Αντιγόνη στην Αγία Παρασκευή

Γράφει

ο Τάκης Θεοδωρόπουλος

Στη δεκαετία του εβδομήντα, η δημοκρατία μας ήταν φρέσκια, οι ορμές της εφηβείας της μας γέμιζαν με αισιοδοξία και στο ραδιομέγαρο είχε εμφανιστεί κάποιος κύριος σερ ο οποίος θα μας μάθαινε να οργανώσουμε τη δημόσια τηλεόραση με βάση τα πρότυπα του BBC.
Ο Τάκης Χορν δίδασκε ορθοφωνία στους εκφωνητές και όσο κι αν ξέραμε πως
το υπουργείο Προεδρίας φρόντιζε να μην πουν καμιά είδηση που θα στενοχωρούσε τον υπουργό δεν μας ενοχλούσε και τόσο.
Η ΕΡΤ ήταν παιδί της δημοκρατίας και ήταν καλύτερη από τη μονοκόμματη ΥΕΝΕΔ.
Ηταν και οι επικές συνεδριάσεις της Βουλής, με τον Καραμανλή, τον Κανελλόπουλο, τον Παπανδρέου, τον Κύρκο και τον Φλωράκη και ήταν και το Τρίτο Πρόγραμμα του Χατζιδάκι, με τη Λιλιπούπολη και τα κυριακάτικα σχόλιά του, που τα ακούγαμε σαν μικρές ανάσες ελευθερίας.

Ο κύριος σερ έφυγε νύχτα, προφανώς για να μην τρελαθεί, ο Χορν βαρέθηκε να διδάσκει ορθοφωνία και ο Χατζιδάκις τσακωνόταν με το υπουργείο και για να επιζήσει ζητούσε τη βοήθεια του Καραμανλή.

Απ’ τη δεκαετία του ογδόντα, όταν η ΕΡΤ πρωτοστατούσε στον αγώνα της Αλλαγής, θυμάμαι τρία πράγματα.
Το πρώτο είναι κάποιον ραδιοφωνικό παραγωγό, ο οποίος, για να εμπνεύσει επανάσταση στον λαό που είχε καταλάβει την εξουσία, αποκαλούσε τη λεωφόρο Βασιλίσσης Σοφίας λεωφόρο Σοφίας όταν έλεγε την κίνηση. Ηταν και τα σίριαλ με το Λαύριο και το Κιλελέρ και ηθοποιούς που στη συνέχεια τίμησαν τον ρόλο του βουλευτή.
Το δεύτερο είναι ο υπουργός Μαρούδας, ο οποίος είχε πει ότι θα απαγόρευε στους δορυφόρους να εκπέμπουν το σήμα της σειράς «Δυναστεία» στον εθνικό εναέριο χώρο.
Το τρίτο είναι ο Χατζιδάκις, ο οποίος, αφού παραιτήθηκε, απαγόρευσε από το κρατικό ραδιόφωνο να μεταδίδει μουσική του γιατί, όπως είχε πει, την μεταδίδουν για να την κακοποιήσουν.
Οι ειδήσεις ελέγχονταν από το υπουργείο, όμως, λίγο ώς πολύ, το θεωρούσαμε φυσικό.
Η δημόσια τηλεόραση ήταν κρατική και ο Παπανδρέου, ως ιδιοκτήτης του κράτους, δικαιούνταν να την χρησιμοποιεί κατά βούληση. Εξάλλου, είχαν κάνει την εμφάνισή τους οι πρώτοι δημοτικοί και ιδιωτικοί σταθμοί και τα πρώτα κανάλια.

Μέσα στα τριάντα χρόνια που μας χωρίζουν απ’ τη δεκαετία του ογδόντα, πολλά άλλαξαν, όμως το ιδιοκτησιακό καθεστώς της δημόσιας τηλεόρασης ουδόλως τροποποιήθηκε.

Απόδειξη, ο τρόπος με τον οποίο δημοσίευσε το πιστοποιητικό θανάτου της ο κ. Κεδίκογλου.

Επειτα από ένα χρόνο ανακάλυψε ότι τα υδραυλικά μπάζουν και αποφάσισε να μετακομίσει, αυτός και η οικογένειά του, σ’ ένα νεόχτιστο. Υφος σοβαρό, αυστηρό, πατρικό, κατηγορίες για αδιαφάνεια και υπόσχεση ότι στη θέση της θα έρθει το καινούργιο.

Ποιο είναι το καινούργιο που θα διαδεχθεί το παλιό;

Δεν ξέρω αν θα συμβουλευθεί τον απλό βουλευτή Ηλείας κύριο Τζαβάρα για να διαλέξουν τον αντίστοιχο Χατζάκη, διότι δόξα τω Θεώ ο τόπος είναι πλούσιος σε τέτοια πνευματικά μεγέθη.

Πώς θα είναι αυτή η νέα ΕΡΤ; Μα θα δούμε, όπως θα δούμε και ανάπτυξη και τόσα άλλα αριστουργήματα στην Ντίσνεϋλαντ του εθνικού μας βίου.

Πάντως και μόνον το γεγονός ότι θα μείνει η ομογένεια για τρεις μήνες χωρίς κρατική ελληνική τηλεόραση κάποιον θα έπρεπε να προβληματίσει.

Υπάρχουν και οι άλλοι, βέβαια, οι φαλαγγίτες του λυρισμού.

Ολοι αυτοί που μέχρι προχθές φώναζαν για τον ασφυκτικό έλεγχο της κυβέρνησης στην ΕΡΤ και από προχθές ανακάλυψαν πως είναι ερωτευμένοι μαζί της, πως δεν αντέχουν ούτε μέρα χωρίς να ακούν Τρίτο – επί τη ευκαιρία, ως ακροατής του Τρίτου δηλώνω υπευθύνως ότι θα μου λείψει.

Είπατε τίποτε για υποκρισία;

Σκεφθείτε μόνον πόσο πληκτική θα ήταν η ζωή μας χωρίς όλους αυτούς τους τραγωδούς που από προχθές παίζουν το κλείσιμο της ΕΡΤ σε ύφος επιδαύρειας Αντιγόνης.

Πηγή: Καθημερινή