαιώνει για μια ακόμη φορά τον Καραμανλή, καταδεικνύει ότι επί του ζητήματος υπήρχαν διακρατικές συζητήσεις μέχρι και τον Μάρτιο του 1967, δηλαδή λίγες ημέρες πριν την επιβολή της δικτατορίας στη χώρα μας.
Δηλαδή, τόσο οι κυβερνήσεις του Κωνσταντίνου Καραμανλή, όσο κι αυτές του Γεωργίου Παπανδρέου, αλλά και οι αποκαλούμενες «κυβερνήσεις των αποστατών», ουδέποτε απεμπόλησαν τα ελληνικά δικαιώματα.
Η αποκάλυψη, ανατρέπει τόσο τα φημολογούμενα δεδομένα, όσο και τη δυνατότητα της Ελλάδας να διεκδικήσει τις αποζημιώσεις.

Βάσει του εγγράφου αυτού, καταρρίπτονται οι μέχρι σήμερα αιτιάσεις της γερμανικής πλευράς, αφού οι ίδιοι οι Γερμανοί αποδέχονται ότι η σύμβαση του 1960 με την οποία κατεβλήθησαν ως δάνειο τα 200 εκατομμύρια μάρκα, δεν συνδέεται με τις απαιτήσεις της Ελλάδας για τις κατοχικές αποζημιώσεις.

Ιδού, λοιπόν, το έγγραφο ντοκουμέντο που αποκαθιστά την ιστορία και εν πολλοίς μπορεί να λειτουργήσει ισχυρότατα υπέρ των ελληνικών θέσεων και απαιτήσεων.
Κι ομολογουμένως, αποτελεί μια από τις πλέον σημαντικές στιγμές της ελληνικής δημοσιογραφίας.
Το έγγραφο που δημοσίευσε το «Βήμα», αποτελεί ρηματική διακοίνωση (verbal note) προς το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών, με ημερομηνία 31 Μαρτίου 1967 και αριθμό πρωτοκόλλου 68/67.
«Κατά τη διάρκεια ανταλλαγής ιδεών μεταξύ της αυτού εξοχότητος του έλληνα υπουργού Εξωτερικών και του ομοσπονδιακού υπουργού Εξωτερικών δρος Γκέρχαρντ Σρέντερ που έλαβε χώρα στην Αθήνα τη 15η Οκτωβρίου 1966, η ελληνική πλευρά, μεταξύ άλλων, ήγειρε το ζήτημα των αξιώσεων τις οποίες η Τράπεζα της Ελλάδος ισχυρίζεται ότι έχει εναντίον της Γερμανίας και οι οποίες προέρχονται από ορισμένες χρηματοοικονομικές επιχειρήσεις που διενεργήθηκαν κατά τη διάρκεια της Κατοχής της Ελλάδας τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Σε αυτό το πλαίσιο ο υπουργός Σρέντερ ανέφερε τις επιστολές του διευθυντή του ομοσπονδιακού υπουργείου των Οικονομικών Ράινχαρντ της 30ής Σεπτεμβρίου 1964 στον πρώην πρωθυπουργό Γεώργιο Παπανδρέου και του διευθυντή του ίδιου υπουργείου δρος Κάιζερ της 26ης Μαρτίου 1965 στον βουλευτή-καθηγητή Α. Παπανδρέου.
Σε αυτές τις επιστολές γίνεται αναφορά σε δηλώσεις που έγιναν από τους αντιπροσώπους της ελληνικής κυβέρνησης το 1958 με την ευκαιρία της ολοκλήρωσης της συμφωνίας μεταξύ της γερμανικής κυβέρνησης και της Ελλάδας που αφορά τη χορήγηση πίστωσης 200 εκατ. μάρκων».
(...)

»Οι δηλώσεις των ελλήνων αντιπροσώπων ήταν της φύσεως που επέτρεψε στη γερμανική πλευρά την ερμηνεία ότι πιθανές ελληνικές αξιώσεις προερχόμενες από την εποχή της γερμανικής Κατοχής δεν θα ακολουθούνταν εν όψει της συμφωνηθείσας γερμανικής οικονομικής βοήθειας. Ωστόσο η ομοσπονδιακή κυβέρνηση ουδέποτε θεώρησε ότι με δηλώσεις αυτού του είδους, τότε ή σε μεταγενέστερες περιπτώσεις, η ελληνική κυβέρνηση είχε την πρόθεση να παραιτηθεί επισήμως από τις νομικά θεμελιωμένες αξιώσεις που πιστεύει ότι έχει από την εποχή της Κατοχής κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου».
(...)

»Μπορεί να αναφερθεί ότι η απόφαση της γερμανικής κυβέρνησης να χορηγήσει την πίστωση 200 εκατ. μάρκων είχε ως κίνητρό της τις φιλικές σχέσεις μεταξύ της Γερμανίας και της Ελλάδας και την επιθυμία να βοηθήσει την Ελλάδα, ανεξάρτητα από τη νομική κατάσταση η οποία έχει δημιουργηθεί από την παραπάνω Συμφωνία».

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου